Een Japans frisdrankbedrijf wordt de eerste die op de maan adverteert

Oké, dit gaat dus gebeuren. Vijfenveertig jaar nadat Neil Armstrong en Buzz Aldrin bij de Mare Tranquillitatis landden, wordt de maan nu een reclameruimte. Otsuka, een Japans drankjesbedrijf, heeft plannen om 1 kilogram zwaar titanium blikje gevuld met "sportdrank in poedervorm en kinderdromen" naar de maan te sturen, alwaar het blik voor de rest van de eeuwig zal verpozen.

Deze maan-marketingmissie is trouwens niet zo slecht als 'ie lijkt. Een beetje, tenminste. Het droppen van een blikje op het maanoppervlak is niet het hoofddoel van de missie, maar onderdeel van een sponsordeal met het Amerikaanse ruimtebedrijf Astrobiotic Technology.

Astrobiotic dingt mee naar de Google Lunar X Prize, een prijs van $20 miljoen die vergeven wordt aan het eerste bedrijf dat een lading op de maan kan afleveren die minstens 500 meter kan afleggen én hoge resolutiebeelden naar de aarde kan zenden. Om zo'n soort ruimteschip te bouwen heeft Astrobiotic sponsors nodig, en dat is waar Otsuka in het plaatje past.

Otsuka levert Astrobiotic pakweg een half miljoen dollar aan financiering, in ruil voor het afleveren van hun blikje vol sportpoeder. De "kinderdromen" komen in de vorm van brieven die naar het bedrijf gestuurd werden, en vervolgens in zilver ge-etst zijn. Otsuka hoopt dat het maanblikje een soort prijs voor kinderen is, waardoor ze later astronaut willen worden en de eersten zijn om het blikje te vinden en openen.

Dit is niet de eerste keer dat de maan gebruikt voor reclamedoeleinden. We zien al best vaak marketing die gebruik maakt van astronauten en beelden van de maan. En dan heb je nog de Goodyear-reclame die beelden van Apollo 16 gebruikt, de Bridgstone-reclame waarin astronauten offroaden op de maan, en de Axe "Nothing beats an Astronaut" campagne. Er is zelfs een bedrijf dat geïnteresseerd is in het "shadow scaping" - het rondbewegen van maanrotsen om op bepaalde tijden een enorme schaduwadvertentie vanaf de aarde te zien - van het oppervlakte van de maan.

Maar de maan gebruiken als een plek om afval achter te laten voor reclamedoeleinden is iets heel anders, vooral omdat het niet een megablik is die we vanaf de aarde kunnen zien.

Natuurlijk ligt er ook al een hoop troep op de maan. Naast alle kapotte ruimteschepen, onderdelen van maanlanders en gecrashte rakettrappen, ligt er redelijk wat afval. Gewicht was een cruciale factor bij de Apollo-missies, en als astronauten met maanrotsen het maanoppervlakte verlieten, moesten ze af van alles wat ze niet nodig hadden voor de terugreis.

Neil Armstrong's laarzen liggen er nog, net als een paar zakken uitwerpselen en afval die de bemanning niet mee naar huis kon nemen. Er liggen ook aandenken zoals C. C. William's astronauteninsigne en een foto van de familie van Charlie Duke.

Het verschil tussen de troep die bij de landingsplaats van de Apollo-missies bleef liggen en een blikje sportdrankpoeder naar de maan sturen is dat de eerste een deel is van de menselijke geschiedenis en de ander een stunt. Onlangs zijn er zelfs stappen genomen om de troep van de Apollo-missies te conserveren. De Apollo Lunar Landing Legacy Act bestaat speciaal om de Apollo-locaties te behouden voor latere generaties. Het conserveren van deze locaties helpt om de mensheid te herrinneren aan hoe de Apollo-missies werkten en hoe de eerste mensenstapjes op de maan eruit zagen.

Een ander knelpunt bij het gebruiken van de maan als advertentieruimte ligt vast in de Moon Agreement, dat in 1979 door de VN werd aangenomen. De overeenkomst bepaalt dat alle planeten gebruikt zullen worden voor vreedzame doeleinden, dat hun milieu niet belast wordt en dat ze een gezamenlijk bezit zijn van de mensheid.

Of een blikje sportdrank de Moon Agreement overtreedt is een beetje onduidelijk, al lijkt het wel dubieus gebruik van het maanlandschap. De Astrobiotic-missie staat pas in 2015 gepland, dus we zullen af moeten wachten welke de lading ze mee zullen nemen naar het maanoppervlak.