Heeft de mensheid echt een app nodig om communicatie rond sex normaal te maken?

Seks kan vreemd zijn, lekker, ongemakkelijk, verwarrend, spannend, troostend, verdrietig, onduidelijk, intens en nog een paar van dat soort hyperbolische woorden. Het is de reden van ons bestaan (of op z'n minst de oorzaak) en een grote aanleiding tot verbintenis tussen mensen. In het beste geval is het een reden om dagen achtereen neuriënd en dromend rond te lopen zonder ooit de grond te raken. In het slechtste geval kan het een beschadigende ervaring zijn die je je hele leven met je meedraagt. De app Good2Go probeert, samen met een wetswijziging in California zulke beschadigende ervaringen te voorkomen - maar verneukt daarmee in één brute veeg het hele idee van seks.

De app belooft mensen te helpen verantwoordelijke keuzes te maken en de communicatie tussen potentiële bedpartners te vergemakkelijken. Het werkt als volgt: een jongen versiert een meisje (niet andersom, God forbid, getuige het onderstaande filmpje), neemt haar mee naar zijn liefdesnestje, en legt haar vervolgens een soort digitaal contract voor waarin hij haar vraagt of ze nuchter is en - vooral- of ze 'good to go' is. Ik weet niet hoe het u vergaat, beste vrouwelijke lezers, maar als ik jullie was rende ik nu al gillend en kotsend de deur uit.

Ik wil wel eerst even vooropstellen dat de intenties die achter de app zitten prima zijn. In de VS zijn gevallen van seksueel geweld, vooral op universiteitscampussen, blijkbaar een (groeiend) probleem. Vooral vrouwen zijn daarvan het slachtoffer, en die lopen vaak tijden rond met een trauma door iets seksueels dat ze is overkomen, waardoor ze niet meer of verminderd genieten van seks. Wat echt klote is. Dus dat daar iets aan gedaan wordt, is in principe natuurlijk een heel goed iets.

Door beide partijen hun intenties te laten vastleggen (en of ze wel of niet bezopen zijn), beogen de makers van de app het aantal gevallen van seksueel geweld naar beneden te krijgen en de verantwoordelijkheid en bewijslast op de 'initiator' van de seks te leggen. Diegene die het initiatief neemt om onder de lakens te duiken moet zich ervan verzekeren dat zijn of haar partner a) nuchter is en b) actief instemt met de vrijpartij. Dat lijkt mij op het eerste gezicht een nobel streven.

Maar toch: ergens wringt er hier iets. Het heeft misschien te maken met mijn privilegepositie: nooit nare ervaringen gehad met seks, opgegroeid in een sociale omgeving waarin mensen misbruik niet als iets tofs zien en waar meisjes gerespecteerd worden etcetera. Oh, en niet onbelangrijk: ik ben een man. Dus misschien heb ik een bias (en dat moet je me maar vergeven), maar moet het uitgangspunt niet zijn dat seks een prachtig avontuur hoort te zijn? Als je seks gaat portretteren als een gevaar, waarin beide partijen op elk moment misbruik van elkaar kunnen maken, breek je dan niet iets in de delicate balans van het loslaten van controle op het moment dat de temperatuur begint te stijgen?

In het artikel  How to Have Great Sexvan Psychology Today (required reading, ladies and gentlemen) wordt misschien wel de belangrijkste voorwaarde voor goede seks aangestipt: je moet vertrouwen hebben in de wederpartij. Natuurlijk is goede communicatie daarin een cruciale factor. Maar heb je daarvoor werkelijk een app nodig? En zeker een app die de beide partijen lijkt af te schilderen als potentiële daders (een verkrachter in spé aan de ene kant, een valse aangever aan de andere)? Uit de FAQ van Good2Go: "It may seem unusual to ask specific permission before beginning an encounter, but that is where we are today. If both parties are not explicit upfront, they put themselves at risk". Serieus, in wat voor dystopie leven deze mensen?

En hoe weet je zo zeker dat je die app dan wél kan vertrouwen? Weet je zeker dat je aan een onbekend bedrijf een track record wil leveren van wanneer je met iemand naar bed bent geweest, hoe dronken je toen was, en wie dat precies was (inclusief telefoonnummer van diegene)?  The Washington Post wijst erop dat Sandton Technologies, het bedrijf achter Good2Go, in hun terms of service heeft opgenomen alle gegevens van jou en al je sekspartners op te slaan en ergens in de cloud (brr.) te bewaren zolang als ze willen. Daarnaast behouden ze zich het recht voor om te doen met die gegevens wat ze goeddunkt, zoals ze doorspelen aan autoriteiten of misschien zelfs te verkopen.

Dat is nogal een leap of faith, lijkt mij, en The College Fix raadt studenten aan: "Students who have the slightest doubt about the competence and fairness of their campus administrators should avoid this app like … well, like Good2Go's terms of service avoid liability for potentially ruining their lives."

Natuurlijk is het uitgangspunt van de app, namelijk dat je moet kunnen communiceren over seks en wat de ander ervan wil, een belangrijk en goed punt. Maar om dat te bereiken is een maatschappij er volgens mij veel meer bij gebaat om open en positief om te gaan met seksualiteit, zeker bij een ontluikende categorie als jonge studenten. Noem me een hippie, maar vrije seks - of in elk geval een sociale omgeving zonder zwaar taboe op seksualiteit - is een verworvenheid die veel meer uithaalt dan een houding van krampachtig maar gedrag proberen te beheersen met allerlei vormen van top-down controle. Zeker als je die controle overlaat aan een willekeurige internetstartup waar niemand ooit van gehoord heeft.