Hier is wat verhelderende informatie over slechte paddotrips

Psychedelica worden eindelijk meer geaccepteerd door de medische wereld, maar het is belangrijk dat we meer weten over de risico's voordat we ze gaan gebruiken.

Een groep psilocybine (de belangrijkste werkende stof in paddo's) onderzoekers aan de John Hopkins Universiteit nam een enquête af bij circa 2000 mensen. Ze keken hierbij naar de anekdotes bij "bad trips" om meer inzicht te krijgen in de blijvende positieve en negatieve gevolgen van drugs die verkeerd vallen. Een groot deel van de respondenten vertelden dat een zware paddotrip behoort tot de tien grootste uitdagingen waar ze ooit voor hebben gestaan, maar tegelijkertijd ook de meest "betekenisvolle" ervaringen van hun leven.

Entheogenen zoals psilocybine, MDMA (XTC), LSD en ayahuasca krijgen steeds meer positieve aandacht vanwege de psychologische voordelen bij het behandelen van verslavingen en PTSS, of zelfs het verbeteren van het algemene welzijn. Maar een heleboel van deze gerapporteerde therapeutische effecten vinden plaats in een klinische setting, onder toezicht van experts. Buiten deze omgeving kan het meer weg hebben van het wilde westen.

10,7 procent van de 1993 mensen die meededen aan de 45-minuten durende enquête vertelden zichzelf of anderen in fysiek gevaar te hebben gebracht. Verder gedroeg 2,6 procent zich naar eigen zeggen gewelddadig of agressief, en nog een andere 2,7 procent vertelt medische hulp te hebben gezocht. Vijf van de respondenten die voor gebruik al reeds bestaande angsten, een depressie, of suïcidale gedachten hadden, zeiden een zelfmoordpoging te hebben gedaan tijdens de trip. Dat laatste geeft volgens onderzoekers aan dat een veilige omgeving en een positieve psychologische houding nodig zijn voordat je gaat trippen.

Daarentegen vertelden zes mensen dat de suïcidale gedachten verdwenen na hun ergste trip. Dat sluit goed aan bij de onderzoeken van John Hopkins die de antidepressieve effecten van psilocybine voor kankerpatiënten aantonen.

"Psilocybine kan zorgen voor levensveranderende ervaringen. Maandenlang blijven [respondenten] vasthouden aan positieve veranderingen in hun eigenschappen, stemming en gedrag als gevolg van de ervaring," vertelt Dr. Roland Griffiths, psychofarmacoloog en hoogleraar in psychiatrie, gedragswetenschappen en neurowetenschappen aan de John Hopkins Universiteit aan Motherboard.

Maar Griffiths en andere onderzoekers wilden het effect van trippen buiten de kliniek beter begrijpen. Psychedelica werden oorspronkelijk geassocieerd met het overmatig gebruik tijdens anti-establishment en anti-oorlog betogen van hippies in de jaren zestig. Dat zorgde voor een groot misverstand over de risico's van deze middelen, vertelde Griffiths.

Nadat de overheid terugsloeg, belandde het onderzoek naar psychedelica een aantal decennia in de koelkast. In die tijd ontwikkelden wetenschappers veiligheidsmethoden en procedures voor veilig gebruik. "We weten nu dat het onderzoek gedaan kan worden, maar het bleef voor ons de afgelopen tien jaar onduidelijk wat we konden doen aan al die slechte ervaringen."

Enkele respondenten hadden een aantal maanden na een slechte trip nog last van de langdurige effecten. Angst en depressie waren hierbij de meest voorkomende effecten. "Het komt erop neer dat er een aantal risico's zijn verbonden aan het gebruik van deze middelen. Het is belangrijk dat mensen niet alleen de positieve berichten lezen en denken dat het iets is dat iedereen zou moeten doen," zegt Griffiths. "De sleutel is deze resultaten in perspectief plaatsen, waarbij niet teveel of te weinig aandacht is voor de negatieve aspecten."

Maar psychotherapeut Neal Goldsmith, schrijver van Psychedelic Healing, waarschuwt voor het gebruik van termen zoals een "bad trip," zelfs voor potentiële depressieve ervaringen. "Ik gebruik de uitdrukking moeilijke trip of ervaring. De trips zijn soms moeilijk of vormen een uitdaging, maar het blijken – na verwerking – meestal ook de waardevolle ervaringen in een mensenleven," zegt Goldsmith. (Dat gezegd hebbende, blijft het natuurlijk onverstandig om te trippen als je een familiegeschiedenis vol geestesziekten zoals schizofrenie hebt.)

Het verwerken van de trip, of het nou een moeilijke was of niet, is volgens Goldsmith onderdeel van iets wat hij "integratie" noemt. Psychedelische integratie hoort niet bij de trip zelf, maar zou het natuurlijke deel van de ervaring na de trip zijn. "Tijdens de integratie moet je de voordelen, inzichten of helderheid waar psychedelica voor zorgen, omzetten in een verandering in het leven," zegt hij.