FYI.

This story is over 5 years old.

Muziek

Jason Statham als halfnaakte gogodanser in deze jarennegentigclips is fantastisch

Jason Statham speelt geen rollen, hij buigt ze om tot ze Jason Statham worden.
Emma Garland
London, GB

Jason Statham is voor kerels wat Leonardo DiCaprio in de jaren negentig was voor jongenskapsels : een inspiratie, een redder, iets wat op precies het juiste moment en onaangekondigd in de populaire cultuur kroop en zei: ‘ik ben wat je al die tijd al zocht, zonder dat je het wist.’

Jason Statham is het meest bekend door zijn rollen in zogenaamd megageweldadige – knipoog knipoog – actiethrillers als Snatch, Lock, Stock and Two Smoking Barrels, The Italian Job en een boel films die op The Italian Job lijken maar niet de The Italian Job zijn. Hij is Engelands meest geliefde actieheld. Ja, zijn haar dunt al uit sinds zijn geboorte, maar hield hem dat tegen om met een reeks supermodellen te daten? Natuurlijk niet. Hij doet al zijn eigen stunts, heeft een nek zo breed als drie autobanden, en hij kijkt je aan alsof hij je ieder moment op je bek kan slaan omdat je zijn laatste Snickers hebt opgegeten.

Advertentie

In het verleden omschreef hij zichzelf als een “working class James Bond – een Bond die Heineken drinkt en geen Dom Perignon”. Jason Statham speelt geen rollen, hij buigt ze om tot ze Jason Statham worden. De LAD Bible heeft waarschijnlijk ieder tijdschrift waar hij op de cover staat ingelijst op kantoor hangen. Hij is het archetype van een soort Britse masculiniteit die mannen verdeeld achterlaat; aan de ene kant wil iedere man hem zijn, aan de andere kant wil iedereen Jason Statham als vader.

En dat maakt het, volgens mijn bescheiden mening, nog geweldiger dat hij zijn sporen verdiende als een ingeoliede topless gogodanser in videoclips uit de jaren negentig.

Bewijsstuk A: 'Comin’ On' van The Shamen uit 1993

Wat ik het beste vind aan deze video is niet eens dat Jason Statham een broek draagt die geleend is uit de kostuumcollectie van een George off the Jungle-pornoparodie, of dat hij helemaal gladgeschoren is en lijkt op een haarloze kat die net een bad heeft genomen, en zelfs niet omdat iemand vijf grote flessen babyolie heeft gekocht om hem er zo uit te laten zien – nee, mijn favoriete ding is eigenlijk hoe opvallend GOED Jason Statham is in wat volgens mij een geïmproviseerd ‘ga er gewoon voor!’-clubdansje is.

Ik zal je niet precies vertellen wanneer hij ten tonele verschijnt, want de beloning is des te groter als het een verrassing is. Maar geloof me: je bent er niet klaar voor. Je zal er nooit klaar voor zijn. Er liggen mensen in het ziekenhuis omdat ze dramatisch overschat hadden hoe klaar ze ervoor waren. Laten we even een pauze nemen zodat je kan laten bezinken wat je net gezien hebt.

Advertentie

Goed, ben je er nog? Heb je die dansbewegingen GEZIEN? Die serie superserene fistpumps? Er zit zo veel emotie in dat iedere beweging een Oscar verdient. Deze video mag misschien het meest idiote ding zijn dat ooit op het concept van een lsd-trip gebaseerd is, wat op zich al een hele prestatie is, maar Jason Statham is wel degelijk een professional. Niemand is ooit harder voor iets gegaan dan Jason Statham voor deze choreografie. Sinds deze video weten we dat als je iets nodig hebt in je leven, wat dat ook is, bij wie je moet zijn.

Bewijsstuk B: Run To The Sun by Erasure, uit 1994.

Na de eerste video iets vaker gezien te hebben dan ik wil toegeven, was ik bang dat niets me nog zou shockeren, imponeren of doen sidderen op eenzelfde manier. Maar dat was vóór ik ontdekte dat Jason Statham ook in de video van Erasure’s Run To The Sun verschijnt als een soort futuristische kooidanser.

Zie hier hoe Statham over je scherm zoeft in Silver Surfer-outfit, dansend alsof hij op een spacefeest staat. Wat je hier ziet is een arbeidersjongen die is opgegroeid tussen de marktkooplui en alcoholistische vrienden van zijn ouders, maar wereldberoemd werd door zijn rollen als bokspromotor, zware crimineel of chauffeur – zeg maar het type man dat je doodmaakt als je naar zijn vriendin kijkt; iemand waar de wijkagent een stiekeme man crush op heeft, iemand die zo belachelijk hard is dat hij een rol als Charles Bronson heeft geweigerd.

Goed, wat hebben we nu geleerd?

Om te beginnen kunnen we aan de culture cv van Jason Statham toevoegen dat hij dé Adonis van de housemuziek is, en we kunnen hem nu niet anders meer zien dan als een zilvergespoten David-standbeeld dat mist in elke fatsoenlijke beeldentuin. En we kunnen hem prijzen voor de existentiële crisis die hij in retrospectief gaat toebrengen aan de machomannen die je nu ziet op het witte doek in de UK. Ik bedoel, dit is zoiets als jonge gastjes in Amerika die ontdekken dat Bruce Wilis paaldanst in een Cyndi Lauper-video, of je oudere broer die ontdekt dat Liam Neeson een rol heeft in Showgirls.

Jazeker, zijn bewegingen en zijn spieren flext hij met evenveel vuur, en het idee dat mister Transporter Jason Statham zelf in stilte het halfnaakte spierbundelideaal alweer om zeep hielp nog voor hij ‘m had uitgevonden, daar schuilt een absolute schoonheid in. Een woeste Heineken-drinkende Bond misschien, maar vooral de beste en meeste simpele Britse stripteasedanser ooit.