We spraken de Hawaïaanse vrouw die jaagt op zee en octopussen doodt met haar tanden

Leven van de natuur klinkt romantisch, maar elke dag je eigen eten bij elkaar sprokkelen in het wild kost zeeën van tijd. Slaaf zijn van de supermarkt is misschien het tegenovergestelde van romantisch, maar de meesten van ons kunnen nou eenmaal niet zonder.

Kimi Werner lukt dit wel aardig. Deze Hawaïaanse godin/chef-kok/model/duikkampioen kan haar adem 4 minuten en 45 seconden inhouden en leidt een droomleven. Ze leeft bijna helemaal van de natuur, eet elke dag verse vis en krijgt betaald om te surfen in Hawaï. Neem maar even een kijkje op haar Instagram om te zien waar we het over hebben.

MUNCHIES spoorde Werner op en vond haar aan de noordkust van Oahu. Met uitzicht op de branding spraken we haar over haar bijzondere levensstijl en over hoe het is om in de kop van een levende octopus te bijten.

MUNCHIES: Is het waar dat je regelmatig de kop van een octopus eraf bijt midden op zee?
Kimi Werner: Je hoeft de kop er niet af te bijten, maar je bijt in de kop om de hersenen te kraken, zodat het dier meteen dood is. Je zet je mond over de bovenkant van de kop en bijt dan zo hard als je kan.

Hoe smaakt dat?
Het is zout, echt heel erg zout. Je bent meestal onder water als je het doet, dus wat je proeft is vooral een mond vol zeewater. Kijk als je weet hoe een inktvis smaakt, dan proef je dat er ook wel doorheen. Maar als je die smaak niet echt kent, dan vertel ik mensen dat het echt heel zout smaakt.

Ben je ooit een octopus tegengekomen met een te grote kop om in te bijten?
Nee, dat niet. Maar veel octopussen hebben lange tentakels die zich dan helemaal om je heen wikkelen, zelfs over je duikbril. De laatste die ik ving, woog zeker vijf kilo. Zijn tentakels waren veel langer dan mensenarmen en die zaten helemaal om me heen. Ik herinner me dat tegen de tijd dat ik weer bovenkwam, hij mijn bikinitop had uitgedaan. Dus ik was topless, raakte in paniek midden op zee en hij bleef zich vastzuigen aan mijn rug met alle kracht die hij had. Uiteindelijk was ik in staat om het beest te grijpen en in zijn kop te bijten. De grote zijn een stuk lastiger, want zelfs voordat je kunt bijten, grijpen ze je duikbril van je gezicht en trekken ze je badpak uit.

Wauw, dat doet me denken aan Japanse tentakelporno. Raakte je gewond?
Ja, tegen de tijd dat ik klaar was had ik overal inktviszuigzoenen.

Was je bang?
Nee, ik moest vooral heel hard lachen. Mijn vriendin Jessica was mee en ze kon niet stoppen met lachen, want ik was helemaal naakt. Ik had het pas door toen ik helemaal gekalmeerd was.

Die octopus was vast wel lekker. Heb je hem opgegeten?
Hij was inderdaad heel lekker. Ik heb hem ingesmeerd met Hawaïaans zeezout, dat ik uit een verdampte poel heb gehaald. Het zout zorgt ervoor dat de octopus minder slijmerig wordt en maakt 'm wat malser. Ook heb ik hem nog even laten sudderen in bier.

Voor een complete warme maaltijd, snij ik het dier in hapklare stukken en bak ze met boter, knoflook en boerenkool uit mijn eigen tuin en kokosmelk. Daar serveer dan ik rijst bij. Als ik een koude maaltijd wil, maak ik er ceviche van en eet het met tortillachips.

Hoeveel van je dagelijks voeding krijg je via het duiken, jagen en zelf verbouwen?
Ongeveer 75 procent. Het grootste gedeelte van de eiwitten die ik eet komt uit het wild. Ik vang van alles in de oceaan: vissen, kreeften, krabben, inktvis, alles eigenlijk. Ik ga één keer per week op jacht en dan maakt het me niet uit hoeveel of weinig ik mee naar huis neem. Ik deel ook altijd met andere mensen. Het geweldige daarvan is dat andere mensen ook weer met mij delen. Laatst kreeg ik vers hertenvlees van lokale jagers, omdat ik hen vis had gegeven. Als ik mijn eten niet zelf oogst, is er wel iemand anders in de buurt die dat doet.

Ga je nog weleens naar de supermarkt?
Ik ga nog steeds, maar veel minder dan vroeger. Meestal voor de dingen die ik niet zelf kan verbouwen, zoals rijst, meel, brood en olijfolie.

