FYI.

This story is over 5 years old.

Tech

Hoe Twitter en Facebook in het geheim censureren

Wanneer de belangen van de overheid en deze bedrijven overeenkomt, verwijderen ze content zonder daarover te berichten.

​In het eerste halfjaar heeft ​Twitter 183 tweets verwijderd in Turkije op aanvraag van de Turkse overheid, volgens hun eigen officiële cijfers. Daarmee heeft Twitter aan 30% van de verwijderingsaanvragen voldaan, zegt het bedrijf. Maar hoe zit het met de rest?

Transparantierapporten van sociale media, die een overzicht geven van wat er verwijderd is op last van een overheid, ​vertellen maar een deel van het verhaal over alle verwijderde content, volgens burgerrechtenexperts.

Advertentie

Dat is omdat de belangen van een overheid vaak overeenkomen met de belangen van een sociaal netwerk. Wanneer dat gebeurt, dan zal een sociaal netwerk waarschijnlijk de content gewoon verwijderen, ongeacht het potentieel om de waarheid over macht te verkondigen. Deze overtredingen van de gebruiksvoorwaarden zijn vrijwel onmogelijk om op te sporen en komen nergens terug in transparantierapporten. Vaak zijn het overheden zelf die een sociaal netwerk wijzen op de overtredingen van de gebruiksvoorwaarden.

In Turkije bijvoorbeeld, is een populaire twitterbekendheid, Orçun Ortaç, meerdere keren het mikpunt geweest van de overheid. Omdat hij vaak kritisch over de overheid tweet ​onder de naam @Taci_Kalkavan (Een pseudoniem)

Dit account werd door Twitter aangemerkt om verwijderd te worden, omdat er een "privé"-foto van een willekeurige Turkse kerel op stond (die 20 jaar eerder werd gemaakt). Raad eens wie er Twitter inlichtte over deze foto? Een Turks gerechtshof en niet de man op die bewuste foto, ​volgens berichten van lokale media en Ortaç's advocaat Serhat Koç.

Als we het hebben over overtredingen van gebruiksvoorwaarden, dan is er helemaal geen transparantie.

Ortaç kreeg een e-mail van Twitter dat hij 48 uur de tijd had om vier berichten te verwijderen, anders zou zijn account verwijderd worden. De e-mail kwamen in zijn spamfolder terecht, volgens hem, dus zijn account werd verwijderd (het is sindsdien weer opnieuw opgezet). De beelden waren oude foto's van Adem Aydin, een normale Turkse kerel, die gebruikt werd door Ortaç om het gezicht te vormen van Taci Kalkavan.

Advertentie

Toegegeven, het gebruik van die foto's zonder toestemming was niet oké, maar het feit dat overheden actief op zoek gaan naar potentiële overtredingen van de gebruiksvoorwaarden en vervolgens direct contact opnemen met sociale media is verontrustend.

De regels van Twitter verbieden het posten van "​beelden of video's die beschouwd en behandeld worden als privé onder het recht wat van toepassing is," en ze verbieden ook "impersonatie." Koç houdt vol dat de beelden die Ortaç poste niet in strijd zijn met beide regels.

"Het twitteraccount van onze cliënt was er alleen maar voor parodiëring van actualiteiten in Turkije. Hij heeft nog nooit de echte naam van de man op de foto," schreef Koç naar Twitter in een e-mail die hij met me deelde. "Het hof waar [de aanklager] een klacht indiende lichtte ons niet in, vroeg ons niet om verdediging en weigerde onze pleit met bezwaren. Samen met dit onwettige proces, heeft het hof haar beslissing naar de Turkse Telecom Autoriteit gestuurd en deze heeft het verder afgehandeld met uw bedrijf."

Hoewel Twitter officiële aanvragen van gerechtshoven over het verwijderen van content publiceert, is er niets te vinden over dat de tweets van Ortaç zijn verwijderd. Vermoedelijk omdat het verzoek van het gerechtshof overeenkomt met overtredingen van de gebruiksvoorwaarden. Er zijn geen openbare gegevens over overtredingen van de gebruiksvoorwaarden en dus tweets (en Facebook-posts) die als zodanig worden benoemd, zijn niet terug te vinden in transparantierapporten.

