E-tatoeages slaan nu data op en injecteren medicijnen

De laatste keer dat we e-tatoeages checkten had Google electronica gepatenteerd die op of net onder je huid zou zitten. Dit willen ze om stembestuurde apparaten accurater te maken, je hartslag te monitoren en meer van dat soort dingen. Nu zijn de dingen echt en kunnen ze data opslaan en versturen dankzij onderzoekers van het Koreaanse Onderzoekscentrum naar Nanodeeltjes.

In een paper gepubliceerd in Nature Nanotechnologybeschrijft het team de “electronische huid,” die gebruikt kan worden om “bio-geïntigreerde systemen” te creëren “die de prestatie van data opslag en medicijnoverdracht in rekbare vormen kan optimaliseren.”

Waarom zouden we een elektronische huid willen dragen, vraag je je misschien af? Zelfs een Fitbit of een Nike FuelBand is irritant om te dragen. Je moet het opclippen of rond je pols dragen. Ze ontberen een bepaald comfort dat je wel hebt bij het dragen van een tijdelijke tatoeage. En dat is wat de Koreaanse onderzoekers, geleid door Donghee Son, in staat waren om te maken.

“Ondanks dat conventionele monitoring apparaten interessante fysiologische data weten te vangen, weerhoudt de vorm van bestaande apparaten een naadloze integratie met de huid, wat uitdagingen betreffende de draagbaarheid oplevert en ook beperkingen aangaande de signaal-ruisverhouding met zich mee brengt,” schrijft hij.

Het probleem met e-tatoeages dusver is de energievoorziening, en het mogelijk maken van dataopslag op de lange termijn. Maar de vooruitgang van nanotechnologie heeft het mogelijk gemaakt om e-tatoeage te maken die minder energie gebruiken en eindelijk data kunnen opslaan.

Het ding voeden is nog steeds een probleem - Son’s e-tatoeages zijn verbonden met een externe krachtbron die gedragen wordt op het lichaam (zeg, een batterij in je broekzak). Het dataopslag probleem is opgelost door het gebruik van zogenaamde ‘resistive random access memory’ (RRAM), gemaakt door het gebruik van extreem kleine nanomembranen. Voor het eerst kunnen e-tatoeages ook echt informatie opslaan en gebruiken.

Dat is nogal wat, want het opent de weg naar nieuwe mogelijkheden voor de bruikbaarheid van e-tatoeages. In het bijzonder voor diagnostiek en medicijnafgifte. In plaats van een tatoeage opplakken zodat je Bluetooth kunt gebruiken om de vibraties van je keel te verbinden met je telefoon voor duidelijkere voice-command, kunnen we nu gaan nadenken over het gebruik van e-tatoeages om medicijnen af te geven in de bloedbaan.

Op dezelfde wijze als het nanovulkaan-concept dat een tijd terug is gepresenteerd, zouden zulke apparaatjes bruikbaar kunnen zijn voor mensen met chronische aandoeningen. Son heeft zelfs al een draagbaar stukje huid ontwikkeld dat automatisch medicijn af geeft wanneer dat nodig is. Hij heeft het getest op varkens.

Draagbare tatoeages zullen ook beter zijn bij het opsporen van rillingen die geassocieerd worden met Parkinson en epilepsie. Wellicht kan dat ons inzichten verschaffen in wat een epileptische episode triggert of wat rillingen veroorzaakt of verergt.

Totdat deze dingen zichzelf compleet kunnen voeden, zullen ze imposante stukken gereedschap in het lab blijven die nog niet meetbaar beter zijn dan iets dat we al tot onze beschikking hebben. Maar als we dat probleem kunnen oplossen, kan het zo zijn dat we de geboorte van een nieuwe industrie aanschouwen.