Elke nieuwe technologische vooruitgang is natuurlijk hartstikke leuk: nooit meer verdwalen met GPS, met je iPhone de Wikipedia-betweter spelen en via internet je complete zonvakantie naar Kroatië boeken, maar aan elke innovatie hangt ook een - vaak nog onbekende - schaduwzijde. Een toepassing die nog niemand bewust bedacht heeft, maar die toch een gevoel van onbehagen creëert. Om dit gevoel heen organiseert Juha van 't Zelfde van 6 september tot 24 november in de Hallen Haarlem de groepstentoonstelling Dread, waarin kunstenaars uitdrukking geven aan dat onbehagen. Elke woensdag licht hij op Motherboard een kunstwerk uit de tentoonstelling toe, met vandaag een Alicia Framis' Room To Forget:Alicia Framis, Room to Forget (2012-2013)Om de gevolgen van oorlog en conflicten te kunnen begrijpen, moeten we kijken naar de onderliggende oorzaken. Verwoesting, verlies en angst houden het leven van een oorlogsslachtoffer gevangen. Posttraumatische stress houdt slachtoffers in een constante staat van angst.The Room to Forget van de Spaanse kunstenares Alicia Framis is een menselijk antwoord op deze traumatische ervaringen. De ruimte is gevuld met het medicijn Metyrapone, dat in het leger wordt gebruikt om nare herinneringen uit te wissen."De heilzame werking voor slachtoffers van conflicten," zegt Framis, "zoals de soldaten na een oorlog, maken het gebruik van Metyrapone mogelijk voor iedereen met een traumatische ervaring. De Room to Forget dient als een trigger om ons af te vragen of we willen vergeten wat ons ooit pijn heeft gedaan, of we het een onderdeel van onszelf laten."Framis maakt een landschap waarin ze beelden wegneemt, als een monument voor de afwezigheid van herinnering. Het werk agendeert niet alleen de psychologische gevolgen van oorlog, de economische crisis of persoonlijk leed, maar biedt ook hoop op een betere toekomst."Het roept ook de vraag op: zouden we kunnen leven zonder slechte herinneringen? Welke rol spelen geheugen en pijn in elk van ons? Dat streven naar geluk en vrijheid is ook onderdeel van utopische literatuur."Framis studeerde aan de École des Beaux-Arts, Parijs, en de University of Arts, Barcelona. Ze nam deel aan de Rijksakademie van beeldende kunsten, Amsterdam, en won in 1997 de Prix de Rome.Op de vraag of ze zelf herinneringen zou wegnemen zegt ze: "Angst, zonder twijfel. We worden er niet mee geboren, maar we leren angst kennen, leren ze onszelf aan. De angst die we niet overwinnen wordt een trauma, en een getraumatiseerd leven is als een bevroren leven. Wat ik voorstel is een morele plek waar iedereen kan beslissen of ze hun herinneringen onder ogen komen, of als ze willen, met dit kunstmatige middel een deel voor eens en voor altijd uit hun leven te wissenDe tentoonstelling Dread: Fear in the Age of Technological Accelleration is van 6 september tot 24 november te zien in de Hallen in Haarlem.Volg Juha en Dread ook op Twitter
Advertentie