Zie hoe deze hitsige mot een robotwagen bestuurt

In 2013 liet een groep onderzoekers van de Universiteit van Tokyo zien dat ze een mot-gestuurde robot konden gebruiken om het voertuig aan te sturen richting de bron van een bepaalde geur. Dit was een doorslaand succes en de mot was in staat om de robot met grote precisie naar de oorsprong van de geur te sturen. De mot kon dit zelfs wanneer hij werd blootgesteld aan verschillende handicaps, zoals een geblokkeerd zicht of een afwijking in de beweging van de robot.

Dezelfde onderzoeksgroep wil het mot-bestuurde voertuig zo verfijnen dat het uiteindelijk zal leiden tot de ontwikkeling van biomimetische robots die in staat zijn om geuren te detecteren en hun locatie kunnen achterhalen.

In de paper, in december gepubliceerd in Journal of Visualized Experiments, wordt uitgelegd hoe de onderzoeksgroep een mannelijke zijdemot heeft gebruikt om een klein vaartuig richting de bron van de geur (in dit geval het seksferomoon van een vrouwelijke zijdemot) te laten sturen. Het autootje bestaat uit een mannelijke zijdemot die is vastgemaakt aan het frame en op een bal van piepschuim in de richting van de feromonen loopt, die naar hem toe komen door de twee geurbuizen.

Het experiment vindt plaats in een soort van windtunnel, waar een ventilator het vrouwelijke sekshormoon richting de mot blaast met een snelheid van 0,7 meter per seconde, oftewel de snelheid waarmee een vrouwelijke zijdemot met haar vleugels slaat. Het mannetje maakt gebruik van zijn antennes om te bepalen waar de geur vandaan komt en begint in deze richting te lopen. Optische sensoren die in het voertuig zitten nemen de bewegingen van de bal waar en gebruiken deze bewegingen om het voertuig te sturen.

De onderzoekers hebben dit experiment herhaald met zeven verschillende motten en dit vergeleken met de resultaten van tien andere zijdeworm motten die vrijuit konden wandelen in de windtunnel. Het is opmerkelijk dat de motten die een voertuig bestuurden maar gemiddeld 2 seconden later arriveerden dan hun loslopende tegenhangers.

De onderzoekers hopen dat hun werk zal leiden tot betere op biologie gebaseerde reuksystemen in robots. Dit is een van de eerste stappen richting een zelfbesturende robot die in staat is om geur waar te nemen en deze te lokaliseren. Uiteindelijk kan dit leiden naar robots die honden en andere dieren zullen overtreffen in taken zoals het opsporen van drugs en explosieven.