FYI.

This story is over 5 years old.

Tech

Gaan we dan nu eindelijk de ruimte koloniseren?

De aarde is verdoemd en de enige vraag die er wezenlijk toe doet, is hoe lang de mensheid het hier nog uit kan zingen. Gelukkig hebben we opties.

Foto van ESO/L. Calçada

De aarde is verdoemd en de enige vraag die er wezenlijk toe doet, is hoe lang de mensheid het hier nog uit kan zingen. Gelukkig hebben we opties: in de afgelopen paar jaar zijn er een paar planeten ontdekt die potentieel bewoonbaar zijn. Duitse astronomen ontdekten in juni drie planeten die relatief dicht bij de aarde staan. Het drietal draait op een dusdanige afstand om een bepaalde ster heen, dat ze best wel eens stiekem water (en dus ook leven) zouden kunnen herbergen. Om meer te weten te komen over een mogelijke toekomst op andere planeten, spraken we met Daniel Berleant. Van deze wetenschapper verscheen eerder dit jaar The Human Race, een boek over het lot van de mensheid.

Advertentie

Toen ik nog jong was, hadden we nog geen planeten buiten ons zonnestelsel ontdekt waar leven mogelijk zou zijn, en men verwachtte ook niet dat die er echt waren. Dit is een typisch voorbeeld van de egocentrische manier van denken die mensen eigen is. We dachten oorspronkelijk dat de zon om de aarde draaide en kwamen er vervolgens achter dat het omgekeerd is. Daarna dacht men dat de aarde waarschijnlijk de enige planeet was waarop mensen kunnen wonen, en nu komen we erachter dat ook dat niet het geval is.

Het is erg belangrijk om na te denken over een mogelijk leven op andere planeten. We moeten onze kansen spreiden, voor het geval het gigantisch misgaat op aarde. Als de zon bijvoorbeeld zou ontploffen terwijl er al mensen verhuisd zijn naar verre planeten, dan zouden we kunnen overleven. Hoe meer planeten we bevolken, hoe beter.

Dat gezegd hebbende, is het natuurlijk veel makkelijker om, ik noem maar wat, Mars of de maan te koloniseren. Het is een stuk lastiger om buiten ons zonnestelsel te reizen. De planeten die onlangs ontdekt zijn, bevinden zich op 22 lichtjaren van de aarde. Dat klinkt behapbaar, maar het is in werkelijkheid ontzettend ver weg (zo'n 207 biljoen kilometer). We zijn op dit moment nog niet in staat om ruimteschepen te bouwen die snel genoeg gaan om mensen daar binnen afzienbare tijd naartoe te brengen. Een van de meest positieve aspecten van heel snel reizen – en dan heb ik het over de snelheid van het licht – zou zijn dat de tijd op die ruimteschepen langzamer gaat. In Aardetijd zou het misschien wel 22 of meer jaar duren om er te komen, maar omdat we op een supersnel ruimteschip zitten, zou dat dus een stuk korter duren.

Het probleem is dat het erg moeilijk gaat worden om heel veel mensen tegelijkertijd te vervoeren. We kunnen misschien een paar mensen vooruit sturen om een kolonie te beginnen, maar als we de wereldbevolking willen inperken door miljoenen mensen naar andere planeten te sturen, dan zal dat niet makkelijk zijn. Zelfs als we mensen naar die planeten zouden kunnen vervoeren, staan we weer voor het probleem dat dit zo lang zou duren, dat mensen op aarde hun interesse verliezen. Ruimtereizen is moeilijk te behappen, omdat zo'n tripje niet binnen twee maanden gepiept is. Een opmerking als “misschien dat mijn achterkleinkinderen inmiddels op hun bestemming aangekomen zijn”, zou dan heel normaal worden.

Dit artikel verscheen eerder op VICE