De maan is mogelijk ontstaan als een samenvoeging van heel veel kleine manen

Ongeveer 4,5 miljard jaar geleden sloeg een object ter grootte van Mars in op een jonge Aarde. Door deze verwoestende botsing ontstond een puinveld rondom onze jonge planeet dat wat uiteindelijk de Maan zou vormen.

Het bewijs voor dit idee, beter bekend als de grote-inslaghypothese, heeft zich al aardig opgestapeld, maar er zijn nog steeds ontbrekende stukjes. Het biedt bijvoorbeeld geen volledige verklaring voor het bijna identieke isotopische signatuur van de Aarde en de Maan (wat betekent dat ze van dezelfde grondstoffen zijn gemaakt). Als een meteoriet ter grootte van Mars insloeg op een jonge Aarde, is het raar dat er niet meer afval van deze meteoriet terug te vinden is in het puin.

Een onderzoek dat maandag werd gepubliceerd in Nature Geoscience suggereert dat deze tegenstrijdigheid verklaard kan worden als de Maan werd gevormd door ongeveer 20 kleinere botsingen, in plaats van een kolossale klap tussen twee werelden.

Een team onder leiding van Raluca Rufu, een astrofysicus aan de Weizman Wetenschapsinstituut in Rehovot, Israel, ging door 864 simulaties van een jonge Aarde die werd gebombardeerd door objecten kleiner dan Mars, tijdens een periode van een miljoen jaar. De resultaten lieten zien dat zulke botsingen konden zorgen voor puinvelden die vervolgens samenvoegden tot "kleine manen," van minder dan 10 procent van de massa van onze Maan. Deze mini-manen kunnen langzaamaan verwijderd zijn geraakt van de Aarde om vervolgens de bouwstenen te worden voor de ontwikkelende Maan.

Volgens Gareth Collins, een planetaire wetenschapper aan de Imperial College Londen en schrijver van een News & Views artikel over het nieuwe onderzoek, lost de kleine-manen-hypothese van Rufu het isotopische probleem op. Dit doet hij omdat "de maan een mix wordt van verschillende compositorische signaturen, in plaats van slechts twee. Op die manier wordt het effect van elke inslag op de puincompositie kleiner."

"Het is een beetje als het mengen van kleuren: hoe meer verschillende kleuren je toevoegt, hoe minder verschil elke toevoeging maakt totdat het resultaat donkerbruin is," zegt Collins. Het onderzoek biedt een veelbelovend alternatief voor de grote-inslaghypothese, al moet er nog wel veel meer bewijs worden verzameld om te beslissen welk scenario logischer is.

Rufu wil nog meer simulaties doorlopen, met meer aandacht op het proces waarbij de kleine manen samengroeien tot de echte Maan. "We zullen het samenvoegingsproces van deze kleine manen testen om te begrijpen wat het mengrendement van de kleine manen is in het uiteindelijke resultaat," vertelde ze me via een e-mail.

Verder kunnen maanstenen van verschillende regio's op de Maan meer duidelijkheid brengen over de oorsprong. Gelukkig zijn maanmissies weer populair aan het worden. China wil eind dit jaar met de Chang'e 5-missie monsters van de Maan meenemen. Hopelijk is het de eerste van vele missies deze eeuw waarbij maansouvenirs worden meegenomen. Want daarmee kan onze planetaire geschiedenis verder worden ingevuld.