Foto's van Maasai in hun traditionele én doodgewone kloffies

FYI.

This story is over 5 years old.

Fotos

Foto's van Maasai in hun traditionele én doodgewone kloffies

De Maasai worden door westerlingen doorgaans springend in de natuur gefotografeerd. Dit is wat er gebeurt als Oost-Afrikaanse fotografen de Maasai op de kiek zetten.

Zeer binnenkort kun je in de boekenwinkel het boek My Maasai kopen. Het boek is een initiatief van schrijver/fotograaf Jan Hoek in samenwerking met fotografen die in Kenia wonen: Sarah Waiswa (uit Oeganda), Mohamed Altoum (uit Soedan) en Joel Lukhovi (uit Kenia). Ook studenten van de De-Capture Limited School of Photography, in Kenia, hebben bijgedragen aan het boek.

Jan Hoek maakte trouwens eerder al eens zelf een boek over Maasai woonachtig in grote steden, maar zag, na flink wat kritiek, in dat lokale fotografen uit de regio veel beter kunnen bepalen hoe je de Maasai van nu op de foto kunt zetten dan een westerse buitenstaander zoals hijzelf.

Advertentie

Onderstaand introtekstje komt rechtstreeks uit het boek en is geschreven door Karanja Nzisa. De foto's staan daaronder, inclusief uitleg over waarom de betreffende fotograaf ervoor heeft gekozen om de Maasai op een bepaalde manier af te beelden.

De Maasai zijn de meest gefotografeerde mensen van Oost-Afrika, misschien zelfs wel van heel Afrika. De meeste foto’s van de Maasai, die over de hele wereld bekend en geliefd zijn, worden echter gemaakt door westerse fotografen, die een nogal eenzijdig beeld laten zien van deze diverse groep. Bijna altijd zie je springende krijgers en vrouwen met ontblote borsten, die omgeven door een zwerm vliegen moeilijk de camera in kijken terwijl er één of meerdere peuters aan hun heupen hangen.

Het is daarom hoog tijd om de mensen uit dit prachtige land hun eigen verhaal te laten vertellen, en deze verhalen te illustreren met hun eigen foto's van hoe zij moderne Maasai zien. Ja, de Maasai kunnen nog steeds enorm hoog springen en ja, ze kleden zich nog steeds in prachtige, traditionele gewaden, maar net als in elke maatschappij zijn de Maasai uitgegroeid tot een complexe, multidimensionale samenleving die met haar tijd meegaat.

De Maasai behoren tot de laatste groep in de regio die nog steeds een sterk zichtbare culturele identiteit hebben. Ze zijn nu op het onvermijdelijke punt aangekomen waarin de moderne tijd, met al haar gevaren, deze etnoculturele identiteit ontmoet. Het is een cruciaal moment in hun geschiedenis. Eentje die zorgvuldig en naar waarheid moet worden vastgelegd voor nu en voor de latere generaties.

Advertentie

'My Maasai' is een project dat fotografen met verschillende achtergronden uit Oost-Afrika bij elkaar brengt om hun persoonlijke impressie van de huidige Maasai te verzamelen.

Je kan het boek hier bestellen, en My Maasai zal te zien zijn tijdens Lagos Photo (in Nigeria is dat, dus koop gauw een vliegticket), van 24 november tot 15 december.

Bovenstaande foto's door Mohamed Altoum (33). Mohamed vraagt zich al lange tijd af hoe het is om naar een grote stad te emigreren, terwijl je jezelf nog heel erg identificeert met de plek die je hebt achtergelaten. Hoe ga je om met de drang om terug te keren, terwijl je tegelijkertijd ook juist graag wil aarden in de stad waar je naartoe bent verhuisd? Mohamed heeft deze tweestrijd vastgelegd door de ogen van een Maa-vrouw die in de Keniaanse hoofdstad Nairobi woont.

Foto's door Sarah Waiswa. Sarah hoorde op een dag de legende van een vergeten vrouwelijke godin, uit de tijd voordat moderne religie de oevers van Afrika bereikten. Ze werd overvallen door nieuwsgierigheid: hoe kan het dat een samenleving die zo diep patriarchisch is, een geschiedenis kent waarin ongeveer het tegenovergestelde gold? Ze ontdekte dat er over de Pasinaai, waarvan gezegd werd dat ze vee uit de hemel naar de aarde bracht, nauwelijks iets was gedocumenteerd. En dus trok ze naar het dorp waar ze de legende voor het eerst had gehoord, om deze Pasinaai nieuw leven in te blazen, op een plek waar vrouwen niet veel kansen krijgen.

