De domste robots van 2015

2015 was een fantastisch jaar voor vreselijke robots. We kregen robotjachtluipaarden die op hoge snelheid over obstakels springen, auto's die zichzelf besturen en een industriële robot die een nieuwe functie kreeg als meestersamurai.

Academici en filosofen roepen al jaren dat het een kwestie van tijd is voordat deze enorm geavanceerde machines de wereld overnemen en ons allemaal afslachten. Zo werd er kort geleden nog een miljard dollar vrijgemaakt om een collectief fonds op te zetten om er zeker van te zijn dat kunstmatige intelligentie niet binnenkort doordraait a la The Matrix.

Met dat in je achterhoofd kan het helemaal geen kwaad om af en toe even te beseffen dat de meeste robots nog altijd behoorlijk kut zijn.

De gemiddelde robot is niet goed gebouwd, nog slechter uitgewerkt en bestaat alleen vanwege een veel te specifieke reden die de ontwerpers hebben bedacht voor een bepaald onderzoek. Zelfs de robots van grote instituties – MIT of DARPA – die miljoenen kosten, vallen vaak in de 'domme robot'-categorie. Dat is niet omdat ze zo slecht gebouwd zijn, maar omdat ze af en toe echt spectaculair falen. De beste robots zijn dus ook best vaak de domste robots.

Het is al weer een jaar geleden dat Motherboard keek naar robots die eigenlijk in alles faalden. Nu is het dus tijd voor de domste robots van 2015.

Geef de mens de oneindige mogelijkheid om robots te kunnen maken en ze maken dit: een houten doos vol onderdelen die een rubberen tentakel aanstuurt die wild rondzwiept met een mes. Als we de beschrijving van de bijbehorende YouTube-video moeten geloven, lijkt het vooral alsof de uitvinder een Arduinoprintplaat en een LittleBits-kit – simpel gereedschap waarmee coderen en robots bouwen zo makkelijk is als spelen met Lego – op een motortje heeft gedrukt. Het resultaat is een angstaanjagend tentakelapparaat dat iedereen in de buurt met een zakmes openrijt.

Blijkbaar had de uitvinder tijdens het opnemen van deze video nog geen manier gevonden om de robot ook weer uit te kunnen zetten, dus laten we ons allemaal even inbeelden hoe dit ding waarschijnlijk nog steeds psychotisch in het rond slingert.

Als je overdag naar televisie kijkt, word je doodgegooid met infomercials over waardeloze keukenapparatuur. Jij weet daar waarschijnlijk helemaal niks van, want dan ben je natuurlijk altijd hard aan het werk. Maar als je die reclames wel zou kijken, zou je zien dat ze bijna altijd een before- en afterclipje hebben. In het beforeclipje zie je dan een oud vrouwtje die zin heeft in een lekker glas appelsap, maar in plaats van dat ze dat dan netjes in een glaasje schenkt, gooit ze het wild over tafel waarna een ontzettende rommel ontstaat. Je ziet haar denken: kon ik maar via mijn televisie een apparaat kopen die deze ondraaglijke taak eindelijk wat makkelijker maakt.

Deze robot, van professioneel kutrobotbouwer Simone Giertz, is precies het tegenovergestelde van de behulpzame apparaten die je in die eeuwige infomercials tegenkomt. Als je dit apparaat gebruikt, verandert je ochtendroutine van melk in je kom met cornflakes schenken in een scene uit Apocalypse Now. Giertz schreef in haar artikel over de robot op Motherboard: "Ontbijt maken met behulp van een robotarm krijg 4/10 sterren. Rommelig. Ongelofelijk inefficiënt. Hij kon mij uiteindelijk niets voeren."

In eerste instantie zou hitchBOT inspirerend moeten zijn of zo. Die schattige robot naast de weg werd ontworpen door sociologen op de Universiteit van Toronto en reisde door Canada en Europa door mee te liften met vreemdelingen. Prachtig. De robot herinnerde ons aan de goedheid van de mens of iets dergelijks, totdat hij werd verminkt in de straten van Philadelphia.

Maar het is ook echt een domme robot.

Dom op een schattige manier misschien, maar het was wel gewoon een hoop afval die met wat tape bij elkaar werd gehouden. Hij was ten slotte gemaakt van emmers en van die zwembadstaven.

Goed, mooi dat we dat hebben gehad. Nu kunnen we door naar de volgende domme robot.

Deze robot werd ontworpen door onderzoekers van UC San Diego om te onderzoeken hoe moeders en baby's elkaar aan het lachen brengen. Dat is best grappig, want het enige wat ik wil doen als ik deze baby zie, is heel erg hard huilen.

Dit is een vreemd geval, want het is een behoorlijk geavanceerde robot die best goed is gebouwd en ook nog een doel heeft. Maar jezus, uitvinders, kijk even zelf wat jullie hebben voortgebracht!

Het is 3 uur 's nachts en ik loop naar huis na een feestje om zo nog even wat gemuteerde monsters af te knallen in Fallout 4. Ik begin met glazige oogjes van de drank een beetje te swipen op Tinder. Op dat soort moment ben ik erg blij dat ik geen robot heb die mijn smerige, zweterige handpalm leest en swiped op basis van mijn biometrische gegevens, terwijl hij met een Siri-achtige stem zegt: "Bepalen of deze person enige waarde heeft." Pauze. "Nope."

In tegenstelling tot de Tinderrobot die vorig jaar op deze lijst stond, is deze robot best goed gemaakt. Hij is gemaakt door Nicole He als afstudeerproject bij het Interactive Telecommunications Program aan de Universiteit van New York. Ik wil dit apparaat niet dom noemen, aangezien het apparaat zelf niet dom is en het niet slecht gemaakt is. Het is zelfs best kunstzinnig. Maar de reden dat hij op de lijst staat, is dat hij me herinnert aan de matige keuzes die ik maak als ik 's nachts dronken ga tinderen.

***

Oké, dat was een hoop tekst en je bent nu vast wel klaar met mijn gezeur over slechte robots – heeft iemand trouwens de film Chappie gezien? Ha ha, grapje. Tenzij je sciencefictionschrijver William Gibson bent natuurlijk, die de enorme flop over een robot met cockney-accent blijkbaar echt leuk vond. Als je toch nog niet klaar bent met lezen over bijzonder matige robots, heb ik nog paar robots die nét niet dom genoeg waren om op deze lijst te eindigen.

Een robot gemaakt van twee gigantische messen die wortelen snijdt met de finesse van een dronken idioot.

Een 'robotmoeder' die kinderen veroordeeld. Technisch gezien fantastisch, existentiëel gezien vreselijk eng.

De volledige selectie van robots van Hebocon, de robotcompetitie die ons eraan herinnerde dat je voelen als een doos Kleenex die door dildo's heen en weer wordt geslingerd bij het leven hoort en dat dat best oké is.

Eigenlijk alle robots van DARPA's jaarlijkse wedstrijd. Het zijn allemaal best geavanceerde en indrukwekkende robots, maar soms is het enige waar ze echt goed in zijn heel hard op hun bek gaan.