Een bloemlezing van games die te vreemd zijn voor de mainstream

Of het nou gaat om een ​meubel simulator van Ikea of een nabootsing van ​Jurassic Park's besturingssysteem: game jams, designmarathons van korte videospelletjes, produceren altijd wel iets interessants. Er zijn vaak de meest creatieve games te zien, maar de meeste blijven jammer genoeg onopgemerkt. Met Antholojam, een game jam die een afsluit met een collectie aan zulke vergeten juweeltjes, hopen de organisatoren Zoe Quinn en Alex Lifschitz een warm huis te bieden voor de spelletjes die onopgemerkt blijven.

​Het is een simpele oplossing. In plaats van ontwikkelaars twee dagen de tijd te geven en dan maar hopen dat er iets leuks tussen zit, pitchen developers eerst hun ideeën bij de organisatoren. Die kiezen de beste concepten uit en geven de makers een maand de tijd om het videospel uit te werken. Elke game is maximaal een uur lang, zodat het makkelijker is voor bezoekers om alles tijdens de Antholojam onder handen te krijgen.

Het thema voor de eerste Antholojam was "The Golden Age of Sci-Fi," en het eindproduct was een goed doordachte collectie aan korte verhalen in plaats van een bij elkaar geraapt zooitje speelgoed. Het geeft kleine games en goede ideeën een kans om te shinen.

Tom McHenry's ​Tonight Dies the Moon is een fantastisch grappige text-based adventure game ontwikkeld met ​Twine. Het gaat in eerste instantie over een oorlog met maankolonies, maar het spel draait in werkelijkheid om de alledaagsheid van het bestaan, lastige ouders en Excel sheets invullen voor je kantoorbaan. ​Fire Theft, uit handen van Matt Starsoneck en Micah Johnston, is een aandoenlijke adventure game over een NSA-agent die een schattige, maar een verdachte AI onderzoekt.

Mijn persoonlijke favoriet is The Absence of Is van ontwikkelaar Ice Water Games. Het is een griezelig first-person spel waarin een groepje ontdekkingsreizigers het hiernamaals onderzoeken op een soort buitenaards planeet. Het verhaal begint met het doden van collega's in een lab, en dan begint de realiteit ineens te vervormen zoals in de slotscènes van 2001: A Space Odyssey.

In totaal waren er 15 sci-fi games te spelen, gekozen uit bijna 100 pitches. Het zijn allemaal kleine interessante experimenten, maar opzichzelfstaand passen de videospelletjes niet in de vorm waarin huidige games aan de man worden gebracht. Ze zijn te kort en te raar voor consoles en zelfs te onconventioneel voor digitale distributieplatforms zoals Steam. Maar samen bij elkaar genomen kloppen ze helemaal.

"Het idee kwam raar tot stand," zegt Quinn tegen me. "We crashten in Leeds bij Jon Gom, een geweldige gitarist en vriend van Alex. We rookten wiet en praatten over sciencefiction en over de verzamelwerken uit de jaren vijftig met korte scifi-verhalen. We vonden al die korte verhalen echt tof. We dachten, waarom gieten we games niet ook in die vorm?"

Quinn is in een breed scala aan games geïnteresseerd, zegt ze, maar vooral kortere spelletjes trekken haar aandacht omdat ze meer toegankelijk zijn. Quinn's eigen game Depression Quest, ook gemaakt met Twine, is een van de hoofdaanleidingen geweest waarom ze in augustus vorig jaar het doelwit werd van een zware lastercampagne in het  Gamergate-schandaal. Voor Quinn is ​augustus nooit opgehouden.

Met Antholojam poogt ze om die negatieve aandacht in iets positiefs om te zetten om iets terug te kunnen geven aan de indie game gemeenschap.

Het plan was vanaf het begin al om niet alleen maar een podium te bieden voor deze games, maar ook om ervoor te zorgen dat de ontwikkelaars een financieel slaatje uit de marathon konden slaan. Op dat gebied is het helaas nog niet succesvol gebleken, geven Quinn en Lifschitz toe. Dat komt, zeggen de organisatoren, doordat de gamers zelf mogen bepalen wat voor bedrag ze neertellen. Ze hebben ook de vrijheid om niets te betalen. En alles wat binnenkomt wordt eerlijk over de vijftien makers verdeeld.

Desallniettemin zijn Quinn en Lifschitz tevreden over de aandacht die de games krijgen. En de deelnemende makers lopen niet alleen weg met een verbeterd portfolio, maar ook met de banden die ze samen hebben opgebouwd.

Quinn en Lifschitz spelen met de gedachte om in de toekomst een nieuw Antholojam te houden, hoewel ze nog niet weten wanneer. "We wachten eigenlijk tot onze levens een beetje rustiger zijn geworden," zegt Lifschitz. Onze originele afspraak moesten ze verplaatsen, omdat ze een "alle hens aan dek situatie" met ​Crash Override hadden – een nieuwe organisatie die ze zijn gestart om mensen te helpen die online worden lastiggevallen. "Het enige probleem waar we door Antholojam mee werden geconfronteerd is dat het leven van Zoe en mij gewoon doorgaat, maar onze insteek is zeker om een tweede editie en meer te houden."

Check Antholojam I hier.