Waarom zijn seksspeeltjes voor mannen zo kut?

In de afgelopen decennia is er enorm veel evolutie geweest in de wereld van seksspeeltjes voor vrouwen. Seks is bespreekbaar geworden, oplaadbare batterijen goedkoper, en met de opkomst van crowdfunding en 3D-printers is dat allemaal uitgemond in een overvloed aan prachtige producten – voor iedere clitoris wat wils.

Seksspeeltjes voor mannen zijn daarentegen nauwelijks veranderd sinds de 'pocket pussy.' We leven in een tijd waarin je prima kan praten over PornHub en sexting, dus het is best raar dat speeltjes voor mannen zo achterlopen. Waarom zijn masturbatiemouwen nog zo kut?

Het zijn gouden tijden voor vibratorinnovatie. Crowdfundingcampagnes hebben vrouwen alles gegeven van hands-freevibrators tot bionische strap-ons, maar het meest geavanceerde mannelijke product blijft de Autoblow 2, een pijprobot die luid, lomp en ontzettend lelijk is.

Brian Sloan, maker van de Autoblow, verscheen vorige week weer in de media met een ander product, de 3Fap, die misschien wel het best te omschrijven is als een rijtje toiletrollen met drie neukbare gaten. Alles aan de 3Fap ziet er vreselijk uit. Het is letterlijk alsof iemand drie Fleshlights aan elkaar heeft geplakt. I neem aan dat de mogelijkheid om snel te wisselen tussen sensaties voor sommigen aantrekkelijk is, maar het is niet te ontkennen dat het design verre van ergonomisch is. (Tevens wordt de campagne aangeprezen met deze jingle, wat genoeg zegt.)

Maar wat houdt de ontwikkeling van apparaten voor pikplezier eigenlijk tegen? Er zijn, ten eerste, wat vervelende logistieke beperkingen voor penisgeörienteerde seksspeeltjes. Vibrators kunnen bestaan in allerlei maten en stijlen: ze kunnen hard of zacht zijn, penetratiegefocust of alleen voor gebruik aan de buitenkant. Rukgleuven zijn daarentegen gemaakt om een complete harde fallus te omvatten – sowieso al moeilijk, en nog lastiger wanneer je technologie toevoegt. Er is een reden dat de meeste producten er bijna hetzelfde uitzien. Er is gewoon niet veel ruimte voor innovatie met deze vormfactor.

Er zijn echter ook culturele factoren die meespelen. Hoe gek het ook klinkt, is de ontwikkeling van vibrators juist vooruit geholpen door het idee dat vrouwen preuts zijn.

De meeste vibratorontwerpers gaan uit van twee principes: ten eerste dat vrouwen beter reageren op vibratie dan penetratie; en ten tweede dat vrouwen penissen onsmakelijk vinden en liever een speeltje willen die meer op moderne kunst lijkt dan een pornopik. Vanuit die aannames kunnen ontwerpers iets creëeren dat op zichzelf mooi is, zonder dat het hoeft te lijken op de fysieke ervaring van seks.

Ontwerpers zoals Sloan hebben niet dezelfde vrijheid om mee te werken. Seksspeeltjes voor vrouwen zijn vaak gemaakt om seks met een ander persoon te verbeteren of iets eraan toe te voegen, terwijl seksspeeltjes voor mannen bijna altijd als vervanging bedoeld zijn. Penissen houden van vagina's, en de gedachte is dat seksspeeltjes alleen nuttig zijn als er geen vagina (of mond, of anus) in de buurt is. Het resultaat daarvan is dat de meeste seksspeeltjesmakers niet bezig zijn met het maken van een perfect product voor penisplezier. Ze proberen zo goed mogelijk het gevoel na te maken van een echt lichaam – wat toch niet gaat lukken.

Als je daar de aanname aan toevoegt dat mannen lomp en grof zijn en alles wel willen neuken, dan krijg je, ehm… campagnes zoals die van de 3Fap. Vibrators worden geadverteerd als inspirerend product – gebruik dit om je net zo sexy te voelen als deze prachtige vrouw! – terwijl aftrekassistenten gepositioneerd zijn als producten voor lompe bro's.

Kate Moss wordt dan misschien gespot met een JimmyJane Little Something, maar Idris Elba zou nooit vertellen over de Fleshlight die wellicht onder zijn bed ligt. Dit heeft zonder twijfel te maken met het rare schaamtegevoel dat mannen hebben als op seksspeeltjes aankomt – wat zeer raar is in een wereld waar je prima over porno en masturbatie kan praten.

Je zou je af kunnen vragen waarom producten als 3Fap ondanks hun gebreken toch afzet vinden. Waarschijnlijk ligt dat vooral aan het gebrek aan concurrentie. Tot Tenga een paar jaar geleden verscheen, waren er geen serieuze concurrenten voor de Fleshlight. En hoe slecht het apparaat ook is, is de Autoblow de enige in zijn (haar?) soort.

In zo'n wereld is het moeilijk om het klanten kwalijk te nemen die de producten aanschaffen. Sloan heeft tenslotte wel gelijk dat zijn producten een vraag vervullen. Laten we hopen dat zijn succes getalenteerdere concurrenten inspireert.

Het Japanse bedrijf Tenga heeft haar weg al gevonden naar de VS, met verbazingwekkend mooie producten als de 3D Series en zelfs een lijn met Keith Haring-branding. Hopelijk zien we in de toekomst meer Tenga's en minder Sloans. Als mannen geld willen uitgeven aan de 3Fap, dan willen ze toch zeker geld uitgeven aan iets wat er ook nog mooi uitziet?