Heroïne, cocaïne en wiet zijn nu sterker, goedkoper en makkelijker te verkrijgen

Heroïne, cocaïne en marihuana zijn volgens een nieuwe studie goedkoper, sterker, en net zo makkelijk te krijgen als aan het begin van de 'war on drugs'.

We weten al veel langer dat de war on drugs een mislukking is, maar statistieken in de British Medical Journal door Evan Wood (van de University of British Columbia's Urban Health Research Initiative) zijn verbazingwekkend.

Wood en zijn onderzoeksteam verzamelden de gegevens van drugsinspecties uit zeven verschillende landen. Tussen 1990 en 2010 is de straatwaarde van heroïne, cocaïne en marihuana met zo'n 80 procent gedaald. Tegelijkertijd werden de drugs sterker: de puurheid van heroïne steeg met 60 procent, cocaïne met 11 procent en cannabis met 161 procent. In Europa en Australië is hetzelfde aan de hand, met dalende straatwaardes en een stabiel aanbod, ondanks de toename in het aantal politie-invallen.

Hoewel we al wisten dat wiet sterker is dan ooit, lijkt die trend zich ook door te zetten bij andere drugs. Motherboard praatte met Wood over verbod versus regulariseren, en wat het allemaal inhoudt.

MOTHERBOARD: Volgens de data uit je rapport werkt de inbeslagname van drugs niet. Klopt dat?

Evan Wood: Dat klopt. De prijs van cannabis is sinds de laatste jaren alleen maar gezakt en de drugs worden alleen maar sterker. Hetzelfde geldt voor heroïne en cocaïne, die eerst werden gezien als de paradepaardjes van de war on drugs in de VS. Maar als je naar de data kijkt, dan blijft het neutraal. Er is in de laatste twintig jaar geen stijging te ontdekken. Het aanbod gaat omhoog en omlaag, maar dat staat los van de acties die de overheid onderneemt.

In de media zie je foto's van agenten met geweren in een overbelichte kamer en het impliceert dat zo'n inbeslagname een impact heeft op de verkrijgbaarheid van drugs. Maar er is geen bewijs dat het effect heeft. Het ingenomen deel is zo miniscuul in vergelijking met de hoeveelheid drugs die wordt verhandeld.

Dat is waar jij je op hebt gericht: ondanks alle inspanningen is het aanbod niet afgenomen.

Ik zal je een idee geven van de omvang. Een wetenschapper onderzocht hoeveel drugs er nodig zouden zijn om de VS een jaar lang van drugs te voorzien en hij kwam uit op 60 gevulde vrachtwagens. In Laredo alleen al passeren er jaarlijks 5,5 miljoen vrachtwagens de grens. Dus je kunt wel begrijpen hoe moeilijk het is om drugs te onderscheppen. Om een verschil te maken moeten ze dus een manier vinden om 60 vrachtwagens uit die 5,5 miljoen te halen.

Je verwacht misschien dat het aanbod stabiel blijft, maar waarom daalt de waarde en worden drugs steeds sterker?

Een reden is dat het simpelweg niet meer nodig is om drugs te versnijden. Het aanbod is zo groot dat dat niet meer hoeft, met als resultaat dat de drugs op straat veel puurder en sterker zijn.

Heeft vrijemarktwerking hier iets mee te maken? Zijn er nu meer handelaren?

Als je het vanuit een kapitalisch perspectief bekijkt, creërt het uitschakelen van een drugsbende een vacuüm. Een van de weinige 'successen' van de war on drugs was het oprollen van het Medellin-kartel. Daarna zag je dat er plek vrijkwam op de markt voor andere handelaren.

Je zag niet alleen een opkomst in productie vanuit Colombia, ook smokkelaars in Mexico probeerden hun handel uit te breiden en begonnen uiteindelijk ook zelf te produceren. Ook werd de productie overgeheveld naar buurlanden in de Andes. Uit rapporten blijkt dat er steeds minder land gebruikt wordt voor de productie van coke, maar anderen zullen je erop wijzen dat er tegenwoordig verschillende technieken worden toegepast, waardoor ze minder land nodig hebben. Het is een groot onderdeel van de economie daar, dus op het moment dat je dat afpakt vinden ze wel een andere manier om in de markt te blijven.

Dus als inbeslagname niet werkt, wat dan wel?

We hebben nu honderden miljarden dollars in dit probleem gestoken. Het is tijd om een andere, effectievere manier te bedenken. Er zitten enorme verschillen tussen de mate van gebruik en misbruik. We moeten ons richten op overdoses, hepatitis c en hiv. Dat zijn de dingen die je wilt bestrijden als het op het controleren van drugs aankomt.

In Washington, Colorado en Uruguay zien we dat de overheid zich meer richt op regulariseren dan op een verbod. Zijn we klaar om te stoppen met de war on drugs?

Kofi Annan zei tijdens een speech in 1998: "Ik geloof dat we over tien jaar in een drugsvrije wereld kunnen leven." Vijftien jaar later is hij nog steeds een van de vele wereldleiders die pleit voor de legalisatie en regularisering van drugs. Hij is een belangrijke voorvechter. Ik denk dat hij, en vele anderen, het licht hebben gezien.

Mensen weten dat het verbod fundamenteel verkeerd is en dat het opsluiten van miljoenen mensen op basis van drugsgebruik maatschappelijke gevolgen heeft gehad.

Marihuana is één ding, maar voorspel je voor harddrugs eenzelfde toekomst?

Ik kan niet zeggen hoe het toekomstig beleid eruit gaat zien, maar ik denk wel dat hetzelfde beleid toepassen op verschillende soorten drugs kort door de bocht is.

In Canada hebben we bijvoorbeeld geëxperimenteerd met heroïnevoorschriften voor mensen bij wie een behandeling met methadon niet werkte. De uitkomst was ontzettend positief. Ik zou niet pleiten voor dezelfde regularisatie als bij cannabis, maar betere regelgeving is in Zwitserland en andere landen heel effectief gebleken.