FYI.

This story is over 5 years old.

Tech

Evan Booth speelt niet mee in het veiligheidstheater

Hij maakt namelijk wapens en bommen van dingen die achter de gate te koop zijn op vliegvelden.
Beeld via

"Voor theater op een grootse schaal kun je nergens beter terecht dan de publieksparticipatie-drama's die opgevoerd worden op vliegvelden." In zijn boek Beyond Fear beschrijft veiligheidsspecialst Bruce Schneier het concept van het security theater. Met die term beschrijft hij de trend om zwaar te investeren in veiligheidsprocedures die vooral het gevoel moeten geven van verbeterde veiligheid, terwijl er in feite weinig gedaan wordt om het ergens daadwerkelijk veiliger te maken.

Deze procedures moeten daarom vooral erg zichtbaar aanwezig zijn, zoals in het geval van al het gedoe waar iedereen nu doorheen moet voordat ze richting hun all-inclusive zonvakantie in Turkije kunnen vliegen, om - volgens Schneier tenminste - mensen het gevoel van verhoogd risico te geven waardoor ze makkelijker meewerken met bepaalde ingrepen die ze anders niet zouden willen ondergaan, of het nut niet van in zouden zien. Angstzaaien zodat je je anus gewillig laat onderzoeken, terwijl alle ingrediënten om chaos te veroorzaken gewoon achter de gates, checks en scans te krijgen zijn - al moet je daar wel een beetje handig voor zijn.

Advertentie

Evan Booth is computerprogrammeur, amateur-onderzoeker en meer dan een beetje handig. Op zijn website TerminalCornucopia.com presenteert hij een arsenaal arsenaal aan 'wapens,' die slechts moesten voldoen aan drie regels:

  • Er mogen alleen materialen gebruikt worden die verkregen kunnen worden in de terminal na de veiligheidsprocedures
  • Om de wapens te maken mag alleen cash en een klein goedgekeurd zakmes gebruikt worden
  • Alle handelingen waardoor mensen op het vliegveld wantrouwig of boos zouden worden zijn verboden

Met zijn project wilde hij aantonen dat het best mogelijk is om - al zien ze er knullig en primitief uit - echt gevaarlijke wapens te maken van producten die iedereen gewoon kan kopen. Het wapentuig strekt zich van de redelijk belachelijke Chucks of Liberty, een stel nunchucks gemaakt van opgerolde tijdschriften en onthoofde Vrijheidsbeeldjes, tot de Fragguccino, een redelijk angstaanjagende handgranaat die hij in luttele minuten in elkaar zet met een koffiemok, een paar batterijen, wat condooms en Axe Bodyspray. Wat overigens een goede reden zou zijn om Axe Bodyspray te verbieden, en de neus van vele mensen te redden van afschuwelijke ervaringen, maar dat terzijde.

Op zijn site zet Booth in wat video's stap voor stap uiteen wat je moet doen om de verschillende wapens te maken. OMG MAAR IS DAT DAN NIET GEVAARLIJK, OMDAT NU ALLE TERRORISTEN DAT OOK KUNNEN ZIEN?!? Ja, en dat beseft Booth ook goed. Hij heeft de ontwerpen van zijn doe-het-zelfwapens voordat hij ze online zette opgestuurd aan zowel de FBI als de Department of Homeland Security, die de veiligheid op vliegvelden moet garanderen. Van die laatste heeft hij verassend genoeg nooit respons gehad. De FBI kwam wel langs voor een bezoekje, maar was er alleen in geïnteresseerd of hij die wapens daadwerkelijk op een vliegveld in elkaar had gezet. Wat hij niet had gedaan. Booth voert zijn experimenten thuis en in zijn tuin uit, wat best goed te zien is in zijn video's.

Door dingen als de Blunderbusiness Class - een soort exploderende shotgun waarmee hij kleingeld dwars door een muur kan schieten - te maken, wil Booth zowel het personeel op vliegvelden als de passagiers informeren over de risico's van zelfgebouwde wapens. En hopelijk ook een punt maken dat de meeste veiligheidsmaatregelen op vliegvelden best wel onzin zijn als je iemand bent die écht supergraag andere mensen pijn wil doen.

Waarmee ik niet wil beweren dat het allemaal nutteloos is, en we die checks maar moeten laten zitten. Soms zijn die maatregelen wél nuttig: ik zou bijvoorbeeld nooit bewust verboden dingen durven meenemen in een vliegtuig omdat ik daar simpelweg te bang voor ben, maar anderzijds werken ze alleen bij mensen die net zo bang zijn als ik. Het is bijvoorbeeld wel eens voorgekomen dat ik er in het buitenland plotseling achterkwam dat ik per ongeluk nog een zakje hasj in mijn zak vond dat ik totaal vergeten was. Waarmee ik niet wil zeggen dat je zomaar een bom in je onderbroek vergeet en per ongeluk het vliegtuig in smokkelt. Ik neem aan dat dat hooguit sporadisch voorkomt. Maar het legt daarmee misschien wel de lat enigszins hoger voor een terrorist in spé om daadwerkelijk zijn explosieve sokken aan te trekken.

Het hele veiligheidstheater levert ons dus hooguit een grofmazig net op wat betreft het daadwerkelijk vangen van kwaadwillende bommenbouwers. Wat misschien wel betekent dat belangrijkste functie van het veiligheidsschouwspel is om ervoor te zorgen dat de argeloze Turkijeganger het idee krijgt dat iemand de gevaren onder bedwang houdt; dat de bewaking op het vliegveld hun alziende technologische oog in het zeil houdt, waardoor ze met een gerust hart richting hun welverdiende even lekker niks kunnen. Totdat er toch een keer bomknutselaar die er écht zin in heeft aan boord zit natuurlijk.