FYI.

This story is over 5 years old.

Tech

Kijk mee hoe er een gigantische fractal op het Britse strand wordt getekend

Oneindige geometrische vormen op een koud Brits strand.

Al lijken de titels "een dagje op het strand" en "kwadratisch recursieve vergelijking" moeilijk met elkaar te verenigen, als er dan een plaats is die een mandelbrotverzameling verdient, dan is het wel het Britse kustlijn.

Simon Beck zit achter deze strandtekening. Hij is ook de man wiens im​posante sneeuwtekeningen iedere winter de sociale media beheersen. Nu de meesten van ons blij zijn dat we de barre vrieskou achter ons hebben gelaten, is het mooi om te zien dat Beck zijn werk gewoon voortzet op het strand. In dit geval het Britse strand, een erg toepasselijke plaats voor een mandelbrotverzameling

Advertentie

Deze vorm heet een fractal. Het is een stroming in de geometrie vernoemd naar Benoît Mandelbrot, die in een in memoriam in de New York Times wordt beschreven als een dissident binnen de wiskunde.

Mandelbrot was ervan overtuigd dat de wiskunde ook gebruikt kon worden voor het in kaart brengen van onregelmatige vormen, zoals die in de natuur voorkomen. Zijn levenswerk leek steeds terug te komen op de ogenschijnlijk simpele vraag "hoe lang is de kustlijn van Groot Brittannië?" Het antwoord op die vraag hangt volledig af van hoe gedetailleerd je ernaar kijkt. Want, naarmate je de kustlijn van dichterbij bekijkt, verloopt het steeds grilliger en hierdoor wordt de kustlijn ook langer.

Beck zei ooit in een TED-talk dat hij mandelbrotverzamelingen niet helemaal begrijpt. Hij is afgestudeerd als ingenieur, maar verliet zijn kantoorbaan om the werken als een kaartenmaker voor oriëntatielopen. Kennelijk is hij een echt buitenmens. Ongeveer tien jaar geleden maakte hij na een dag skiën met zijn kompas en sneeuwschoenen een vijfpuntige ster. Hieruit kwam zijn hobby, en nu ook een boek, voort.

Op het strand gebruikt hij een hark. Normaal heeft Beck zijn ontwerpen nauwkeurig uitgestippeld en in kaart gebracht, maar over deze laatste tekening beweert hij dat hij het helemaal uit zijn hoofd heeft gedaan. En dat is ook vrij simpel. Gewoon de kwadratisch recursieve vergelijking steeds opnieuw uitrekenen en de uitkomst in het zand harken. Appeltje eitje.

In een tweede filmpje wordt de fractal opeens voorzien van een boodschap die ik niet helemaal begrijp. Iets met dat we in staat zouden moeten zijn om dingen die we niet leuk vinden van het internet te verwijderen, of zo. Misschien was dit een reactie op iets dat al weer voorbij is. Want, als iets duidelijk wordt van dit filmpje van Beck die een zelfgelijkvormige driehoek tekent—een andere fractal die driehoek van Sierpiński heet—dan is het wel dat kunst op het strand maar tijdelijk is. Maar op het internet daarentegen, nadert de levensduur van de tekeningen naar oneindig, net als een fractal.