FYI.

This story is over 5 years old.

Tech

Dermatofagie is de psychologische aandoening waardoor je je eigen huid eet

Bijna iedereen doet het, en meestal is het onschuldig, maar er zijn gevallen waarin mensen doorschieten.

Ik heb geen idee wanneer ik overstapte van kauwen op potloden op kauwen op mijn eigen vingers – misschien deed ik het allebei altijd wel. Kinderen denken niet na over dat soort dingen; waarschijnlijk had ik niet eens door dat ik het deed. Maar datzelfde geldt voor mensen met dermatofagie, de verre van zeldzame impuls om je eigen huid te bijten, en soms zelfs op te eten.

Hoewel het niet zeldzaam is, wordt dermatofagie maar zelden beschreven in medische literatuur. Mensen praten er ook niet graag over, waarschijnlijk omdat ze zich schamen. Maar ook omdat het meestal vrij onschuldig is en geen behandeling nodig heeft.

Advertentie

De overgrote meerderheid van mensen die op zichzelf kauwen zoeken nooit professionele hulp op, de meesten houden er vanzelf mee op. Het veroorzaakt ook behalve vingers die er vies uitzien weinig problemen.

Gedurende enkele maanden wordt de huid dik en eeltig

"Het is niet zo zeldzaam als je zou vermoeden door de geringe hoeveelheid literatuur," schreven psychosomatische dermatologen Michael Scott Jr en Micheal Scott III in  hun omschrijving van de aandoening in 1997. "Het wordt niet vaak vermeld in handboeken."

De aandoening is "een neurotische gewoonte om de huid of ledematen te verminken," met je tanden, uiteraard.

Als dermatofagie beschreven wordt in medische literatuur, worden mensen die op hun eigen huid bijten vaak aangeduid als "wolf biters," omdat gevangen of geïrriteerde wolven hetzelfde gedrag vertonen. In hun paper suggereren de Scotts de term "dermatofagie," omdat dat wetenschappelijker is.

Dat onderscheid kent ook tegenstanders. Dermatologen bij de Walter Reed Army Medical Center schreven in 2005 in  de Journal of the American Academy of Dermatology dat dermatofagie – wat letterlijk "huid eten" in het Grieks betekent – de valse indruk geeft dat mensen regelmatig hun huid eten.

"Gepubliceerde verslagen van dermatofagie beschrijven patiënten wiens gedrag slechts compulsief bijten of knagen aan de huid behelst, zonder die huid door te slikken," schrijft Panagiotis Mitropoulos in het journal. "Deze patiënten ontwikkelen als gevolg een verdikking van de huid, geen wonden, zweren of huidverlies."

Advertentie

Miropoulos stelt voor om het "dermatodaxia" te noemen, wat "huid bijten" betekent.

Hoe je het ook noemt, wordt het uit foto's en online beschrijvingen duidelijk dat sommige mensen daadwerkelijk kleine stukjes van hun eigen huid eten.

"Het is een manier om met stress om te gaan," vertelde Scott III in een telefonisch interview. "We weten van mensen die het al 20 jaar doen, en zij hebben een normaal leven – het leidt meestal niet tot misvormingen."

Scott vertelde me dat het leeuwendeel van zijn patiënten met dermatofagie hem opzoekt voor een andere huidaandoening, en dat huidbijten als apart probleem wordt gezien. Hij zegt ook dat de meeste mensen met dermatofagie vaak op potloden of pennen beet, en op een gegeven moment overging op huid. Meestal knaagt iemand met de aandoening op het gebied rond de nagels, knokkels of "andere bereikbare plekken van het lichaam."

Het is ook niet altijd onschuldig.

Een redditor  postte onlangs dat hij de pijn haat die hij krijgt "als je weet dat je te diep bent gegaan en begint te bloeden."

"Het kan soms zo erg zijn dat het pijnlijk wordt," zei Scott. "Na te veel herhaling gedurende enkele maanden wordt de huid op een gegeven moment dik, eeltig en lederachtig."

Het is ook slecht voor de haarzakjes in het gebeten gebied.

Meestal eindigen dingen echter net als voor een 15-jarige patiënt die beschreven werd in  Dermatology and Psychosomatics: "Het gedrag van de jongen was normaal, afgezien van koppigheid. Zijn schoolprestaties waren prima," aldus het paper.

"Gedurende enkele maanden werd de aard van zijn aandoening aan de jongen duidelijk gemaakt. Hij werd opgedragen om bewust te stoppen met bijten op zijn knokkels," gaat het verder. "De jongen krijgt nu follow-ups en heeft zijn gewoonte vrijwel opgegeven.

Mocht je dus een dermatofaag zijn: het kan beter worden.