Gekwantificeerd dronken: naar de getver met wearables in Berlijn's Berghain

Kwantificeer uzelf! Wat een belofte heeft dit nieuwe tijdperk der draagbaren voor ons allen. Deze eigentijdse versie van het originele Griekse gezegde “ken uzelf” is erg passend aangezien het origineel op de legendarische tempel van Apollo was geschreven om zo degenen die raad kwamen zoeken enige angst in te boezemen.

Sindsdien is de slagzin een inspiratie voor vele figuren geworden; van de vader van de zelfverbetering, Ralph Waldo Emerson, tot wat vagere figuren zoals Frederic Taylor en Michel Foucault. Vandaag de dag is “ken uzelf” bedrenkt met technologie en word je er mee overgoten door een zondvloed van apps.

Al deze apps garanderen dat je verzamelde data je zal ondersteunen in al je levensbehoeftes: van hardlooproutines tot dieetplannen, apps die je menstruatiecyclus bijhouden, meditatie-timers, droominterpretatie en het ontsnappen van zombies met behulp van fitness.

Ik was er niet zeker van wat ik zou kunnen bereiken, maar ik hoopte stiekem wel op een soort van digitaal Bukowski-achtig heldenavontuur. Ik nam de tijd om een aantal specifieke apps te downloaden. Het doel was om een vloeibare zaterdagnacht in Berlijn om te toveren in een cluster van droge data, grafieken en statistieken. Ik meette daarbij: mijn alcoholpromillage (ik gebruikte BAC Calc), het aantal voetstappen die ik had gezet en de afstand die ik had afgegeld (Nike Fuelband, Jawbone UP), mijn gevoelens (T2 Mood Trackers), financiële uitgaven (Mint), mijn gewicht (rTracker), orgasme-aantal (Nipple) en als laatste, ja, zelfs mijn slaap (Sleep Cycle).

Vroeg in de avond besloot ik om een beschaafd stukje te wandelen langs een aantal bars in Neukölln om zo te kijken of ik naar binnen kon komen. Dit om te checken of ik later langs de notoire security kon komen in Berghain aangezien ze een vaag en Kafkaesque deurbeleid voeren. Ik wikkel twee plastic armbanden rond mijn fragiele en aristocratische polsen om zo mijn wantrouwen van strakzittende sieraden te overwinnen: een angst die ik heb opgelopen nadat ik als kind de film Deadlock en de ontploffende hoofden heb gezien.

Tijd: 22:15

Stappen: 47

Hartslag: 36 BPM

Stemming: verward, onder druk, gespannen

Financiële uitgaven: 4.50 euro

Gewicht: 69 kilo

Alcoholpromillage: 0000%

Orgasmes: 0

Ik moet toegeven, mijn hartslag van 36 bpm verbaasde me een beetje. Heeft de barman van deze kleine, charmante houten toko mijn luxueuze gin en tonic aangelengd met heroïne? Ik moet toegeven dat het misschien ook iets te maken zou kunnen hebben met een inherente imprecisie van de app die mijn hartslag meet via een lichte aanraking op de camera van mijn telefoon. Desalniettemin zet ik op een verwarde toon mijn eerste stap in het grote data-universum.

MoodTracker is misschien niet ideaal voor mensen die gevoelig zijn voor hyphochondrie zoals ik. Ik ontsnap door mijn verrukkelijke dumplings en eendenborst te meten, terwijl mijn drie vrienden in het restaurant nog steeds bezig zijn met het dessert waarmee je iedere dieet-app waarschijnlijk zou kunnen laten ontploffen. Mijn eigen maaltijd van 250 calorieën, volgens een inschatting van de kok, zou me bescherming moeten bieden deze avond.

Ondertussen heeft mijn FuelBand uitgerekend dat een verplicht dag- en nachtquota van 2.000 stappen benodigd is om de versnapperingen van Dr. To’s Asia fusion menu binnen de perken te houden van mijn Body Mass Index (BMI).

Ik had nog verder kunnen gaan wat apps en voedsel betreft. Ik raad daarvoor de urinetest en de ontlastinganalyse-app aan van Stool Scanner. Voor het welzijn van de lezer heb ik besloten om deze schamteloze gadgets achterwege te laten. Dit blijft nog even het privilege van de die-hard kwantificeerders. In plaats daarvan wordt ik door de nineties rap geïnspireerd om nog een rum sour te bestellen en om mijn geheime wapen voor deze avond in te zetten: de gespreksstarter-app Hypotheticals. Het is een smart talk app, dat voor de verandering een keer niet met data gevoerd hoeft te worden. In plaats daarvan is het gericht op smartphone-gefixeerde sociofoben waarvan de sociale vaardigheden langzaam aan het wegrotten zijn. Met de app worden ze opeens getransformeerd tot durfachtige en controversiële babbelaars.

Tijd: 23:55

Stappen:  195

Hartslag: 100

Stemming: wakker, hoopvol, rusteloos

Financiële uitgaves: 36 Euro

Gewicht: 70 kilo

Alcoholpromillage: 0.065%

Orgasme’s: 0

We verlaten de tent, een beetje aangeschoten misschien. Oh trouwens, ik kan de WTF versie van Hypotheticals niet aanraden. Hoewel, ik zou het misschien aan kunnen raden wanneer je het zou gebruiken in gesprekken met 14-jaar-oude Redbull-verslaafden die een nachtelijk spelletje van doen-durven-of-de-waarheid spelen met psychopaten. Eén van de vragen gaat als volgt, “zou je liever hebben dat je partner verkracht wordt of vreemd gaat?” Er moeten een aantal vreemde programmeurs aan de knoppen hebben gezeten bij deze app.

