We gingen op bezoek in een Duits sekspoppenbordeel

In het zuiden van Dortmund, naast een metaalbewerkingsbedrijf, staat een onopvallend huis. De ramen zijn afgeplakt met donker plastic. Je zou nooit raden dat achter deze gevel de nieuwste innovatie op het gebied van geilerij te vinden is: een sekspoppenbordeel. ‘Bordoll’ heet het, want ja, hoe zou het anders moeten heten?

De oprichter en uitbater van Bordoll is de 29-jarige Evelyn Schwarz. In de afgelopen drie jaar is de bestemming van het pand veranderd van een normaal buurtbordeel tot een BDSM-studio. Sinds april 2017 kun je er seksen met een siliconen pop. Je kunt uit elf namaakvrouwen kiezen en de kosten bedragen vijftig euro voor een half uur en tachtig voor een heel.

Als je ervan houdt om het met levensechte poppen te doen, en ook nog eens dol bent op wat variatie, dan moet je naar Japan: daar zijn namelijk wel zeventig sekspoppenbordelen. In maart dit jaar opende de eerste Europese variant in Barcelona. Vooral vanuit managementperspectief stond Schwarz te popelen om het concept naar Duitsland te halen. “Ik kan me geen betere werknemers voorstellen dan de poppen,” vertelt ze. “Ze zijn nooit ziek, ze zien er altijd goed uit en ze bieden alle drie hun gaten aan zonder morren of extra toeslagen.”

Maar wie betaalt er in godsnaam geld om te krikken met een vrouw van kunststof? “Nou, we hebben een zeer diverse klantenkring,” legt Schwarz uit. “De leeftijden gaan van 18 tot 80. We krijgen mensen met een uitkering over de vloer, maar ook prominente rechters.” Schwarz schat dat dertig procent van haar klanten langskomt om eens te kijken hoe het is om seks te hebben met een pop. De overige zeventig procent zijn vaste klanten. Ze komen van heinde en verre. Volgens Schwarz heeft dat te maken met de kwaliteit van haar poppen.

“Deze vrouwen zouden zo mee kunnen doen met Next Top Model. Ik denk dat de meeste mannen zich geïntimideerd zouden voelen door een vrouw die er zo goed uitziet.”

Tijdens een korte rondleiding door het bordeel, vertelt Schwarz dat veel van haar klanten de poppen leuk vinden omdat ze geen bewustzijn hebben. “Vaak zien onze gasten het als een mogelijkheid om dingen uit te proberen die ze in pornofilmpjes hebben gezien,” zegt ze. Ze vermoedt dat een aantal van hen nog maagd is. “Ze zijn verlegen, bijna bang van vrouwen.” Voor andere mannen is het een alternatief voor seks met echte mensen. “Hun vrouw of vriendin heeft haar eigen verlangens en wensen en een prostituee in een bordeel heeft grenzen van wat ze wel en niet wil doen, op seksueel gebied,” legt ze uit. “Maar onze poppen doen alles wat je wil, in welk standje dan ook.”

Een van haar klanten legde het ooit zo uit: “Ik weet dat wat ik hier doe bizar en eng is. Maar normaal gesproken als je seks hebt, moet je rekening houden met de ander. Een pop hoef je niet te vragen of ze het naar haar zin heeft – ik hoef alleen maar aan mijn eigen behoeftes te denken.”

In de lobby ruikt het naar sigaretten en de luchtverfrisser die de geur van sigaretten moet maskeren. Er staan twee lederen sofa’s en een stoel. Op een televisiescherm is een pornofilm te zien. Je hoort het gekreun van een sekswerker en haar klant in een andere kamer, een teken dat dit bordeel ook nog wat te bieden heeft aan klanten die liever met een echte vrouw naar bed gaan.

