Een Amerikaanse uitgeverij stalkt studenten om ze te betrappen op spieken

Als je na een tentamen een vraag tweet, telt dat dan als spieken? En mocht dat zo zijn, is het in de gaten houden van social mediaprofielen van studenten dan een slimme zet, of gewoon creepy?

Deze vragen worden gesteld door ouders, studenten en docenten nadat uitgeverij Pearson is betrapt op het monitoren van online activiteiten van studenten. De uitgeverij publiceert schoolboeken en examens. Vorige week is bekend gemaakt dat het bedrijf de social mediapagina's van studenten stalkt, om er zo achter te komen of er gespiekt wordt.

Pearson is gecontracteerd door 12 staten in de VS om een nieuwe gestandaardiseerde test, Partnership for the Assessment of Readiness for College and Careers (PARCC) te beheren. Het tentamen werd dit jaar voor het eerst aan studenten gegeven.

Dat verliep alleen niet helemaal volgens plan. Uit een gelekte e-mail van Elizabeth Jewett, directeur van een school in New Jersey waar de test eerder deze maand al is afgenomen, blijkt dat er een "priority 1 alert" is verstuurd naar het ministerie van onderwijs van de VS.

Blijkbaar heeft een student na het maken van de PARCC-test iets over een opdracht uit de test getweet. Volgens de mail van Jewett zou uitgeverij Pearson de het ministerie op de hoogte hebben gesteld van de tweet, dat vervolgens aan Jewett vroeg om de student hierop aan te spreken.

"De student heeft de tweet verwijderd en we hebben met de ouders gesproken. Die waren duidelijk meer bezorgd over het feit dat hun kind door het ministerie wordt gemonitord," schrijft Jewett. "Het ministerie heeft ons toen laten weten dat Pearson alle social media in de gaten houdt tijdens de PARCC-tests."

Bob Braun, een gepensioneerde journalist, heeft de gelekte e-mail op zijn blog gepost waardoor zowel Jewett als Pearsson niet anders konden dan de gebeurtenissen te bevestigen. In een publieke reactie op het voorval laat Pearson weten dat alle online activiteiten rond de test in de gaten worden gehouden om zo de integriteit van de tests in de gaten te houden. Het online doorgeven van informatie over de test zou afbreuk doen de geldigheid van de test.

In het antwoord van Pearson staat ook dat ze studenten "absoluut" niet bespioneren. Zij laten weten "contractueel verplicht" te zijn om publieke conversaties op social media te monitoren. Dit om er voor te zorgen dat niemand anders dan zij zelf, informatie (foto's, teksten) verstrekken over de tests.

Wanneer zij, zoals ze het zelf noemen; "een schending van de veiligheid van de test" vinden, melden zij dit bij het ministerie van onderwijs om vervolgens samen met hen te beslissen hoe ze dat verder gaan oplossen.

Het is enerzijds logisch dat Pearson niet wil dat resultaten van de test online worden gedeeld. Zij hebben nu eenmaal een verdienmodel in het ontwikkelen en afnemen van de testen. Ik kan me voorstellen dat wanneer een student bijvoorbeeld een halve pagina fotografeert en online zet, dit een hoop hoofdpijn bij de uitgever veroorzaakt. Maar is het bespioneren van Twitter-accounts echt de beste oplossing?

"Laten we voorop stellen dat spieken niet de bedoeling is. Wij keuren dit zeker af," zegt Randi Weingarten, voorzitter van de American Federation of Teachers (AFT). "Maar hoe ver kan een bedrijf of een ministerie daarin gaan? Dit geval gaat zo ver dat het duidelijk het belang van studenten ondergeschikt stelt aan de belangen van een bedrijf. Op welk punt gaat iemand met gezond verstand zeggen: waar zijn jullie mee bezig?"

Weingarten komt samen met het AFT op voor de rechten van studenten. Zij hebben een online petitie gestart waarin geëist wordt dat Pearson stopt met monitoren. Weingarten laat weten tot nu toe al 10.000 handtekeningen te hebben verzameld.

AFT en Pearson zijn vorig jaar al in een soortgelijke discussie verwikkeld geraakt, toen Pearson heeft meegeholpen aan het ontwerp en de administratie van gestandaardiseerde test in New York. Een onderdeel uit het contract van Pearson bedong dat docenten niet publiekelijk mochten praten over de inhoud van de tests. Het AFT zag dit beding als een feitelijk spreekverbod dat belangrijke mogelijkheden tot feedback aan studenten beperkte.

Docenten zelf hebben in het verleden ook aan de andere kant van dit debat gestaan. Sommige leraren zijn echt tot het uiterste gegaan om het online gedrag van studenten in de gaten te houden. Eén schooldistrict in Pennsylvania betaalde in 2010 meer dan anderhalve ton aan een student. Ze werden aangeklaagd vanwege het feit dat ze een geleende schoollaptop van de student op afstand waren binnengedrongen toen hij met buitenschoolse activiteiten bezig was.In 2012 is een afdelingshoofd van een school in Missouri afgetreden. Ze werd beschuldigd van het maken van een nepprofiel op Facebook, waarmee ze vriendschapsverzoeken verstuurde om zo studenten en ouders te bespioneren.

Wanneer studenten gebruik maken van technologie - zowel voor goede als slechte doeleinden - is het voor docenten verleidelijk om dit ook te doen. Weingarten stelt echter dat de voordelen in de meeste gevallen niet opwegen tegen de nadelen.

"De staat New Jersey heeft een opzichter gevraagd een kind discipline bij te brengen, omdat het iets getweet heeft dat naar een test verwees," zei ze. "Als dat geen Big Brother is, wat dan wel?"