Firewatch is een fantastische game voor niet-gamers

FYI.

This story is over 5 years old.

Tech

Firewatch is een fantastische game voor niet-gamers

Een van de meest gehypte games van de afgelopen maanden mag sommige gamers misschien teleurstellen, voor mensen die niet gamen is het echt een leuke ervaring.

"Hey. Hey. Hey!" Ik probeerde de aandacht te krijgen van een andere redacteur op mijn verdieping. "Luister dan, ik besef net dat ik op dit moment professioneel gamer ben, hehe." Ik was Firewatch – een van de meest gehypte games van het afgelopen halfjaar – aan het spelen op kantoor en vond dat reden genoeg om een slecht grapje te maken. Wat ook bijdroeg aan mijn enthousiasme is het feit dat ik nooit echt games speel en het daarom geinig vond dat ik ondertussen gewoon doorbetaald werd. Sorry guys.

Advertentie

Mocht je er niks over hebben gezien (wat totaal mogelijk is, als je net zoals ik weinig geeft om games): Firewatch is een game waarin je een soort boswachter speelt die moet uitkijken voor bosbranden. Je basis is een afgelegen toren en je enige contact met de buitenwereld is een walkietalkie-verbinding met Delilah, je cynische baas. Dan gebeuren er dingen en is er mysterie. Geen paniek, ik ga niks spoilen.

Toen de eerste previews van het spel uitkwamen, ontstond er meteen al een hype. De cell-shaded (een gamenerdwoord voor tekenfilmachtig) omgeving, het gebrek aan muziek en de in-your-face actie, de sarcastische gesprekken tussen het hoofdpersonage en Delilah en de algehele sfeer maakte iets los in gamers. De video met 17 minuten aan gameplay werd bijna een miljoen keer bekeken.

Via-via hoorde ik er ook over en werd net zo getrokken door het idee en de uitwerking. Ik keek ook naar de gameplay-video. Meer dan eens, zelfs. Dat kwam voornamelijk doordat ik laatst moest vliegen en gezocht had op 'best iPhone games 2015,' en toen Her Story tegenkwam (speel dat ook, het is geweldig). Ik downloadde het, en de vlucht was voorbij voor ik er erg in had. Ik stelde zelfs het thuiskomen bij mijn vriendinnetje even uit doo voor de deur nog een paar minuten door te spelen.

Her Story was een bijzondere ervaring omdat ik ineens besefte dat ik er games zijn die ik gewoon kan spelen voor een spannend verhaal – zonder goed te zijn met controllers en dergelijke. Een game voor niet-gamers. Firewatch leek ook zo'n spel. Kijk even naar de previews en je snapt wat ik bedoel.

Advertentie

Zie je? Ik stuurde een mailtje naar de ontwikkelaars en kreeg vorige week een reviewversie toegestuurd (waarover ik vervolgens nog een paar keer heen en weer moest mailen omdat ik niet wist hoe ik iets moest installeren op de PS4 – dat is mijn niveau).

De twee stemmen in de game zijn ingesproken door Harry Crane, bekend als die dikke tv-vent uit Mad Men, en Cissy Jones, die verschillende stemmen insprak in de The Walking Dead-games. Beide stemacteurs zijn uitstekend. Je kan zelf bepalen hoe je omgaat met Delilah in het spel, je hebt de optie om onaardig te zijn (waarop ze boos wordt) of haar helemaal te negeren.

Ik koos ervoor om aardig te zijn, omdat er verder niemand anders in het spel is om mee te communiceren en het anders vermoedelijk best saai wordt. Bovendien ben ik een beetje zenuwachtig om iets verkeerd te doen, wat andere niet-gamers vast zullen herkennen.

Het verhaal van de game begint met een korte geschiedenis van waarom je als gezond persoon de keuze hebt gemaakt om je compleet af te zonderen van de wereld. Die intro werkt bijzonder goed om je vast in de stemming van het spel te laten komen. Dan maak je via de walkietalkie kennis met Delilah, die je opdrachten geeft die je langzaam op het pad brengen van een mysterie dat je beetje bij beetje gaat oplossen.

Het spelen voelde na een poosje alsof je echt diep in een bos bent, mijlenver van de bewoonde wereld. De salesjongens die bij onze redactie op de verdieping zitten vielen na een tijdje ondanks hun buitensporige luidruchtigheid helemaal weg. Alles wat ik hoorde was wind door bladeren, mijn eigen virtuele ademhaling, sporadische gesprekken via de walkietalkie en nog minder vaak wat muziek.

Advertentie

De 'gameplay' (dat is een woord dat gamers gebruiken, toch?) beperkt zich in de meest ingewikkelde gevallen tot "druk op X om over dit object te klimmen," wat prettig was voor mijn lompe vingers. Het uitblijven van moeilijke dingen doen met je vingers zorgt er bovendien ook voor dat je je compleet kunt focussen op het verhaal, dat zich rustig ontvouwt en steeds spannender wordt.

Over het verloop van dat verhaal ga ik verder niet teveel zeggen, dat moet je zelf maar ervaren. Het is spannend tot vlak voor het einde en daar moet je het maar mee doen. Verschillende gamesjournalisten om me heen waren teleurgesteld in de game, maar zoals ik er als leek naar kijk, krijg je voor 20 euro meer en langer plezier dan van een gemiddelde bioscoopfilm die in totaal ongeveer hetzelfde kost.

Misschien hebben zij wel gelijk en zie ik het alleen niet als een teleurstellende game omdat ik niks weet van games.

Misschien gebruiken meer ervaren gamers het woord teleurstelling meer om gevoel wat je krijgt als je alleen oranje gummiberen pakt uit een nieuwe zak gummibeertjes, dan het gevoel dat je krijgt als je plotseling niet wordt vrijgelaten uit Guantanamo Bay.

Maar misschien zien ze Firewatch door hun ervaring teveel als game en te weinig als iets anders, iets wat voor mij in ieder geval onbekend is. Het gevoel dat ik overhield aan Firewatch was namelijk hetzelfde als dat van een boek van Nicci French dat je koopt om op vakantie te lezen. Het is onderhoudend voor hoe lang het duurt en hoewel het einde misschien wel tegenviel, bleef de game me toch bezighouden – ook als ik 'm niet aan het spelen was.

Firewatch is misschien wel het begin van een genre verhalende games die laagdrempelig genoeg zijn voor leken om te spelen, met een prijs en lengte die daarbij past. Een soort middlebrow game waar enigszins op neergekeken wordt door ervaren gamers die iets hoogstaands willen, maar precies past bij mensen die gewoon af en toe een meeslepend verhaal willen zonder al te veel pretenties. Mensen zoals ik. Mensen die dan een dom grapje verzinnen omdat ze normaal gesproken niet zouden gamen – en er al helemaal niet voor betaald zouden krijgen.

Firewatch is vanaf morgen beschikbaar voor alle dingen waar je games op kan spelen voor 19,99.