FYI.

This story is over 5 years old.

Tech

Aanschouw de slechtste CGI die Hollywood te bieden heeft

Enorme budgetten, gênante resultaten.
Rachel Pick
New York, US

CGI is een van de dingen die het het waard maken om minstens tien euro uit te geven om de nieuwste Hollywood-blockbuster in de bioscoop te zien. Goede special effects en digitale animaties trekken al jaren massa's publiek naar films van allerlei genres. Helaas zijn deze animaties niet altijd zo goed als je mag verwachten – en soms zijn ze zelfs ronduit slecht, zelfs bij films die als moderne klassiekers beschouwd worden.

Advertentie

Gelukkig kan ook slechte CGI erg vermakelijk zijn, zij het niet op de manier die de makers voor ogen hadden. Zo heeft de Amerikaanse website WhatCulture deze week een compilatie gemaakt van wat zij als de tien grootste CGI-fails in de geschiedenis van Hollywood beschouwen.

Het spits wordt afgebeten door een scene uit Lord of the Rings: Return of the King, waarin Legolas een mammoet-achtig wezen afmaakt. Legolas springt en vliegt rond het enorme beest een hyperactieve blonde vlo, wat er ronduit lachwekkend uitziet. WhatCulture stelt dat de scene niet eens zo heel slecht zou zijn geweest, ware het niet dat de film voor deze special effects beloond is met een Oscar.

Andere films die in de compilatie te vinden zijn, zijn het beruchte The Matrix Reloaded en de Bond-film Die Another Day, die de show steelt met een scene waarin acteur Pierce Brosnan over een woeste ijzige zee surft met behulp van een soort parachute. "Echt alles aan deze scene is het budget onwaardig," aldus WhatCulture.

Welke film op nummer 1 staat, zullen we niet verklappen, maar zoals WhatCulture zegt: "dit zou zelfs voor een geschrapte scene uit een Playstation-spel slecht zijn."

Hierbij moet natuurlijk gezegd worden dat de meeste films in de lijst uitgebracht zijn aan het begin van het eerste decennium van de 21e eeuw, toen de technologie minder vergevorderd was als nu. De meeste CGI is tegenwoordig stukken beter, zelfs in films met een klein budget. Daarom is het kijken van deze compilatie ook een oefening in nostalgie – een beetje als kijken naar de tekeningen die je vroeger als kind maakte, toen je er nog oprecht van overtuigd was dat het goed was.