NASA denkt er serieus over na om een asteroïde te vangen en mee naar huis te nemen

Er is de laatste tijd best veel interesse in asteroïden: ruw materiaal ontginnen met robots, bemande expedities ernaartoe sturen om ze te verkennen en voorbereidingen op het worst case scenario: dat er een grote op ons dreigt in te slaan. Een paar maanden terug werd er door een groep onderzoekers van het Keck Institute for Space Studies in Californië een voorstel gepubliceerd dat al deze drie interessegebieden zou kunnen aanvinken door een asteroïde in de ruimte te vangen en in een baan rond de maan te plaatsen.

Best een wild idee, maar NASA heeft er officieel interesse in getoond. Het budgetverzoek van de organisatie voor het jaar 2014 is $100 miljoen, om in elk geval een beginnetje te maken met deze asteroïde-vang-missie.

Het idee lijkt best wel geniaal: een robotruimteschip naar een asteroïde sturen door middel van een ionenmotor, de rots vangen met een uitvouwbare zak en de asteroïde dichter naar huis brengen voor wetenschappelijk onderzoek. Mensen naar een asteroïde sturen wordt opeens net zo makkelijk als naar de maan gaan—wat trouwens niet heel makkelijk is, maar nog steeds makkelijker dan naar een of andere afgelegen en bewegende rots in de ruimte te vliegen. En dit alles voor een geschatte twee miljard euro.

Bovendien is het volgens de onderzoekers ook niet gevaarlijk. Die ideale asteroïde heeft een doorsnede van niet meer dan acht meter en een dichtheid vergelijkbaar met opgedroogde modder. Als een asteroïde als deze dicht genoeg bij de aarde komt en onze dampkring binnendringt, dan is dat minder schadelijk dan de meteoriet die in februari op Rusland stortte.

Er zijn ook nog andere mogelijke voordelen van een asteroïde-vang-missie. De technologie en kennis die NASA-wetenschappers zullen opdoen bij het project kunnen gebruikt worden bij het lokaliseren van (en dealen met) gevaarlijke ruimterotsen in de toekomst, iets waar we ons in elk geval een klein beetje zorgen over zouden moeten maken.

Uiteraard moeten er een aantal hindernissen overwonnen worden. Het ambitieuze plan is namelijk afhankelijk van NASA’s voltooiing van het Orion-ruimteschip en de Space Launch System heavy-lift-raket. En dan moet je ook nog een geschikte asteroïde vinden, wat niet eenvoudig is vanwege de gewenste kleine omvang. Daarbij moet het ook nog de juiste compositie en rotatie hebben en zich in een baan bevinden die zich ergens rond 2020 in de nabijheid van de aarde bevindt.

Ondanks de uitdagingen gaan er roddels rond op het internet die menen dat de missie eerder vroeger dan later gaat gebeuren. Als NASA de benodigde financiering rond krijgt en direct aan de slag gaat, dan zou het gebruik kunnen maken van een goede lanceringsmogelijkheid in 2018. Als er geen grote tegenslagen zijn, dan zou dat zelfs 2016 kunnen zijn. Dan ligt Obama’s doel om tegen 2025 een bemande missie naar een asteroïde voltooid te hebben opeens veel meer binnen handbereik.

Het beste aan de hele missie is misschien wel dat het NASA een duidelijk en spannend doel geeft, iets dat sinds het Kennedy-tijdperk niet meer gebeurd is. Het zou ook een topdemonstratie zijn van hoe we ruimtebronnen kunnen gebruiken voor onze thuisbasis, planeet Aarde. Daardoor zullen particuliere bedrijven ook hun voordeel kunnen halen uit deze missie: het helpt bij de ontwikkeling van realistische plannen om in de ruimte te mijnen en ruimtebronnen op aarde te gebruiken.

Potentieel zou er veel goeds uit de missie kunnen komen als NASA de benodigde financiering krijgt en het idee wordt voortgezet. Maar er zijn nog steeds veel maars. Het is weer zo’n te gek en bijna sci-fi-achtig plan, dat het volgens mij met een korreltje zout genomen moet worden. Voor nu dan tenminste.