Ondertussen gaan we naar het volgende café. Ik ben blij dat deze kleine wandeling door de schitterende Neuköllnse lentenacht me dichter bij mijn afstandsquota brengt, die steeds onhaalbaarder lijkt te worden met het verstrijken van de nacht.

Na twee uitmuntende en ouderwetse cocktails in de zachtverlichte Tier bar onderbreekt mijn telefoon ons brutaal. Mijn aankomende euforie die mede mogelijk gemaakt wordt door alcohol wordt verstoord door de herinnering dat ik al door mijn schrale budget heen zit. Natuurlijk negeer ik deze herinnering met verve, maar vergeet ik niet om mijn verdere uitgaves in deze vreugdedodende app te zetten.

Tijd: 3:35

Stappen:  395

Hartslag: 85

Stemming: optimistisch, gespannen, zeker

Financiële uitgaves: ca. 70 Euro

Gewicht: 70 kilo

Acoholpromillage: 0.090%

Orgasmes: 0

De quasi-religieuze atmosfeer van de schaamteloze opwinding afkomstig van Berghain’s wachtrij heeft mijn dronkenschap teruggebracht tot een aangename aangeschotenheid. De rij lijkt bijzonder snel te bewegen vannacht omdat de uitsmijters meedogenloos grote hordes van het wachtende publiek eruit vissen die niet geschikt bevonden worden voor de club’s gerafineerde coolheid. Ik gok dat dit is wat je er voor over moet hebben om Berlijn’s “coolste club” genoemd te worden door Rolling Stone.

Ik kan het niet laten maar ik moet denken aan een andere app die ik uit had willen proberen. Deze werd vorig jaar pas gepitched door een armoedige start-up creatieveling bij een conferentie, maar is er nooit fysiek gekomen. De “How to Get into Berghain App” is een ode aan de club’s mythische reputatie, maar het is onwaarschijnlijk dat de stijltips genoeg zouden zijn om langs de expert-uitsmijters te komen.

Een andere optie is om Cloak te bekijken wanneer je in de rij wacht. Deze app is bedoeld om neurotische exen te vermijden, maar ook rare collega’s en one-night stands die je liever vergeet enzovoorts. De app laat je namelijk weten wanneer ze in de buurt zijn.

Om het te kunnen gebruiken, log ik in op Foursquare wat gebruikt wordt door maar liefst drie (!) van mijn Facebook contacten. Geen één van hen woont natuurlijk in Duitsland: de thuishaven van data-paranoia.

Ondertussen zal ik met de onzekerheid moeten leven dat ik niet zeker weet welk discutabele kennis ik tegen het lijf zou kunnen lopen gedurende de nacht. Ondertussen staan we al 30 minuten in de rij, ondanks dat de uitsmijters goed hun best doen.

Tijd: 8.44

Stappen:  1,896

Hartslag: 100

Stemming: vermoeid

Financiële uitgaves: 120+ Euro

Gewicht: 68 kilos

Alcoholpromillage: 0.103%

Orgasmes: :(

Op een bepaald punt moet je weggaan zeg ik tegen mezelf. Ik ben niet in staat om nog meer interesse te veinzen over hoe mijn vrienden het doen op Nike+ of hoe mijn afstandsscores zich vergelijken met die van hen. Ik neem nu de taxi. Ik lul wat over Turkse politiek tegen de taxi-chauffeur, wat gevoed werd door de pittige Negronis en mai-tais die de Panorama Bar serveerde.

Vanwege een obscure reden laat hij me met vrolijk gelach naar buiten voor mijn deur. Ik besluit om niet na te denken over de reden hiervoor en gooi mezelf in mijn warme bed terwijl Berghain’s Function One speakers nog in mijn oren knallen.

Zelfs zonder de slaaptracking app aan te zetten, die ik natuurlijk vergeet, val ik in een relaxte en diepe slaap. Gelukkig word ik de volgende, katerige, morgen er aan herinnerd door welke spectrum van stemmingen ik de vorige nacht heen ben gegaan.

Kijk, wat een geweldige tijd! Voor mij is het idee van een quantified self, zoals in eerste instantie gepitched is door QS-profeet Gary Wolf, de lichte zijde voor een boekhoudertype die het leven volledig in compartimenten wil opdelen. Niet verwaarloosbare hoeveelheden kapitaal uit Silicon Valley zijn precies naar de ondersteuning van precies dit soort dingen gegaan.

Het uitgebreide vastleggen van je leven zou misschien mensen die zich in specifieke situaties bevinden kunnen helpen. Mijn mening is dat jezelf kwantificeren op een zaterdagnacht in Berlijn vrij veel tijd kost en disproportioneel zelfobsessief is.

Wanneer ik denk aan Wolf’s gedachte over dit onderwerp, stel ik me een toekomst voor waarin levens door data gedreven worden en naadloos en modebewuster zijn en dat je niet constant getallen in hoeft te voeren in verschillende apps. En wanneer het gekwantificeerde zelf de automatisering van het verzamelingsproces verder drijft, zal het ook impact hebben op de rest van onze levens. Daar valt het dronken rondgeslenter op een willekeurige weekendnacht ook onder. Wat dacht je van een geïmplementeerde microchip die al je rave-routines voor je uitspelt? Dat is pas een enge gedachte.

Doe ons eens liken op Facebook, je zal het niet berouwen