Een openhartig gesprek met een Nederlandse luxe-escort

De eerste keer dat ik kennismaakte met sekswerk was toen ik tien was, en in een hotel in Duitsland per ongeluk op de pornoprogramma’s terechtkwam. Blijkbaar waren er een hoop geile vrouwen in mijn buurt die graag met me wilden afspreken. Ik vond het fascinerend.

Ik wist wel dat je in elke uithoek van het land sekswerk kan vinden, maar het gebeurt dichterbij dan ik dacht. Ik leer via een vriendin de 22-jarige Anna* kennen. Ze is geen sekswerker die uit noodzaak terechtkwam in de branche, zoals wel vaker het geval is. Ook is ze geen activiste, die met haar beroep een feministisch statement wilt maken. Ze is een jonge Nederlandse vrouw die een baan zocht, en vond. Ik vraag me af waarom een jonge vrouw beslist om seks te hebben met rijke mannen, voor geld, en hoe ze dat ervaart.

Om een antwoord te krijgen op mijn vraag, was ik van plan om een dagje met Anna mee te lopen. Maar ik kom er al snel achter dat ze een onvoorspelbare agendaplanning heeft. Haar dateavond liep uit op een nacht, en ze heeft weinig energie meer. In plaats van meelopen ga ik een middag met haar mee om te winkelen voor condooms en taart te eten. Als ik haar nog een laatste keer wil bezoeken om alsnog met haar mee te lopen, woont ze niet meer in Nederland. Lees hier het verhaal.

Om tien uur uur ‘s ochtends spreek ik met Anna af in een sekswinkel in Amsterdam. De 22-jarige Amsterdammer heeft vanavond een date met een klant, en moet nog condooms en glijmiddel kopen. De kinky outfit die ze onder haar jurkje gaat dragen heeft ze al. “Santex is mijn favoriete merk. Het is extra veilig, maar minder leuk voor de klant,” vertelt ze, “en misschien koop ik nog een sponsje dat ik in me kan steken als ik ongesteld ben. Dat zorgt er namelijk voor dat we nog wel kunnen neuken, maar er niet overal bloed zit.”

Dat Anna een baan heeft in de seksindustrie, is niet van haar af te lezen. Ze ziet eruit als een meisje dat op vrijdagavond fotografieles heeft en daarna cocktails drinkt met haar vriendinnen. Alleen haar peperdure designerhandtas en schoenen van Chanel verklappen dat ze een lucratiever baantje heeft dan de gemiddelde twintiger. Anna is rustig, goedlachs en doet ongelooflijk nonchalant over haar beroep.

Ze vertelt me over haar keuze om luxe-escorte te worden. Een jaar geleden studeerde ze af en had een bedrijfje, maar ze leed aan depressie en voelde zich ongelooflijk leeg. De eentonigheid van het leven vond ze maar niks, tot ze niet lang na haar afstuderen een Tinderdate had met een rijke man uit Dubai. Ze bezochten een spa, bestelden roomservice en hadden spetterende seks in zijn hotelkamer. “Ik dacht: hm, ik wil wel vaker in een badjas champagne drinken,” vertelt ze terwijl ze haar pakje condooms afrekent. “Ik besefte dat ik me als luxe-escorte elke dag kon omringen met zulke luxe, zonder me jarenlang kapot te werken in een of ander suf bedrijf.” Ze solliciteerde bij haar huidige agency, waar ze via een streng selectieproces toegelaten werd.

Mannen die de diensten van escorts boeken bij zulke agencies zwemmen in het geld. Ze verzorgen zelf de hotelkamer en alle hapjes en flessen cava die klaarstaan. Na een week had ze haar eerste klant. Zonder uitleg over wat haar te wachten stond, werd ze op pad gestuurd. “Maar als er iets mis was, kon ik meteen de agency opbellen,” vertelt ze. Het enige dat ze wist, is dat-ie vijftig was en uit Nederland kwam.

“Ik was zenuwachtig en vooral bang dat hij me heel lelijk zou vinden,” vertelt ze. “Ik had veel moeite gestopt in sexy lingerie en een mooi jurkje, maar toen hij opendeed, schrok ik vooral van hoe lelijk hij was,” vertelt ze, terwijl ze trots de selfies toont van haar outfit. Uiteindelijk viel die eerste keer mee. “Ik ben altijd al seksueel actief geweest, en heb me nooit veel aangetrokken van iemands leeftijd of hoe hij eruitziet,” zegt ze. “Bovendien kreeg ik geld, dus zijn uiterlijk deed er al helemaal niet meer toe.”

Zoenen vond ze wel moeilijk. “Je ruikt zijn adem, en vaak kwijlen mannen die ouder zijn dan vijftig ook veel tijdens het zoenen. Dat is echt ongelooflijk intens,” vertelt ze. Het idee van tongzoenen met een kwijlende grijsaard geeft me de bibbers.

