Rusland kreeg bij de annexatie van de Krim ook een kudde gevechtsdolfijnen in handen

Oorlogsveteranen met dolfijnen. Foto via Flickr, James Brooks.

Als soort staan dolfijnen er bekend om dat ze wilde seks hebben, erg slim zijn en er fantastisch uitzien op de schriften die alle babes in groep acht hadden. Dolfijnen zijn cool, maar het zijn geen vechters, het zijn minnaars. Dolfijnen worden niet geassocieerd met hardheid en brutaliteit – dat lieten ze over aan schildpadden en haaien.

Het wordt hoog tijd om die vooroordelen over dolfijnen los te laten. Want sommige dolfijnen hebben harpoenen op hun rug en zijn getraind om mensen te doden ten behoeve van Moedertje Rusland. Daar moeten we het eventjes over moeten hebben.

Een Amerikaanse militaire drone wordt getraind. Foto via WIkimedia Commons.

Je weet dat Rusland onlangs de Krim heeft geannexeerd van buurland Oekraïne en ook meteen hun vloot heeft afgepakt. Nu blijkt dat daar ook dolfijnen bij zaten, die getraind waren om te vechten.

Gevechtsdolfijnen zijn een overblijfsel van de Koude Oorlog – het idee is ontwikkeld door de Verenigde Staten en de Sovjet-Unie. Die hadden blijkbaar genoeg tijd om naast het opbouwen van een enorme voorraad kernwapens ook een wedstrijdje te doen om te kijken wie de langste penis had op het gebied van het trainen van dolfijnen voor spionage. Och, wat waren die jaren zestig toch prachtig.

Gevechtsdolfijnen zijn in staat tot vele grote militaire prestaties: ze gebruiken hun natuurlijke sonar om vijandige schepen te detecteren, leveren uitrusting aan duikers en ze kunnen onder water ook mijnen detecteren.

De Verenigde Staten zetten in Vietnam dolfijnen in om militaire boten te beschermen en mogelijk zelfs vijandige duikers te vermoorden – hoewel de marine dit natuurlijk ontkent. Dolfijnen werden ook gebruikt in Irak om olievrachtschepen door verraderlijke wateren te leiden.

Dolfijn zwemt naast marineschip. Foto via Wikimedia Commons.jpg).

Het zoogdierenprogramma van de Amerikaanse marine is gevestigd in San Diego en is nog steeds actief. Met ongeveer zeventig gevechtsdolfijnen is dat de enige andere roedel gevechtsdolfijnen ter wereld.

Toen de Koude Oorlog ten einde liep, kwamen de Russische gevechtsdolfijnen in bezit van Oekraïne – aangezien Oekraïne tot Russisch territorium behoorde. Maar zonder veel geopolitieke vijanden om zich druk over te maken hoefden de dolfijnen niet zo veel te vechten.

Oekraïne verkocht tien jaar geleden een aantal dolfijnen samen met nog wat zeeleeuwen en walrussen aan Iran, omdat zij volgens de BCC het zich niet konden veroorloven om al die beesten te voeren.

Uiteindelijk werden de Oekraïense gevechtsdolfijnen ingezet voor burgerdoeleinden: ze werden gebruikt bij therapie voor autisten en emotioneel gestoorde jongeren. Ja, gevechtsdolfijnen hebben ook gewoon een hart van goud. Waarom er geen tekenfilmserie met een bijbehorende speelgoedlijn over ze gemaakt is, blijft mij een raadsel.

Een dolfijn wordt getraind door een Amerikaanse marinier. Foto via Wikimedia Commons.

In ieder geval is Rusland gestopt met het helpen van kindertjes, en nu zullen de dolfijnen gewoon weer voor gevechtsdoeleinden gebruikt worden.

 “De Oekraïense marine heeft te weinig middelen voor zulke praktijken en sommige projecten moesten gestopt worden,” vertelde een bron bij de dolfijnenbasis op de Krim aan RIA Novosti – een door de staat gecontroleerd persbureau. “Onze experts hebben nieuwe hulpmiddelen ontworpen die de natuurlijke sonar van de dolfijnen omzetten in een signaal dat zichtbaar is voor gewone monitors.”

Natuurlijk ziet Oekraïne het anders. Vladislav Seleznyov, een woordvoerder van het Oekraïense leger, vertelde aan de Washington Post dat hoewel de dolfijnen getraind zijn om te vechten, zij niet per se in een oorlog gebruikt zouden moeten worden. “In mijn ogen zijn dolfijnen geen militaire aanwinst,” zei hij.

Foto via Wikimedia Commons.

Dieren in oorlogssituaties als wapen inzetten is niets nieuws. In de Tweede Wereldoorlog maakten Sovjets bijvoorbeeld regelmatig bommen aan honden vast, om ze zo onder de Duitse tanks te sturen. De Verenigde Staten gebruikten vleermuizen als bommen op afstand om Japan aan te vallen – ook tijdens de Tweede Wereldoorlog. Dat idee werd  trouwens voorgesteld door de tandarts van Eleanor Roosevelt. Die bleek gelijk te hebben gehad toen hij had bedacht dat je veel schade zou kunnen aanrichten als je napalmbommen aan vleermuizen zou binden en ze naar de meestal houten Japanse huizen zou sturen.

Dolfijnen met harpoenen, honden met bommen en vleermuizen met napalm: op een bepaalde manier maakten deze gevechtsdieren de weg vrij voor het huidige gebruik van drones in oorlogssituaties. Niemand met een ziel durft drones op dit moment nog echt te omarmen als eerlijk wapen in een oorlog, maar dat zou toch heel anders kunnen zijn als ze meer op dolfijnen of vleermuizen zouden lijken. De harteloze eliminatie van het menselijke leven zou dan ineens superschattig worden.

Geen dank, Obama.

Volg Grant Pardee op Twitter.