Foto door Godlisten Meshack. Godlisten is zelf Maasai en komt uit Arusha, een noordelijk stadje in Tanzania. Hij doet er alles aan om zich te distantiëren van het stereotype beeld zoals veel westerlingen dat van de Maasai kennen, hoezeer hij zich ook verbonden voelt met zijn cultuur. Met de hulp van een Nederlandse modestudent bracht hij elementen uit westerse mode samen met traditionele Maasai-elementen, om het conflict dat binnenin hem raast te symboliseren.

Foto door Kelvin Kiarie (21). Kelvin heeft weleens nachtmerries over een dystopische wereld vol met vampier-Maasai die mensen vermoorden om hun bloed te drinken, omdat hun gebruikelijke dieet van koeienbloed vermengd met melk niet meer toereikend is. Met zijn foto's probeert hij die duistere fantasieën over te brengen.

Foto's door Waitherero Wambui (20). Voor een fotograaf die het ooit nog eens tot styliste hoopt te schoppen, zijn Maasai-vrouwen de perfecte muzes. Het gezicht van een Maasai-vrouw heeft veel kenmerken van de supermodellen die over de beroemdste rode lopers paraderen: hoge jukbeenderen, een scherpe kaaklijn, intense ogen. Waitherero combineert hedendaagse stijl geïnspireerd op haar idool Victoria Beckham met de felle kleuren van de traditionele kledij en accessoires van de Maasai.

Foto's door June Odiembo (22). June heeft zelf nooit interesse gehad in seksueel gedrag dat in haar maatschappij als 'afwijkend' wordt gezien. Toch moest werd ze op de middelbare school voor de keuze gesteld om een kant te kiezen, toen een Maasai-klasgenoot haar vertelde dat ze lesbisch was. Ze koos om tolerant te zijn. Vanaf dat moment besefte ze hoe somber het is om bij een minderheidsgroep te horen in een maatschappij die mensen van die groep dehumaniseert. Met haar werk zet ze zich in voor de zichtbaarheid van gemarginaliseerde groepen.

Foto's door Malcolm Nduati (18). Op de middelbare school was Malcolm nogal een pestkop, met name zijn Maasai-klasgenootjes kregen het zwaar te verduren van Malcolm en zijn vriendjes. Tot hij een jaar geleden in zijn lokale kerkje een optreden zag van een artiest dat hem omver blies. De jonge rapper die hij daar zag, had meer talent en swag dan hijzelf - Malcolm is zelf naast fotograaf ook rapper. Het gekste van alles? Deze jongen was een Maasai! Malcolms wereldbeeld stond op z'n kop, en inmiddels heeft hij meer rappers uit de Maasai-gemeenschap gevonden, met wie hij nu innig samenwerkt - zowel op muziekgebied als op fotografiegebied.

FoFoto's door Ruth Moige (21). Ruth groeide op in Ongata Rongai, een Maasai-enclave net buiten Nairobi, waardoor ze al snel de charmes van de Maasai inzag. "Ze krijgen zúlke mooie baby's, ik wil dolgraag ooit met een Maasai trouwen," zegt ze verlegen. Met haar foto's wil ze de eeuwige focus op de culturele rijkdom van de Maasai verleggen naar hun genetische esthetiek, en hoe dat wordt doorgegeven aan hun kinderen. Ruth heeft trouwens al een oogje op een Maasai-jongen, dus wie weet.

Foto's door Joel Lukhovi (30). Joel heeft een achtergrond in architectuur en daarmee ziet hij dingen die andere niet zien, die hij vastlegt in zijn fotografie. Joel heeft veel tussen en met de Maasai gewerkt en onderzoekt met zijn lens wat ruimte en architectuur voor hen betekent.

Foto's door John Obiero. De Maasai-architectuur is de afgelopen decennia duidelijk geëvolueerd, als gevolg van verschillende externe factoren. Zo hebben er veranderingen plaatsgevonden wat betreft de economische status van de Maasai, maar ook zijn bepaalde materialen niet meer beschikbaar.