Honden denken waarschijnlijk dat we complete idioten zijn. Alsof het niet stom genoeg is dat we broeken moeten dragen en ons voedsel in stukken snijden, kunnen we niet eens drinken zonder de hulp van een stuk gereedschap. We zullen nooit de gemak ervaren van onze snuit in een willekeurig aanwezig plasje water steken.Wel kunnen we drinken zonder alles overal te morsen. Dat is dan weer het nadeel van honden – hun grote slappe gezichten kunnen geen zuigkracht genereren. In plaats daarvan hebben ze rare tongen, waarvan de vloeistofdynamica pas onlangs is beschreven. Vorige week pas trouwens, bij het congres van de American Physical Society's Division of Fluid Dynamics in San Francisco, waar een groep onderzoekers van Virginia Tech hun nieuwste onderzoek naar hondennatuurkunde presenteerden."Als een hond drinkt, krult hun tong naar achteren terwijl ze die in de vloeistof dompelen en weer snel terugtrekken," valt te lezen in de samenvatting van de presentatie. "Bij de snelle terugtrekking plakt de vloeistof aan het ventrale gedeelte van de gekrulde tong, en wordt de mond ingetrokken door massatraagheid."In andere woorden, ze zwepen het drinken hun mond in (met pakweg vijf keer de versnelling van de zwaartekracht). Dan grijpen ze de bel vloeistof uit de lucht, voordat die weer terugvalt. In een ideaal geval, tenminste. Het werkt niet altijd, wat de rommel verklaart die altijd rond drinkbakken ontstaat.