Zo kun je zelf een robot maken die je ontbijt serveert

Het ontbijt is mijn favoriete maaltijd van de dag. Het is ook meteen mijn minst ambitieuze bezigheid. Ik prop mijn ontbijt meestal snel naar binnen tijdens mijn drukke ochtendroutine. Je kent het wel: eerst eindeloos in bed liggen totdat je jezelf bijna onderplast en bepalen welke kleur sokken je nu weer eens gaat dragen.

Toch is het ontbijt overslaan een slechte gewoonte, dus moest er iets veranderen. Ik zou bijvoorbeeld vroeger op kunnen staan en eindelijk zo volwassen worden als de leeftijd op mijn paspoort aangeeft. Nope, kleine kans. Ik bezit over genoeg zelfkennis dat ik weet dat ik alleen vroeger op zou staan als ik echt wanhopig zou zijn. Zo ver was was het ook nog niet.

Ik besloot daarom maar om een ontbijtmachine te bouwen. Het plan: bouw een robot arm, laat de arm cornflakes en melk in een kom gieten, die de robot mij dan voert met een lepel. Het enige minpuntje was dat ik moest leren een robotarm te programmeren en een aardig ingewikkeld stukje code moest schrijven om ervoor te zorgen dat hij mij zou voeden. Maar ik ga uitdagingen graag aan, vooral omdat het dealen met neppe problemen mij afleidt van het dealen met de realiteit.

Stap 1: Geef veel te veel geld uit aan onderdelen

Als eerst moest ik een robotarm kopen voor mijn ontbijtmachine. Ik vond er één voor 37 euro en dacht dat het te duur was. De dag erna zag ik er één voor 312 euro waar ik mijn ogen niet vanaf kon houden. Hij zag er sterk, gelikt en haast sexy uit. Het was een soort James Franco van metaal, schroeven en servomotoren. Hij had zelfs een zuignap waarmee hij dingen kon optillen. Een zuignap!

In mijn jeugd heb ik nooit geleerd om paard te rijden. Ik weet dat dit niets te maken heeft met deze robotarm, maar toch voelde het kopen van deze arm aan als iets waarmee ik wellicht mijn paardloze jeugd kon compenseren.

Twee keer klikken en hij was van mij.

Hierna ging ik naar een alles-voor-één-euro-winkel om een lepel te kopen. Ik vond een roze lepel en een speelgoedhelm voor 5 euro. Ik heb zo'n helm helemaal niet nodig, maar ik had zojuist een robotarm gekocht voor 319 euro en moest de helm ook hebben. Wat maakt een scheet nog uit als je zojuist je hele broek hebt volgepoept?

Alles bij elkaar genomen is dit wat je nodig hebt voor het maken van een ontbijtmachine:

• Een uArm robotarm

• Een lepel. Vergeet hem niet te wassen voordat je hem in je mond stopt

• Een melkpak dat voor 2/3e leeg is (de zuignap kan geen volle pakken optillen)

• Een medium pak cornflakes met weinig of geen toegevoegde suikers, omdat je vloer anders nog weken plakkerig zal zijn

Stap 2: LDFG (Lees De Fucking Gebruiksaanwijzing)

De uArm wordt bewogen door vier servomotoren. Op de basis van de arm zit een roterende motor, er zijn twee voor de lagere en hogere gewrichten en nog een motor die de zuignap laat roteren. Servomotoren zijn behoorlijk standaard in robotarmen aangezien ze kunnen roteren in specifieke houdingen. Ze zijn alleen niet erg handig als een motor op een bepaalde snelheid moet draaien.

Om een robotarm te laten werken moet je hem gewoon vertellen in welke positie je wil dat de verschillende servomotoren draaien. Deze code zorgt ervoor dat de arm zelf (en de zuignap) stilstaan. De bovenste gewrichten zullen 180° draaien, de lagere 150°:

uarm.setPosition(180, 150, 0, 0);

Als je iets wilt oprapen met de zuignap hoef je alleen maar dit in te voeren:

uarm.gripperCatch();

Een kind kan de was doen, toch? Ja, zoiets. Maar ik denk dat het begrijpen van de hoeken waarin de robotarmen kunnen draaien een bepaalde intelligentie vereist die ik niet heb. Het voelde als een driedimensionale IQ-test en ik bleef maar falen. Na twee lange uren proberen was dit alles wat mij lukte:

Ik raakte ondertussen behoorlijk gefrustreerd. Het programmeren van mijn ontbijt ging langer duren dan mijn bloedsuikerspiegel aankon. Ik nam een pauze en at mijn ontbijt, dronk wat suikerige boba-thee en besloot mijn robotarmdocumentatie nogmaals grondig te bestuderen.

Na enig onderzoek kwam ik erachter dat de uArm een leermodus heeft. Het komt er min of meer op neer dat je een knopje indrukt, je de arm heen en weer beweegt en hij zelf de sequentie opslaat en herhaalt. Wat? Hoe cool is dat?

Nogmaals: ik kocht een robotarm, haalde hem uit de verpakking, deed hem in het stopcontact en liet het bewegen zoals ik wilde zonder ook maar een regel code te schrijven. Ik begrijp niet helemaal hoe je het programmeren van een robotarm nóg makkelijker kunt maken dan dat. Behalve als je hem je gedachten kunt laten lezen of een andere futuristische functie geeft.

Mijn ontbijtmachine werd nog vele malen makkelijker toen de lading suiker van mijn boba-thee eindelijk begon te werken. Ik was euforisch.

Stap 3: Choreografeer een robotdans

Het project had eigenlijk nog maar weinig te maken met technologie. Ik wilde een elegante manier vinden om een robotarm te programmeren zodat het cornflakes en melk in een kom kon gieten en het mij kon voeden. Maar dit leek eigenlijk meer op het choreograferen van een robotdansroutine.

Ik plaatste melk en cornflakes op mijn bureau en bedacht welke bewegingen hij moest maken. Aangezien de zuignap niet in verschillende posities kan draaien, moest ik het melkpak eerst omver duwen en het dan optillen. Best rommelig, maar hé, dat ben ik ook. Ik besloot om de robotarm op een doos te zetten omdat hij anders niet hoger kwam dan mijn borst, en ik eet niet met mijn tieten.

Ik probeerde het een paar keer uit, met de verpakkingen nog dicht getapet. Toen ik genoeg vertrouwen had in de routine besloot ik ervoor te gaan. Het was tijd om mijn ontbijt te eten met een robotarm.

Stap 4: Laat je voeden met één druk op de knop

Stap 5: Kauw. Dweil. Stofzuig. Douche.

Het is grappig hoe naar het is om gedrenkt te worden in melk. Ik nam een paar versies op voordat ik echt blij was met het filmpje en op het moment dat ik klaar was, voelde ik mij als een soort natte en geïrriteerde kat. Er lagen er overal cornflakes, maar het klonk wel weer érg bevredigend toen ik er op ging staan.

Stap 6: Verteer en reflecteer

Goed, mijn uiteindelijke oordeel over het project:

Achteraf gezien zou ik je waarschijnlijk aanraden om een broodje te maken in plaats van melk met cornflakes. Je wilt eigenlijk liever niet werken met vloeistoffen en elektrische apparaten. En broodjes zijn ook heel lekker.

Kortom: ontbijt maken met behulp van een robotarm krijg 4/10 sterren. Rommelig, ongelofelijk inefficiënt. Hij kon mij uiteindelijk niets voeren. Maar het was leuk en ik voelde mij totaal niet schuldig over de toch vrij prijzige robotarm die ik had gekocht.