Mars der beschaving: Een protest tegen de kaalslag

Hoe heet het wanneer je binnen 24 uur van Rotterdam naar Delft wandelt, in een theater slaapt, een dag lang in de zon staat en gepord wordt door de wapenstok van een uit Midden- en West-Brabant afkomstige ME’er? Juist ja, de Mars der Beschaving.

Zo'n 600 morrende, maar verder heel gezellige kunstenaars en cultuurliefhebbers schaarden zich zondag onder de naam ‘Mars der Beschaving’ (die zo arrogant is, dat hij prachtig is) bijeen. Naast het Museum Boijmans van Beuningen in Rotterdam vertrokken ze om de bijna 30 kilometer naar Den Haag te voet af te gaan leggen. Voor de kunst. Want voor kunst moet je lijden. VICE liep het leeuwendeel van de mars mee en maakte dit videoverslag.

De echte demonstratie begon echter de volgende dag pas op het Malieveld in Den Haag. Tussen de zes- en tienduizend fans en uitvoerders van alles van mime tot expressionistische dans kwamen bijeen om in de brandende zon speeches aan te horen, te juichen en te zweten om het behoud van gemeenschapsgeld voor de kunst. Met blaren onder mijn voeten en een hoofd vol slaaptekort begaf ik me op weg naar de hofstad. Hier een bescheiden verslag daarvan:

"This is soul music" zong de linkerjongen herhaaldelijk. Maar dit was geen soul music, ik hou van soul music. Wat ze maakten was een kruising tussen het geluid wat je krijgt als je een fax belt met en een industriële printer.

Jan Mulder lijkt hier een flinke hap te willen nemen, maar in feite riep hij op dit moment met een van verontwaardiging overslaande stem dat we op oorlogspad zijn en het dus ab-so-luut niet gezellig mogen hebben.

Schaduw was een schaars goed tijdens de demonstratie.

Als je héél dicht bij je scherm gaat zitten, kan je zien wat ze onder haar rokje aanheeft.

De speech van Ramsey Nasr maakte ongelofelijk veel indruk.

Dat vonden deze mensen ook.

De demonstratie werd afgesloten met een klein concert van trommelaars, een luchtalarm en kettingzaagtrompetten. Het maakte veel lawaai.

En iedereen werd er uitzinnig van, behalve de wat oudere man op rechts, die het allemaal maar nauwelijks lijkt te horen.

Het betoog leek hierna over te zijn, aangezien de politie besloten had de demonstranten de stad niet in te laten. Onderweg naar het station bleek echter dat veel mensen zich toch een weg naar het Binnenhof wisten te banen, dus ik ging erachteraan.

De politie probeerde de toegang tot de stad te blokkeren.

De ME ook.

Dus de menigte verzamelde zich weer bij het Binnenhof waar het protest weer werd ingezet. Hier zingen ze "Met deze regering, gaat alles naar de tering." (Dat rijmt namelijk.)

Toen de ME begon te duwen…

Ging iedereen zitten. Net als vroeger. Waarna de militaire eenheid het nodig vond om helmen op te zetten.

Terwijl iedereen alleen maar vrede wilde. Kijk maar naar de vingertjes. Vrede.

Maar de overheid maakte gebruik van haar monopolie op geweld en knuppelde het Binnenhof weer naar een staat van beschaafde kalmte.

De ME dreef uiteindelijk met geweld de demonstranten weer terug richting Malieveld. Het was warm. In de Tweede Kamer besloot Halbe Zijlstra de plannen ongewijzigd door te laten gaan. Maar het is niet onopgemerkt gebleven.

ALEJANDRO TAUBER