Nu we het over brood en rijst hebben, wat vind je van het paleodieet?
Het grootste gedeelte van mijn maaltijden bestaat uit groenten en eiwitten, maar ik geloof niet zo in dat extreme. Ik krijg genoeg voldoening uit het zelf vangen van mijn eten en het eten van dingen die bekenden hebben geoogst. Ik vind het leuk om te weten wat het verhaal is achter mijn eten. Het maakt eten zoveel oprechter en zinvoller voor mij.

Heb je weleens uitgerekend wat deze manier van leven voor je bankrekening heeft gedaan?
Nee, ik heb het nog nooit echt uitgerekend, maar ik merk wel dat ik heel veel bespaar. Ik geef echt niet heel veel geld uit en ik hou van koken. Ik kook elke dag, de hele dag door. Ik koop zelden eiwitten in de supermarkt en mijn groentelijstje wordt ook steeds kleiner.

Hoe ben je met deze levensstijl in aanraking gekomen?
Ik ben zo opgevoed. Ik ben opgegroeid in het landelijke deel van Maui en mijn ouders waren heel arm. We hadden geen supermarkten in de buurt en er woonden ook niet veel mensen in de buurt. Ik heb geleerd dit allemaal zo te doen en mijn leven was toen een stuk gekker dan nu. Mijn ouders groeven een enorme imu – een grote ondergrondse put – en legden daar lavastenen in en bananenbladeren overheen. We aten heel veel dieren die mijn ouders hadden grootgebracht en geslacht: kalkoenen, kippen, konijnen en koeien.

Mijn vader was speervisser en mijn moeder verzamelaar. Dit veranderde later in mijn leven toen mijn ouders een baan kregen en geld gingen verdienen. Mijn vader werd bouwvakker en mijn moeder ging studeren en werd verpleegkundige. We verhuisden naar de stad en werden een 'normale' familie, wat betekent dat we gewoon naar de supermarkt en restaurants gingen voor ons eten. Maar de overgang vond ik erg moeilijk, ik miste mijn oude levensstijl. Ik herinner me de eerste keer dat ik in de winkel eieren ging kopen, ik vond het afschuwelijk. Het was echt moeilijk. Ik wende wel aan deze nieuwe levensstijl, maar had nog steeds mooie herinneringen aan mijn kindertijd.

Ik ging ervanuit dat die dagen tot het verleden behoorden, tot ik klaar was met de middelbare school. Ik verhuisde naar Oahu, ging culinary arts studeren en toen drong het tot me door. Waarom kon ik niet terug naar mijn oude levensstijl? Dus ik pakte een speer en ging de oceaan in en dat was geweldig. In het begin lukte het me alleen om kleine visjes te vangen, maar om thuis te komen met iets dat ik zelf had gevangen, was een geweldig gevoel. Het smaakte zoveel beter en gaf me een gevoel van diep geluk; het voelde hetzelfde als verliefd worden.

Je bent 35. Wat is je geheim om er zo jong uit te zien?
Zout reinigt en elke dag vis eten ook. Maar ik denk dat het vooral komt omdat ik doe wat ik leuk vind. Kinderen kunnen dat ook heel goed, vandaar dat zij het geheim van eeuwige jeugd kennen. Maar dat raken de meeste mensen kwijt.

Is het waar dat je 4 minuten en 45 seconden je adem kunt inhouden?
Om je adem lang in te kunnen houden, moet je leren hoe je volledig kunt ontspannen, kalmeren en al je angsten kunt laten gaan. Je moet in het heden leven en het heden verwelkomen. Meestal hou ik het twee minuten vol en dan weet ik dat ik nog tijd heb voor als er iets misgaat. Maar ik red die 4 minuten wel ja.

Is het weleens bijna fout gegaan?
Het is een paar keer gebeurd dat mijn duikpartners flauwvielen. Als je je adem te lang inhoudt en te veel energie verbruikt, dan val je gewoon flauw. Als je op het land flauwvalt, verlies je je bewustzijn maar blijf je wel ademen. Onder water is dit niet zo, want in plaats van lucht adem je gewoon een enorme slok zeewater in. Dat kan dodelijk zijn. Dus de engste momenten waren wanneer ik keihard moest zwemmen om mijn partner naar de oppervlakte te krijgen en weer te laten ademen.

Palingen vind ik ook griezelig. Ik jaag meestal op vis in grotten en dan komen ze op je af met hun scherpe tanden. En haaien natuurlijk. Als een grote tijgerhaai de vis die jij net hebt gevangen uit je armen rukt, dan schrik je wel.

Heb je een advies voor mensen die naar Hawaï willen verhuizen om hetzelfde leven als jij te leven?
Mijn advies is om het gewoon te proberen, maar alleen als je het doet met respect voor de aarde en de zee. De oceaan geeft ons zoveel, niet alleen voedsel maar ook plezier en geluk. Het is aan ons jagers om voor de oceaan te zorgen, wij moeten de ambassadeur van de zee worden en een voorbeeld zijn voor iedereen.

Dankjewel voor dit gesprek.