Het wordt tijd voor een beter alternatief voor de plastuit

Staand plassen lijkt me fantastisch. In de toekomst, tenminste, want voorlopig is de kunst van het zorgeloos staand plassen voor vrouwen simpelweg een fantasie om stilletjes bij weg te dromen. Waarom gebruik je niet gewoon een plastuit? Ik hoor het je denken. Goed punt. Een plastuitje zou uitkomst kunnen bieden, vooral nu het festivalseizoen weer volop gaande is, maar ook gewoon als je ineens de onbedwingbare behoefte voelt om ergens te gaan wildplassen. Ik had al eerder gehoord van het mythische 'Female Urination Device' (klinkt sexy, nietwaar?), maar was het nog nooit in de winkel tegengekomen en heb altijd braaf in de wachtrij voor de dames-wc's gestaan. Liever was ik direct naar het urinoir gelopen. Maar aangezien ik daar met enkel en alleen mijn voorbips niets te zoeken heb, lijkt me dat nogal problematisch. Waarom kan ik als vrouw nog niet moeiteloos staand plassen?

Het leek me niet onverstandig om me in de wondere wereld van de plastuit te storten en te onderzoeken of het gebruik van een hulpstukje mijn leven zou veranderen. Dat er aan het plastuitje niet alleen voordelen kleven, ontdekte ik tijdens de Pis'talk van Mediamatic, die op 25 juni plaatsvond en waar uitsluitend – je raadt het al – over urine werd gepraat. Het Pis'team – drie meisjes gewapend met verschillende plastuitjes – hadden verschillende tuitjes uitgeprobeerd en konden melden dat het ene plastuitje het andere niet is.

De meest opmerkelijke was de speciale plastuit voor transgendermannen, die een uitkomst kan bieden om vrolijk de heren-wc binnen te lopen en gewoon eens lekker uit de pik te brullen. Precies. De Packnpisser is niet zomaar een plastuit. Het is een pik. Verkrijgbaar in de kleuren 'vanilla' en 'caramel'. Fantastisch dat het bestaat, maar zelf zat ik te eigenlijk denken aan een schattig tuitje in een pasteltint. Die bestaan natuurlijk ook, maar de recensenten van het Pis'team gaven toe dat, hoewel de herbruikbare plastuit net iets beter ontworpen is dan de wegwerpplastuitjes, er aan de plastuit in het algemeen nog heel wat aan te verbeteren valt.

Want ook al beweren de plastuitproducerende bedrijven natuurlijk dat hun plastuit fantastisch is ("A disposable device that a woman can use to stand up and pee without baring her butt to the world"), blijkt het gebruik ervan nogal een uitdaging. Terwijl een man alleen maar z'n gulp hoeft open te ritsen om vervolgens een schitterend straaltje urine voort te brengen, moet je als vrouw alsnog je broek en ondergoed half naar beneden trekken, of je rok omhoog. Naar de ultieme oplossing, waarbij rekening wordt gehouden met de vrouwelijke anatomie en je bij het urinoir niet met de billen bloot hoeft, so to speak, mag dus nog wel even doorgezocht worden.

Bovendien bleek volgens de Pis'teampissers dat het lekgevaar bij de meeste plastuitjes niet moet worden onderschat. Het bovenste deel sluit niet altijd even goed aan, waardoor de urine er overheen kan stromen. Hoeveel zin heb jij om per ongeluk over je hand te pissen? Of dat het alsog half in je broek loopt? Dat het zo gezellig direct langs je been sijpelt? Want dat gaat dus onherroepelijk een keer gebeuren. Ik weet niet hoe broodnuchter jij op een festival rondloopt, maar aan mijn fijne motoriek valt na een paar drankjes nog weleens wat op te merken.

Ook de 'terugspetterfactor' is blijkbaar iets om rekening mee te houden: op je handen, kleren – god forbid dat er een druppeltje met volle kracht iets te ver omhoog terugketst. Hoewel het extra lange uiteinde van sommige tuitjes ervoor zorgt dat je iets beter kunt richten en het dan misschien wat minder terugspettert, is dat dus nog niet helemaal te voorkomen. Nooit geweten dat staand plassen tot gevolg heeft dat je de hele dag rondloopt met je benen onder de urine. En mannen hebben dat altijd? :(

De herbruikbare plastuitjes kun je na gebruik opvouwen en in het bijbehorende tasje stoppen, zodat je bij de volgende plaspauze weer vol goede moed naar het urinoir huppelt. Ontzettend milieuvriendelijk. Maar hoewel sommige plastuitjes antibacterieel en waterafstotend zijn, vraag ik me af hoe ik het onding weer uit het zakje zou moeten peuteren zonder er alsnog pishanden van te krijgen.

Een goede oplossing lijken ze bij Mediamatic dus nog niet gevonden te hebben, maar ondanks alle obstakels moest en zou ik zelf ervaren hoe het is om door een plastuit te plassen, en heb ik meteen maar de Whiz Freedom (volgens het Pis'team de beste plastuit, met bovendien de veelbelovende slogan "Buy a Freedom") aangeschaft. Thuis oefenen bleek zeker niet overbodig.

Daar stond ik dan, met een felpaarse Whiz Freedom in mn handen en de broek op m'n enkels. Het tuitje was glad, en terwijl ik een poging deed zo goed mogelijk te richten (gehurkt, rechtop staan was er niet bij), was ik voornamelijk bezig te voorkomen dat het uit mijn handen zou glippen. Er een flinke zeikstraal uitknallen leek me bij voorbaat al een slecht idee, want met de kleine opening aan het uiteinde is dat vragen om ellende (lekker lekken en spetteren… thanks, but no thanks). Eenmaal uitgeplast stond me nog een aantal uitdagingen te wachten. Afvegen, de boel weer optrekken en doorspoelen, en dat alles met dat pisding in m'n handen. Ik ben uiteindelijk, samen met mijn plastuit, maar de douche ingerend. Ik voelde me vies, het tuitje voelde zich waarschijnlijk gebruikt, en ik kon me niet voorstellen dat ik ooit nog gelukkig zou worden van de gedachte aan staand plassen.

Buiten de wereld van plastuiten gloort er echter hoop. De designers van het Deense UiWE zijn al bezig om vrouwvriendelijke urinoirs te ontwerpen, maar voordat het zover is en die urinoirs op iedere straathoek te vinden zijn, of ik er eentje in m'n broekzak kan stoppen, blijf ik in de rij voor de dames-wc staan.

Hopelijk wordt er ooit nog een high-tech plasapparaat ontworpen waarmee de piemelloze mensen der aarde niet bang hoeven te zijn dat de urine terugspettert of erlangs sijpelt. Ik wil een apparaat dat gemakkelijk tevoorschijn kan worden gehaald en opgeborgen – zonder pishanden, alsjeblieft.

Dus, lieve technologie: fix dit.