FYI.

This story is over 5 years old.

Tech

Ik dronk kleuren op het Synestetica Happy Hour

Neurologische aandoeningen ontdekken door het drinken van zwarte cocktails

Ik krijg een pikzwarte cocktail in mijn handen gedrukt. Ik neem een slokje en probeer de slootwaterige consistentie te negeren. Citrus, mogelijk; gin, zeker – maar daar geeft niemand wat om. Ze willen weten wat voor een kleur ik kan proeven. Oranje? Nee wacht, geel? Nee, oranje. Denk ik.

Dit is een synesthetische cocktail, gemaakt door KillGrief & Comfort voor het inwijdingsevent van ArtNeuro's in Stories Bar in Oost-London. ArtNeuro is opgezet door alumni van de Queen Mary Universiteit en met het doel om de wereld van neurowetenschap door visuele kunst en het creëren van unieke ervaringen met het publieke domein te delen.

Advertentie

Het evenement focust op synesthetica, het neurologische fenomeen dat er voor zorgt dat mensen het ene zintuig associëren met een ander zintuig; in dit geval, smaak met zicht. Deelnemers krijgen drie zwarte cocktails en worden gevraagd om een kleur aan de smaak te koppelen. De resultaten worden verzameld en tentoongesteld op een kleurenschema en aan het eind van de avond worden de ingrediënten bekend gemaakt.

Afbeelding: Eddie Andress

Supatra Marsh en Diliana Pecheva, respectievelijk ArtNeuro's oprichter en curator, vertelde me dat ze "mensen enthousiast willen maken voor wetenschap." De helft het collectief bestaat uit kunstenaars, de andere helft is wetenschapper. Synesthetica als onderwerp voor hun eerste evenement was "de voor de hand liggende keuze."

Synesthesie is een aandoening in de hersenen waarin een stimulatie van een zintuig een automatische reactie door een ander zintuig stimuleert. Zo kunnen getallen bijvoorbeeld worden ervaren als kleuren, geluid als smaak, etcetera. Er zijn meer dan 60 verschillende soorten synesthesie bekend, en vijf ervan worden deze avond gebruikt.

De eerste die ik ontmoet is Michael, een zeldzame 'ticker-tape' synestheet. Zijn aandoening betekent dat terwijl ik praat, hij de tekst van mijn spraak onder mijn gezicht ziet mee scrollen. Een onderzoeker aan Goldsmith gebruikt een fMRI hersenscan om zelfperceptie te studeren. Zijn onderzoek omvat ook 'spiegel tast' synestheten, die andermans tastsensaties zelf meevoelen. Als ze zien dat iemand geslagen wordt, voelen ze zelf pijn.

Advertentie

"Ik weet niet hoe ik moet herinneren zonder iets te proeven"

Hersenscans hebben ook bewezen dat synesthesie nu is geaccepteerd als een echte aandoening. FMRI laat het verschil zien in de hersenactiviteit van synestheten; ze ervaren de wereld echt anders.

Alle synestheten benadrukken dat het een verschil is, geen ziekte. Felicity beschrijft zichzelf als een doodnormale synestheet. Ze heeft de normaalste verschijning: grafeem-kleur synesthetica, wat betekent dat ze nummers als kleuren ziet. Ze vertelde me dat ze niet de dag herinnerde dat ze realiseerde dat ze synesthesie had, maar wel de dag dat ze realiseerde dat andere mensen het helaas niet hadden.

De schrijfster met James Wannerton, president van de Uk Synaesthesia Association. Afbeelding Eddie Andress

James beaamt dit. "Ik weet niet hoe je dingen herinnert zonder iets te proeven," zei hij. "Voor mij ben jij abnormaal." James proeft geluid, woorden en kleur. Hij is nu president van de UK Synaesthesia Association, maar als kind werd hem verteld dat hij een op hol geslagen verbeelding had. School werd een "nutteloze opgave" omdat de tekst die hij moest lezen "een overdosis aan geluid en smaak bij hem losmaakte." Hij vertelde mij dat het voor hem geen zin heeft om de zwarte cocktail te drinken; het zwarte maakt zijn smaak uniform – "naar fruitpastilles zonder de suiker".

Ik ben op mijn hoede om niet ongevoelig over te komen met mijn fascinatie voor deze synestheten, maar ze zijn meer dan blij om al mijn vragen te beantwoorden. Ik leerde die avond veel over het brein en de waarneming. En ik dronk een hoop cocktails. Alles voor de wetenschap natuurlijk. Er werd mij verteld dat ik bij alle drie de cocktails in de meest voorkomende kleur val. Ik denk dat mijn perceptie helaas depressief normaal is.