Deze papieren kunstwerken leveren een kleurrijke kritiek op de voedselindustrie

De schadelijke gevolgen van de voedselindustrie worden op kleurvolle wijze aan de kaak gesteld in Zim & Zou’s Edible Monsters, een collectie papieren sculpturen van Lucie Thomas en Thibault Zimmermann. Het Franse duo presenteerde hun installaties onlangs op de Milaan Expo 2015, als onderdeel van het thema van dit jaar: Feeding the Planet, Energy for Life. Met de gedetailleerde papieren creaties, omlijst in zes kleurvolle vijfhoekige frames, hoopt het duo de discussie over gevoelige milieuproblematiek aan te wakkeren. Thema’s als pesticiden, misbruik van medicijnen, legbatterijen, chemische ingrediënten en genetisch gemanipuleerde organismen staan daarin centraal. “We besloten een aantal slechte eigenschappen van de voedselindustrie te pakken en die in een grappig en satirisch daglicht te plaatsen,” leggen de kunstenaars uit aan The Creators Project. “We hopen dat voorbijgangers bij het zien van dit werk op een andere manier na over deze kwesties na gaan denken.”

In aanloop naar de onthulling op de expo gingen vier zware maanden vooraf. Een van de uitdagingen waar het duo tegenaan liep was de omvang van het project en de grootte van de installaties. “De productie van dit soort projecten vergt veel tijd, omdat alles tot in de kleine details met de hand wordt gemaakt,” vertellen ze. “Om een voorbeeld te geven: we nummerden ieder stukje papier voor de maiskolven om ze stuk voor stuk uniek te maken. Het was net een puzzel, of eigenlijk een perfecte manier om hoofdpijn te krijgen. De kleinschaligheid van de papieren knipsels was nog een probleem. We moesten ze klein genoeg houden om de kwetsbaarheid van onze schepsels te behouden, maar man wat was dat een werk."

Het monteren van de immense papieren wezens was één ding. Het vervoeren van de kunstwerken van de studio naar de tentoonstelling was een tweede. “Kort gezegd, de stukken moesten de reis van onze studio in Nancy in Frankrijk naar de expo overleven. We moesten de stukken uit elkaar halen om ze de studio uit te krijgen en schade te voorkomen. Vervolgens moesten ze 700 kilometer in een vrachtwagen overleven. Zo’n reis is voor ons al vermoeiend, laat staan voor papieren sculpturen. Daarbij komt nog dat als er ook maar één essentieel onderdeel onderweg beschadigd raakte, we nooit genoeg tijd hadden om zo'n stuk ter plekke te herstellen. Dat is ook een van de redenen, denk ik, dat we altijd zo opgelucht zijn als we dit soort installaties eenmaal op hun plek hebben.”

Na vier maanden zwoegen en zweten heb je gelukkig ook wat. Bezoekers van de expo kunnen zich verwonderen aan een veld van vleesetende zonnebloemmutaties die pesticiden krijgen toegediend, maïsvelden van genetisch gemodificeerde organismen en een verwarde vis die tussen gigantische pillen en andere farmaceutisch afval zwemt. Wie verder loopt kan ook nog even staren naar een kooi met "couch potato"-kippen wiens hele leven bestaat uit het leggen van eieren en het kijken naar TV. Tenslotte eindigt men deze ‘levendige’ reis met een 3D geprinte muffin die volgespoten wordt met kunstmatige kleuren en chemicaliën.

Zie hieronder voor nog meer Edible Monsters en bekijk meer van Zim & Zou’s werk op hun website.