Toen Bordoll net open was, kon je alleen op zondag met de poppen spelen. Al snel was er zoveel vraag dat Schwarz er zes kamers fulltime beschikbaar voor moest stellen. Op haar website regent het nu lovende recensies. “Ik had hoge verwachtingen, maar die werden compleet overtroffen. Ik had het enorm naar m’n zin en de tijd vloog voorbij. Na afloop was ik kapot!”, schrijft een tevreden klant. Hij weet nog wel te zeggen dat Naomi erg zwaar was en haar gewrichten een beetje stroef. Iemand anders beschreef de seks met een pop als “95 procent hetzelfde als seks met een echte vrouw.”

In de lobby staat Sabrina. Haar neplippen zijn rood geverfd en haar wimpers zitten boven haar plastic ogen geplakt. Haar specificaties staan op internet: “Vagina: 18 cm; Anus: 16 cm; Oraal: 13 cm; Geen schaamhaar.” Schwarz betaalde er tweeduizend euro voor. “Probeer maar eens,” beveelt ze. “Ze zijn erg buigzaam.” Sabrina’s borsten voelen aan als rijpe tomaten, maar haar tepels voelen realistischer aan. Haar siliconen huid plakt aan mijn hand als rauw deeg.

“Anna is de ster van het team,” zegt Andrea, die Schwarz helpt met het runnen van het bordeel. “Iedereen wil met haar.” De 55-jarige wijst naar de pop van anderhalve meter lang. Ze is blond met blauwe ogen. “Dit is Anna nummer twee,’ voegt Schwarz toe. “Nummer een brak haar rug.”

Andrea heeft vandaag ochtenddienst. Ze neemt de telefoon aan, begroet gasten, poetst de kamers en maakt de poppen klaar – na gebruik worden ze gedesinfecteerd. Daarna kamt ze het haar van de pop en kleedt haar aan met lingerie en nylonkousen. Andrea wil niet te veel in detail treden over het schoonmaakproces, want dat is geheim. Ze kan wel vertellen dat het wel een half uur kan duren.

Terwijl we rondlopen en Andrea de poppen grondig inspecteert, valt het me op dat de poppen er nogal kinderlijk uitzien.

Bekijk: 5 vragen die je altijd al wilde stellen aan een pornocameraman

“De poppen zijn allemaal erg vrouwelijk,” zegt Andrea als ik vraag of ze zich comfortabel voelt met klanten die zich aangetrokken voelen tot iets wat er zo jong uitziet. “Ze hebben een kont, heupen en dikke borsten. Er is niks kinderlijks aan.”

Toch bedient het bordeel klanten met een ‘klaslokaalfetisj’. Een kamer is uitgerust met schoolbanken en een krijtbord. Maar Andrea blijft erbij dat dit bordeel enkel een alternatief biedt, een veilige plek voor mensen om hun fantasieën uit te laten komen.

Net voordat ik wegga, komt er een nieuwe klant binnen. Andrea groet de man en overhandigt hem de pop die hij vooraf online had besteld. “Is ze niet beeldig?”, vraagt ze. De man knikt. Hij gaat naar een kamer waar hij een verzameling porno vindt, een heleboel speeltjes, condooms en glijmiddel. Glijmiddel is verplicht, om de poppen te beschermen tegen uitscheuren. De poppen bijten of krabben is ook verboden.

Meer regels zijn er eigenlijk niet. De meeste mensen laten de poppen heel, vertelt Schwarz. Behalve één man, die de pop had gepenetreerd op een plek die daar niet voor was bedoeld.

“Hij had een tweede kontgat gemaakt,” vertelt Schwarz lachend. Ze neemt een sigaret uit een zilveren doosje waar een afbeelding van Che Guevara op staat. Ze vertelt dat ze als tiener een korte punkfase had, en toen verliefd was op Guevara. “Dat had er waarschijnlijk mee te maken dat ik mijn eigen ding doe, wat mensen er ook over te zeggen hebben. Net als Che,” zegt ze. “Zoveel mensen in de industrie lachten me uit toen ik de poppen introduceerde. Maar nu lachen ze niet meer.”