FYI.

This story is over 5 years old.

Tech

Deze minirobots zijn de mini-arbeiders van minifabrieken van de toekomst

In deze video zie je hoe ze razendsnel met duizenden tegelijk piepkleine dingetjes in elkaar kunnen zetten.

Dit zou wel eens de toekomst kunnen zijn van massaproductie van kleine dingen - legers piepkleine robotjes die af en aan zoeven met onderdelen en lijm. In het lab van Annjoe Wong-Foy bij SRI International worden op dit moment de bovenstaande micro-arbeiders ontwikkeld, nu nog voor kleine experimenten, maar in de toekomst hopelijk voor grootschalige industriële productie van hele kleine dingetjes.

De 'robots' zijn in feite kleine platforms op magneetjes, die rondgestuurd worden door elektrische circuits onder het oppervlak. Op de platforms kunnen verschillende onderdelen gemonteerd worden, variërend van pinnetjes om dingen vast te pakken tot grijpertjes die hendeltjes over kunnen halen. Het mooie van deze manier van voortbewegen is 1) dat de robots alle kanten op kunnen, ook verticaal omhoog of omlaag en 2) dat ze razendsnel zijn. En met razendsnel bedoel ik ook echt razendsnel. In het filmpje wordt een snelheid van 35 centimeter per seconde aangegeven - pakweg de geluidssnelheid als ze zo groot zouden zijn als een mens.

Advertentie

Een ander voordeel is dat turboveel robotjes tegelijkertijd kunnen werken. Wong-Foy heeft speciaal daarvoor software geschreven, waardoor 1000 robotjes een complexe choreografie kunnen uitvoeren met grote snelheid. Wat dat betekent kun je je waarschijnlijk al voorstellen: een soort microfabriek waar duizenden robotjes net als mieren nonstop werken om kleine dingen in elkaar te zetten. Zoals telefoons. Of computeronderdelen.

De individuele robotjes zijn, ook net als mieren, niet bepaald indrukwekkend. Hun 'armpjes' kunnen niet afzonderlijk bewegen, maar door heel veel robotjes hele kleine taakjes te geven kunnen ze met zijn allen best wel indrukwekkende dingen in elkaar zetten.

In het filmpje zie je bijvoorbeeld hoe ze een soort stellage bouwen. Hier zijn drie robotjes voor nodig. Eentje bedient een mechaniekje dat kleine stokjes afgeeft. Een andere prikt zijn armpje in een geultje met water, en gebruikt vervolgens het druppeltje aan het uiteinde om het stokje op te pakken. Het derde robotje laat een beetje lijm achter op het structuurtje waar ze aan werken. Uiteindelijk plaatst het tweede robotje daar het stokje, waarna een UV-lampje aanknipt om de lijm te laten drogen. En dan kan alles weer opnieuw beginnen. Maar in tegenstelling tot mieren hoeven deze robotjes nooit uit te rusten, of te eten, of zich voort te planten.

Of de technologie ook grootschalig in te zetten is, is nog maar de vraag. Volgens Wong-Foy zou het vooral goed van pas komen bij het maken van complexe objecten in kleine aantallen, een beetje als met 3D-printen. Maar omdat de robotjes met verschillende materialen kunnen werken, waaronder hout, glas, metaal en elektrische componenten, maakt dat ze voor sommige taken een stuk veelzijdiger. Wong-Foy zelf ziet een toekomst in het produceren van optische elektronica, omdat optische componenten en siliconen niet in dezelfde stap verwerkt kunnen worden, en dat daarom nu nog door mensenhanden gedaan wordt.

Niet een heel sexy vooruitzicht dus voor deze mini-arbeiders. Ik hou het dus liever bij mijn fantasie van een heel klein gebouwtje waar heel veel hele kleine robotjes allemaal hele kleine dingetjes in elkaar zetten. Meubeltjes ofzo. Of miniatuur-auto's.