Het WK via livestreams kijken is heel erg deprimerend

Screenshot van NOS.nl op haar dieptepunt.

Toen ik een jaar of acht was, werkte mijn vader bij de Nederlandse Spoorwegen. Het was zijn taak om nieuwe technologieën te ontdekken en te kijken of die misschien binnen de treinenwereld in te zetten waren.

In dat kader ontmoette hij in 1990 Thijs Chanowski, de producent van de Fabeltjeskrant die zich ook had gestort in wat ze toen nog 'multimedia' noemden. Hij liet m'n vader een computer zien waarop een soort encyclopedie verscheen. "De pagina ging over Jesse Owens, de beroemde hardloper uit de Verenigde Staten," aldus mijn vader anno 2014. "Die Chanowski klikte op een stukje onderstreepte tekst, en als een wonder begon toen een filmpje te spelen van Owens, dat hij in 1936 die Olympische race won."

Mijn vader is weer net zo enthousiast als toen: "Man, wat was dat bijzonder. Een openbaring! Dat je een filmpje kon oproepen vanuit een stukje tekst. Dat hadden we nog nooit gezien in 1990. Vanaf dat moment wisten we zeker dat computers en video volledig zouden integreren."

Nou. Daar zit ik dan, vierentwintig jaar later op de bank. Klaar voor het WK voetbal in de digitale wereld. En wat krijg ik te zien via npo.nl/nederland-1 ?

Mijn internetverbinding is teringsnel, maar bij een beetje populaire wedstrijd klapt de kwaliteit van de livestream omlaag.

Een beetje alsof Imgur misselijk is en voetbalpixels uitkotst. Een waas die achter een andere waas aanrent op zoek naar een witte kwak pixels.

Dan zou je zeggen: waarom kijk je niet gewoon via je kabelbox van Ziggo, UPC of KPN het WK?

Nou - daar heb je een punt. Ik betaal namelijk wel voor die kabelbox. Het ding zat standaard bij mijn 3-in-1 pakket. Ik betaal er zelfs achttien euro per maand voor.

Maar ik ben niet iemand die met een afstandsbediening langs kanalen zapt. Ik kijk gewoon op YouTube, Netflix, VICE en Uitzending Gemist wat ik wil zien. Die kabelbox stond maandenlang ongebruikt met z'n stekker in het stopcontact. Nooit zette ik 'm aan om er op te kijken, en toch hoorde ik 'm altijd mysterieus blazen en ratelen.

Een jaar geleden heb ik de stekker er maar uitgehaald. De HD-kanalen hadden bovendien een probleem met mijn TV-model, dus daar kon ik sowieso geen gebruik van maken. Het ding terugsturen was zinloos, ik had immers verplicht een 3-in-1 pakket.

Sindsdien kijk ik dus alles via een computer die op een grote TV is aangesloten. Vroeger pakte ik de afstandsbediening, nu pak ik mijn draadloze muis en klik ik op een grote knop 'YouTube' of 'Comedy Central' of 'Pirate Bay' en kijk ik alles precies zoals het ooit bedoeld is. Het is een openbaring en ik wil nooit meer terug. En inmiddels blijkt dat de rest van mijn generatie er hetzelfde over denkt.

Maar waarom blijft de kwaliteit van streamen via de publieke omroep dan zo belabberd? De resolutie van het EK in 1988 bij je vader thuis was op een hogere kwaliteit dan de livestream van het WK anno 2014. De eerste uitzending van een wereldkampioenschap in HD was in 2006, maar acht jaar later is het onmogelijk om via het internet dezelfde kwaliteit te krijgen. We zitten hiermee opgescheept:

De hoogste kwaliteit die de NOS biedt. Op telefoon of laptop acceptabele kwaliteit. Maar: zoek de bal, check het torso van de ingooier en kijk naar de cirkel van de middellijn. Dit kan niet concurreren met je televisie, laat staan met HD.

Die vraag leg ik voor aan de Publieke Omroep. Het antwoord:

"Met de internet streams richt de publieke omroep zich primair op het kijken op pc's en portable devices zoals tablets en smartphones. Vanwege de hoge kosten (en tegelijkertijd flink bezuinigingen) zijn er op dit moment geen plannen om de beeldkwaliteit te verhogen."

Het kost teveel en bovendien ligt de focus op mobiel kijken, niet op thuis kijken in hoge kwaliteit. Ik ben de eerste die toegeeft dat in de trein live een WK-wedstrijd kunnen volgen een technisch wonder is. Maar toch: YouTube kan het ook en die kunnen het ook betalen. Geld is dus niet het probleem. Het verdienmodel is het probleem.

Want het verdienmodel van de publieke omroep is gebaseerd op reclame-inkomsten en 1.1% inkomstenbelasting. Het verdienmodel van de grote kabelbedrijven is gebaseerd op het feit dat je ongeveer vijftien tot twintig euro per maand betaalt voor een heleboel kanalen waar je nooit naar kijkt (ZDF, Family 7 en Meiden van Holland Soft).

Je zou natuurlijk kunnen zeggen: een bom onder dat hele model, want het wordt steeds meer achterhaald. Iedereen een dikke internetverbinding en iedereen doet ermee wat hij of zij wil. Publieke omroep voor iedereen gratis toegankelijk terwijl andere zenders achter een betaalde login gaan zitten. Of, zoals YouTube, Comedy Central en vele anderen het doen – gewoon gratis en bekostigen met reclame.

Dat veranderingen niet zo snel gaan, begrijp journalist Robert Briel wel: "De industrie is enorm behoudend." Briel is eigenaar van het vakblad TV Broadband News, dat de industrie in de gaten houdt. "Die wil bestaande business modellen in stand houden."

"Je ziet hetzelfde bij kranten, die worstelen ook met digitaliseren en blijven vastzitten aan de bomen. Bij TV is het niet anders," is Briel's analyse.

En mensen die - heel ouderwets - nog klaar zitten voor het achtuurjournaal? "Er zijn mensen die dat voorlopig nog prettig blijven vinden. Maar die sterven langzaam uit. Letterlijk."

Mocht je nou denken: goh, ik kijk zelf ook eigenlijk nooit meer TV maar ik betaal er wel elke maand voor, dan houdt niets je tegen om de boel op te zeggen. Behalve dan het feit dat je voorlopig niet je familie kunt uitnodigen om eens lekker voetbal te komen kijken.

Voor meer van mijn First World Problem-leed heb ik een gallery aangemaakt die een bloemlezing is van mijn WK-ervaring als zogenaamde 'cord cutter'.