Advertentie

"Veel transparantierapporten doen er totaal niet toe, omdat zowel Twitter als Facebook zeer bereid zijn om de telefoon op te nemen voor overheidsfunctionarissen die op zoek zijn naar content die ingaat tegen de gebruiksvoorwaarden van de bedrijven," vertelde Jillian York me – directeur voor internationale vrijheid van meningsuiting bij het Electronic Frontier Foundation. "Als we het hebben over overtredingen van gebruiksvoorwaarden, is er helemaal geen transparantie. Het is overduidelijk heel bedrieglijk."

De afgelopen jaren is York bezig geweest met ​een project om een poging te doen om alle gebruiksvoorwaardenovertredingen in kaart te brengen. Hoewel er geen gegevens van Twitter en Facobook zelf komen, is er wel een elektronisch spoor, zoals de e-mail die Ortaç terugkreeg van het bedrijf.

"Er zijn omstandigheden (zoals het posten van privé informatie of parodie-accounts die niet volledig in overeenstemming zijn met ons parodiebeleid) waarin we mensen de mogelijkheid geven om alsnog in te schikken," schreef Nu Wexler me in een e-mail. Hij werkt in het team voor publieke beleidscommunicatie van Twitter. "Onze regels gelden voor alle gebruikers in alle landen. Dus als een account onze regels overtreedt, dan wordt het verwijderd in Rusland, Ierland of de VS.

Wexler zei – en de acties van het bedrijf komen hiermee overeen – dat ​Twitter meer dan andere social media-bedrijven meer tegen overheden ingaat die content probeert te censureren.

Advertentie

Yorks project staat nog in de kinderschoenen, dus we hebben nog geen idee hoe vaak Twitter bijgestuurd wordt door overheden om content te verwijderen die van accounts komt die ze niet aanstaan. We weten daarnaast ook niet hoe vaak een overtreding van de gebruiksvoorwaarden betekent dat iemand kinderporno of iets anders echt verwerpelijks heeft geplaatst.

Twitter en Facebook zijn niet de juiste plek voor de toekomst van vrede en mensenrechten

En dat is de crux van dit verhaal. Er is geen manier om het echt te weten. We weten niet waarom Twitter of Facebook ervoor kiezen om een aanvraag aan te vechten of hun gebruiksvoorwaarden breed te interpreteren en een overheidsaanvraag in te willigen. We weten niet of sociale netwerken een wal opwerpen tegen overheidscensuur of achter de schermen veel content op deze manier verwijderen.

"Hoe transparant zijn de transparantierapporten? We weten het antwoord daarop niet en er is geen manier om erachter te komen," vertelde Meg Ambrose me, een internationale techbeleidonderzoeker aan Georgetown University. " weten niets over het waarom of de context waarbinnen het geplaatst wordt. Om aan hun te vragen of zij begrijpen of bepaalde content voldoet aan privacy- of eigendomsrechten slaat nergens op. Zij kennen de waarde van de inhoud niet voor het publiek."

Om bedrijven uit Silicon Valley, met aandeelhouders en bestuursraden, te vragen om te beoordelen wat er verwijderd moet worden, overal ter wereld en op elk moment is wel erg veel, voegde Ambrose eraan toe. Wanneer je verwikkeld bent in een juridisch gevecht, dat de toekomst van je sociale netwerk bedreigt in een bepaald deel van de wereld, dan gaat het niet alleen meer om moraal en doen wat goed is voor de vrijheid van meningsuiting: het gaat dan ook om geld.

"Deze gevechten overlaten aan deze bedrijven slaat nergens op. Zij hebben hun eigen belangen en hebben mensen met Amerikaanse ideologieën in dienst," zei ze. "Het is niet de juiste plek voor de toekomst van vrede en mensenrechten. Als het hart van een bedrijf in gevaar komt, dan zal [elke prikkeling om censuur te bestrijden] kunnen verdwijnen."

Ongeacht wat er achter de schermen gebeurt, is het onwaarschijnlijk dat we ooit de volledige schaal zullen kennen van wat er verwijderd wordt en welke accounts geschorst worden.