De vrouw die al twee jaar geen afval produceert

​Lauren Singer komt niet over als een milieu-activist. Ze is bescheiden als ze praat en ze kijkt je niet verontwaardigd aan als je zegt dat je vlees eet en water drinkt uit plastic wegwerpflesjes. Ze draagt zelfs een zwarte leren jas (wel tweedehands gekocht). Maar ze is serieus als het aankomt op afval.

"Mijn ex-vriendje gebruikte bakpoeder als tandpasta en ik zei dan, 'je bent zo smerig.' En toen, ironisch genoeg, was het eerste wat ik zelf maakte tandpasta van bakpoeder en kokosolie," vertelde ze lachend. Ze maakt ook haar toilet schoon met azijn, neemt haar voedsel mee in weckpotten en maakt zelfs haar eigen make-up.

Ze doet dit allemaal om haar niet-recyclebare afval te minimaliseren tot vrijwel niets. Sinds maart 2013 houdt ze een blog bij over deze missie die "​Trash is for Tossers" heet, waarin ze met alternatieven komt voor producten die veel afval opleveren.

Haar DIY-producten vormden de aanleiding voor een ​Kickstarter voor wasmiddel dat maar uit drie ingrediënten bestaat: bakpoeder, soda en zeep van olijfolie. Ze dacht dat haar aanvankelijke doel van €8.000,- redelijk was, maar haar idee was blijkbaar raak; binnen 55 uur had ze haar doel verdrievoudigd.

Singers reis naar geen afval startte in de herfst van 2012, toen ze enviromental studies aan de New York University afrondde. Bij haar in het laatste vak van de studie zat een meisje die elke dag alles wat overbleef na de lunch weggooide: het plastic bakje waar het in zat, het water flesje, bestek en het plastic tasje waarin ze het meenam.

Singer was gefrustreerd en vond het meisje hypocriet, maar zei er nooit iets van. In plaats daarvan richtte ze haar frustratie op haar eigen plastic consumptie, die blijkbaar om alles in de koelkast heen zat.

"Ik was echt boos op mezelf," zei ze. "Ik besloot die dag dat ik moest stoppen met plastic. Er was veel introspectie – ik besloot dat ik [milieuvriendelijke] mensen niet meer zo hard moest beoordelen." Stukje bij beetje kwamen er meer gewoontes bij die haar afval uiteindelijk reduceren tot vrijwel niets.

Plastic is Singers paradepaardje. Ze heeft geprobeerd om elke vorm van plastic uit haar leven te verwijderen; ze koopt voedsel groot in en is gestopt met het kopen van kleding, omdat ze niet weet wat ze met de plastic labels moet doen. Ze neemt haar lunch mee in hersluitbare potten, die ze opeet met metalen bestek en bord.

Soms lijken haar zorgen over plastic meer te gaan over haar eigen gezondheid dan over het milieu. "Ik wil zeker geen afval maken maar ik wil ook helemaal geen carcinogenen in mijn lichaam krijgen," zei ze, wijzend op het feit dat als je plastic verwarmt er chemicaliën zoals ​BPA in het voedsel terecht kunnen komen.

Singers anti-plastic mantra creëert een paar gewoontes die tegenstrijdig lijken met andere milieu-activisten. Ze draagt een zwart leren jas van echt leer, want nepleer is plastic. Ze eet vegetarisch, maar ze is wil niet dat anderen haar te extreem vinden, zoals "​No Impact Man" Colin Beavan​ is geweest. Singer heeft niet precies uitgerekend of ze het milieu meer belast of niet door geen plastic meer te gebruiken. Dit omdat ze meer water gebruikt dan een gemiddeld persoon, om haar herbruikbare spullen schoon te maken. Maar ze is er vrij zeker van dat productieprocessen voor plastic veel meer water en andere grondstoffen gebruiken, dan wat zij zelf gebruikt.

Een deel van haar voorzichtigheid met extremisme komt door de weerstand die haar legerfamilie haar gaf voor de traditionele milieuvriendelijke praktijken als biologisch voedsel. "Mijn oma noemde me een tree-hugger, en dat is cool, want dat ben ik ook," gaf ze toe. "Ik denk dat mijn familie dacht dat het een fase was. Maar nu vinden ze het goed en steunen ze me ook."

De andere reden om niet extremistisch te zijn, is omdat ze wil dat het merk laagdrempelig is. "Ik praatte wel eens met mensen en realiseerde me dat je nergens komt door dat te doen," zei ze. "Ik vond een blog een goed medium voor mij omdat het een heel comfortabele, laagdrempelige en veilige manier is voor mensen die een andere levensstijl dan die van hun willen ontdekken."

Critici zullen haar er snel op wijzen dat uren lang je eigen make-up maken of het zoeken naar dure ​olijfolie zeep niet de beste manier is voor diegenen die weinig tijd of geld hebben. Maar Singer benadrukt dat eten en andere producten groot inkopen ook voor de koper veel oplevert, en als ze weten waar ze moeten zoeken, die hen ook tijd scheelt. "Veel er van is gewoon de eerste stap zetten, wat gewoon leren is dat het een optie is om je eten in bulk in te kopen."

Voor Singer en anderen die in haar missie geloven, betekent praten over afval meer dan het lijkt. "Afval is maar een klein begin als je ook alle grotere problemen wil aanpakken," zei ze.

In haar verlangen om producten die geen chemische stoffen bevatten of afval opleveren naar iedereen te brengen, heeft ze een bedrijf opgericht die The Simple Co. heet. Ze gaat daar het wasmiddel met drie ingrediënten verkopen. Toen ze haar Kickstarter begon, dacht ze dat ze de paar dozen wel in de keuken kwijt kon. Maar nu er al 600 mensen haar steunen op het moment van schrijven, weet ze niet zeker hoe ze het gaat doen. Ze voelt zich niet ontmoedigd, want "people give a shit."

Singer ziet de huidige vorm van milieu-activisme als iets typisch van "millenials." "Het zet overal vraagtekens bij, ik weet niet of we overal voor strijden, maar het is belangrijk om je af te vragen wat er in alles wat je gebruikt zit en waarom."