Een ijsbeer viel de drankvoorraad van David Attenborough aan

Het is niet makkelijk om een ijsbeer te zijn. Je moet niet alleen rekening houden met smeltende ijskappen en stropers, je moet ook de hele dag wit dragen. Dat is alsof je in je mooie shirt voor sollicitatiegesprekken tomatensoep probeert te eten zonder te veranderen in een Jackson Pollock schilderij – maar dan verdomme elke dag.

Met dit in het achterhoofd kun je je toch wel voorstellen dat, na een zware dag schattige babyzeehondjes afslachten en meedoen met GIF-waardige stoeipartijen, ijsberen ook weleens zin hebben in een goed glas wijn? En dat ze dan, om dat doel te bereiken, een spoor van chaos en verderf achter zich kunnen laten?

Voor jou en mij klinkt dat best redelijk, maar voor de filmcrew van David Attenborough van de laatste natuurserie The Hunt niet. Producer Sophie Lanfear sprak met The Daily Mail en legde uit hoe hun hut, waar de crew in verbleef tijdens het filmen van het poolgebied van Svalbard, totaal vernield werd door een ijsbeer op zoek naar wijn.

Lanfear vertelt dat ze bij het terugkeren na een dag filmen van arctische vossen en wolven, de deur uit zijn voegen zagen hangen en de hele voedselvoorraad, inclusief koekjes, chocola, fruit en vlees uit hun gigantische metalen kluis waren gestolen. Verrassend genoeg had de beer, gegeven zijn grootte en schijnbaar slechte coördinatie, weinig schade aan het hutje aangericht, buiten wat wikkels – en de deur.

"We hadden onze ontbijtspullen laten staan op de tafel en die stonden precies zoals we ze vonden. Het hutje is maar 4 bij 3 meter, dus het is opmerkelijk dat een beer van die grootte geen schade aanricht."

Maar ijsbeertje-nooit-genoeg had zin in meer lekkers. Later, toen Lanfear en de rest van de crew buiten zeekoeten aan het filmen waren, keerde de ijsbeer terug. En deze keer was het écht raak.

De beer trok keukenlades open, scheurde pakken met pasta open, smeerde olie over de muren en leegde potten met olijven. Het puntje van de ijsberg was echter een doos met rode wijn, waar de beer zijn snuit in duwde. Toen de crew weer terugkeerde naar het huisje, vonden ze hem "comateus op zijn rug in de deuropening met een rode wijnvlek op zijn neus".

"We zagen de beer op een afstand weer in het hutje gaan toen we op de rotsen aan het filmen waren, maar we hadden weken gewacht op dat ene moment, dus we konden niets doen.Toen we terugkwamen, brandden we fakkels en schreeuwden en gilden om hem af te schikken, maar hij was erg blasé. Het werd duidelijk dat de beer niet bang te krijgen was en er was minder bescherming vanwege die missende deur."

Dankzij de onverzadigbare eetlust van de verveelde beer, had het team alleen nog een paar theezakjes en een pot Marmite over voor de rest van de shoot. Lanfear voegt toe: "Er was 24 uur lang daglicht terwijl we filmden, dus het waren lange dagen. De gedachte aan een goede maaltijd op het einde is dan het enige dat je motiveert. We voelden ons allemaal aardig rot." Maar verplaats je eens in de ijsbeer Sophie. Het moet ook aardig rot zijn om een rode wijn-kater te hebben terwijl de zon 24 uur niet ondergaat, en je ook nog eens de bevlekte outfit van de avond ervoor draagt.