Maar Anna leerde al snel om haar afschuw opzij te zetten, en in haar rol van verliefde escort te kruipen. “Je moet constant acteren. Je wordt flirterig, vrouwelijker, toont interesse. Maar dat is allemaal nep,” vertelt ze. Die avond dronken ze allebei een fles champagne om wat losser te komen. Een trucje dat Anna het komende jaar wel vaker zou gaan gebruiken tijdens haar dates.

Ik vraag haar of ik nog een beetje van haar tijd mag stelen, en mag trakteren op een taartje. Anna lijkt opgelucht. “Soms verveel ik me,” vertelt ze me. “Mijn week is best saai, want meestal werk ik maar twee nachten. Ik slaap heel veel, ga uit eten, kijk Netflix of Gossip girl en ga weer slapen.”

Twee keer in de week heeft ze een afspraak met een klant. Haar diensten worden voor minstens twee uur geboekt, wat zevenhonderd euro kost. Vaak worden haar diensten langer geboekt, soms een hele nacht. Gemiddeld houdt ze drieduizend euro per maand over, voor slechts twee nachten per week. Een half jaar lang was een van de rijkste mannen van India haar vaste klant. Hij betaalde vijfduizend euro per maand en nam haar dan drie dagen mee op zakenreis naar Dubai, Rome, Moskou en New York. Als ze geen seks hadden, mocht ze chillen of gingen ze samen winkelen. “Ik voel me niet meer depressief. Als ik werk, dan heb ik een boeiend, spannend en verrassend leven dat luxe en avontuurlijk is,” vertelt ze, “dat weegt op tegen de rest van de doorsnee week.”

Ze hangt haar werk niet aan de grote klok. “Mijn ouders weten niet dat ik dit doe. Het gaat in tegen hun geloofsovertuigingen,” vertelt Anna. “Als mensen op Instagram vragen wat ik doe en hoe ik aan zulke dure spullen kom, zeg ik gewoon dat ze zich er niet zo mee moeten bemoeien. Mijn vrienden weten wel dat ik luxe-escorte ben. Ik heb me altijd omringd met mensen die erg openminded zijn,” vertelt ze.

Ik kan Anna niet zo goed peilen. Enerzijds lijkt ze enorm seksueel bevrijd, anderzijds is ze ook hard en nonchalant over seksuele ervaringen die misschien heftig kunnen zijn - bijvoorbeeld neuken met heel oude, onbekende mannen.

“Ik vind nooit iets raar,” zegt ze. “Een van mijn vaste klanten is een Italiaanse man die altijd wil dat ik op hem plas en poep. Hij wil ook dat ik hem anaal penetreer. Een keer lag hij op zijn buik op bed met een opengeritst speedo-broekje. Hij wilde dat ik hem neukte met een voorbinddildo. Ik had alleen maar de slappe lach omdat het er zo dom uitzag,” vertelt Anna terwijl ze gnuift. Anna maakt foto’s van bijna al haar dates, de luxueuze hotelkamers en haar eigen outfits. Ze vertelt me over de keer dat ze met een vriendin een trio had met een rijke mediamagnaat uit Amerika. “Hij had twee latexpakjes voor ons klaarliggen,” vertelt Anna terwijl ze nog een theetje bestelt. “Die vriendin van me moest hem met een voorbinddildo neuken, terwijl ze een kameel nadeed. Ik verveelde me, dus ik porde met een andere dildo - die we ook hadden gebruikt - in zijn mond. Trio’s zijn zo nep. Ik moest mijn lach verbergen, toen ik zag dat die dildo vol poep hing. Die had namelijk net nog in zijn reet gezeten,” vertelt ze. Ik leg mijn hapje taart terug op mijn bord.

Een jaar in de industrie heeft Anna tolerant en misschien wel onverschillig gemaakt tegenover kamelen nadoen en poepseks. Ze zegt het onbekommerd, alsof ze vertelt dat ze gisteren een seizoen Desperate Housewives heeft gekeken.

Toch vindt ze ook dat haar werk een grimmig, rauw kantje heeft. “Als iemand ongelooflijk stinkt, zeg ik daar wat van. Ook als iemand te dronken is of onverwachts een groepje uitnodigt, ga ik naar huis,” vertelt ze. “Soms beslis ik dat ik sommige klanten nooit meer wil, omdat ik ze hartstikke onbeschoft of goor vind. Sommige mannen behandelen je gewoon als een object,” vertelt ze. “Dat was bijvoorbeeld het geval bij een obese man die me eerst uren buiten in een tuin liet wachten, terwijl hij met vrienden binnen aan het chillen was. Toen ik uiteindelijk naar binnen mocht, moest ik kijken naar zijn dure spullen en ring van Cartier. De seks zelf was pervers, maar gelukkig erg kort,” vertelt ze.

