Er is nu een operatie voor transvrouwen met spijt van hun geslachtsverandering

Waarschuwing: Dit artikel bevat nogal grafische beelden van een neovagina die veranderd wordt in een neofallus. We hebben de beelden helemaal onderaan geplaatst, dus als je er niet tegen kan, scroll dan niet te ver door.

Transseksuelen die hun penis eerst in een vagina hadden laten veranderen, hebben na spijt hun recent verkregen neovagina weer terug laten veranderen in een neofallus.

Inderdaad, het is nu mogelijk om een omgebouwd geslachtsdeel weer terug te veranderen. En inderdaad, spijt na een geslachtsverandering is een veelvoorkomend probleem. Ervaringsdeskundige Walt Heyer heeft er zelfs een hele website aan gewijd. Maar hoe zit dit precies? Kun je een omgebouwd geslachtsdeel zomaar weer herstellen in de oorspronkelijke staat? Of loopt het resultaat uit op een slap aftreksel daarvan? Als dat zo is, zorgt het misschien alleen maar voor meer spijt.

Dr. Miroslav Djordjevic is een van de meest vooraanstaande chirurgen op het gebied van geslachtsverandering en zijn kliniek in Belgrado heeft al honderden transseksuelen geholpen. Dokter Djordjevic blijft nog lang na zijn operaties met de patiënten in contact. Hij luistert naar hun ervaringen en beschrijft hoe elke patiënt een heel eigen verhaal heeft. Maar wat als blijkt dat de operatie niet het resultaat geeft dat de patiënt ervan had verwacht?

"Spijt na een geslachtsverandering treedt meestal gelijk na de operatie op. Mensen weten vaak meteen al dat het andere geslachtsdeel hun problemen niet gaat oplossen. Al mijn patiënten hebben het wel nog jaren aangekeken voor ze het definitief lieten omkeren."

Djordjevic schiet gelukkig ook te hulp bij spijt. Hij en zijn team van het universitair medisch centrum in Belgrado, in samenwerking met het VU medisch centrum in Amsterdam, hebben onlangs een uitgebreid evaluatierapport gepubliceerd over de operaties die een geslachtsverandering van man naar vrouw succesvol hebben omgekeerd. In de afgelopen zes jaar hebben zij zeven transseksuele vrouwen terugveranderd in een man en de resultaten van die operaties zijn uitgebreid gevolgd. Dokter Djordjevic en zijn team zijn er telkens in geslaagd om het omgebouwde geslachtsdeel weer compleet te transformeren van een neovagina naar een neofallus – een splinternieuwe functionerende penis.

"Het is geen makkelijk proces," geeft dokter Djordjevic aan. "Je moet iets creëren vanuit helemaal niets. Maar de resultaten zijn erg bevredigend. Patiënten zijn blij dat ze hun leven weer normaal kunnen leven."

Allemaal rapporteerden ze een gezond seksueel verlangen en dat ze zelfs in staat waren om een orgasme te krijgen. De patiënten konden de lengte van de neofallus zelf kiezen, die varieerde tussen de 12 en 15 centimeter. Verder beviel het uiterlijk ze goed en kunnen ze nu allemaal weer met tevredenheid naar beneden kijken.

In het artikel, gepubliceerd in Journal of Sexual Medicine, wordt naast de evaluatie ook beschreven hoe de ingreep precies in zijn werk gaat. Voor geïnteresseerden volgt hieronder een korte samenvatting van deze fascinerende procedure, die uit drie operaties bestaat. Helemaal onderaan staan ook foto's van de operaties, als je die wil zien. Ze zijn redelijk grafisch, dus we hebben een waarschuwing erboven gezet en wat ruimte overgelaten. Als je niet wil zien, moet je na de laatste regel van dit artikel niet doorscrollen.

Operatie 1 – Figuur 1 laat de neovagina van voor de operatie zien. De neovagina wordt verwijderd door het gat van de vagina weer dicht te naaien (figuur 2). De buitenste schaamlippen worden gebruikt om een balzak van te maken en daar worden vervolgens siliconen teelballen in geplaatst. De neoclitoris, met de zenuwbundel die zorgt voor gevoel, blijft bewaard om later in de neofallus te verwerken. De urinebuis wordt vervolgens verlengd met behulp van al het haarloze en doorbloede weefsel dat beschikbaar is.

Operatie 2 – De neofallus wordt in de kliniek in Belgrado doorgaans gevormd met een stuk huid afkomstig van de rug (figuur 3). De rug biedt een groot oppervlak aan huid – groter dan de arm of het been – waardoor er meer variatie mogelijk is in de grootte van de neofallus.

De neofallus wordt op de schaamstreek geplaatst, waar de bloedvaten en zenuwen van beide weefsels aan elkaar verbonden worden (figuur 4). Vervolgens wordt er een erectieprothese ingebracht, met een pomp in de balzak.

Om de neofallus een natuurlijk uiterlijk te geven, wordt er een eikel gevormd. Dit wordt gedaan door een incisie te maken aan de bovenkant van de neofallus en de huid boven de incisie een stukje op te rollen (Figuur 5).

Operatie 3 – In de laatste operatie wordt de urinebuis nog verbeterd en daarnaast voeren de artsen enkele esthetische aanpassingen uit voor een optimaal aanzicht (Figuur 6).

Het artikel benadrukt wel dat de patiënten van tevoren een intensieve psychoanalyse hebben doorgaan om in aanmerking te komen voor de procedure. Bovenal wil dokter Djordjevic graag een oproep doen aan al zijn collega's die geslachtsveranderingen uitvoeren. "Ik denk dat het heel belangrijk is om uitvoerig te overwegen of de patiënt echt gebaat is bij geslachtsverandering. Vaak komt uit psychologische analyses naar voren dat een geslachtsverandering kan helpen om de gemoedstoestand van de patiënt te verbeteren, maar het probleem ligt meestal veel dieper. Artsen moeten geen genoegen nemen met misschien twee briefjes van psychologen die beweren dat dit de beste optie is."

Maar mocht een omgebouwde man echt weer vurig terugverlangen naar zijn oorspronkelijke geslachtsdeel, dan kan zijn wens nu met succes in vervulling gebracht worden.

HIERNA VOLGEN DE FOTO'S