Vooral de mannen die vanaf elf uur ‘s avonds bellen zijn dronken of beslissen plotseling dat ze zin hebben in een vlugge wiep. Diezelfde mannen sturen haar vaak ook terug. “Het gebeurt weleens dat een man de deur opendoet, me aankijkt en zegt dat ik mag gaan,” vertelt Anna luchtig. Maar ik voel dat ze daar wel onzeker over is. “Een man begon eens tegen zijn bediende te praten in een taal waarvan hij niet doorhad dat ik die ook sprak. Hij vertelde hem hoe lelijk hij me vond, en dat hij me helemaal niet wilde. Ik heb hier de hele nacht door gehuild,” vertelt Anna. “En toen ik drie slechte recensies op rij kreeg, heb ik een paar keer coke gebruikt op een date, zodat ik wat losser zou komen en gemakkelijker kon praten.”

Los van dat het werk haar luxe en voldoening geeft, eist het ook het nodige van haar mentale, emotionele en fysieke toestand. “Ik ben uitgeputter als ik ga werken, dan wanneer ik uitga,” vertelt Anna. “Van de klant waarmee ik vijfduizend euro per maand verdiende moest ik altijd dagen bijkomen. Ik moest leren om mijn afschuw te vergeten als ik bijvoorbeeld weer eens aan zijn oude tepels moest zuigen. Ook zijn dominante manier van omgaan met mij en andere vrouwen, was emotioneel uitputtend,” vertelt ze. “Natuurlijk is de seks met een klant soms wel fijn, maar meestal vind ik het gewoon doorsnee en wil ik dat het snel gedaan is. Daarom ben ik eigenlijk wel blij als ik een oude man als klant krijg. Die komt veel sneller klaar,” zegt ze. “Nu ik erover nadenk heb ik eigenlijk geen seks meer zonder ervoor betaald te worden. Ik date ook alleen nog maar mannen met geld.”

Na uren praten, foto’s bekijken en luisteren naar hilarische anekdotes ontdek ik kwetsbaarheid bij Anna. “Hoe veel ik ook hou van wat ik doe, ik zou het niemand aanraden,” vertelt ze me. “Als je eenmaal escort bent, is het moeilijk om te stoppen. Hoe ga ik in godsnaam die mentale knop omzetten? Ik wil niet om acht uur opstaan, en de hele dag werken voor minder geld.” Ook al vindt ze haar werk ongelooflijk spannend, toch hoopt ze het op een dag wel achter haar te kunnen laten.

“Door mijn werk heb ik een ander beeld van liefde,” vertelt Anna. “Ik ga er sowieso vanuit dat elke man vreemdgaat. Een relatie is nooit monogaam en pure liefde bestaat niet. Hoewel ik een rijke man wil vanaf nu, weet ik ook dat die rijkdom ervoor zorgt dat hij minder loyaal is, omdat hij ervan uitgaat dat hij meer kan maken tegenover zijn geliefde.” Anna praat niet over liefde zoals de gemiddelde 22-jarige, die hoogstwaarschijnlijk nog hoopt op de ware.

Toch betekent dat niet dat ze niets kan opbouwen met iemand. “Ik ben nu aan het daten,” vertelt Anna, “En ik moet toegeven dat ik wel verliefd ben.” Haar vriendje woont in Los Angeles, hij weet niet dat ze escort is en wil graag dat ze bij hem komt wonen. “Ik zou dat heerlijk vinden. Ik ben misschien pas 22 jaar, maar ik heb door mijn werk een veelbewogen jaar achter de rug. Met mijn vriend wil ik een mooi leven opbouwen en ik zou uiteraard stoppen met mijn werk voor hem. Ik wil uiteindelijk wel gewoon iemand die van me houdt,” vertelt ze. “Maar ik geloof pas dat dit iets gaat worden als ik op het vliegtuig zit, en ik weet niet of dat doorgaat,” zegt ze.

Het is tijd. Anna moet werken, en ze belooft me dat ik nog een keer mag meelopen. Als ik het café verlaat, voel ik me dubbel. Anna praat schaamteloos over een beroep dat nog steeds te vaak gemarginaliseerd wordt. Seks is normaal, waarom mag ze er geen geld voor vragen? Dankzij haar beroep als escort, werd Anna uit de sleur getrokken die haar depressief maakte. Ze kan op jonge leeftijd de wereld zien, en ontvangt hiervoor nog eens flinke knaken. Maar toch heeft haar verhaal iets tegenstrijdigs: ze wil luxe en avontuur, maar hunkert naar stabiliteit. Ze wil alleen rijke mannen waarvan ze weet dat ze niet trouw zijn, maar verlangt ook naar een gelukkige liefde. Maar vooral het feit dat ze uiteindelijk wel wil stoppen maar het voor haar zo moeilijk lijkt, breekt mijn hart.

Een paar dagen later stuur ik Anna een berichtje met de vraag of onze afspraak doorgaat. “Ik zit in Los Angeles, dus ik kan niet afspreken,” stuurt ze terug. Als ik haar vraag wanneer ze terugkomt, antwoordt ze: “Hopelijk nooit meer.”

De naam Anna is gewijzigd.