TU Eindhoven ontwikkelt een Wikipedia voor robots

Deze week zal een Europees team een online platform presenteren waarmee robots kennis kunnen gaan delen - een robo-Wikipedia, zeg maar.

Het project dat RoboEarth is gedoopt, is bedoeld om robots ervaringen uit te laten wisselen, waardoor ze van elkaar kunnen leren om beter met mensen om te gaan. Robots (of mensen) uploaden informatie - zoals een kaart, beeld of instructies voor een taak - naar een database in een taal die leesbaar is voor machines. In feite zullen robots elkaars gedachten lezen.

"In de kern is RoboEarth een World Wide Web voor robots: een enorm netwerk en bewaarplaats voor bestanden waar robots informatie kunnen delen en van elkaar kunnen leren over gedrag en hun omgeving," aldus de website van het initiatief. Het wordt door zes Europese instituten geleid, waaronder Philips, TU Eindhoven (waar het project donderdag wordt onthuld), en vier andere universiteiten. Geld komt van de Europese Commissie.

De showcase van het project, dat al vier jaar in ontwikkeling is, zal bestaan uit vier robots die RoboEarth in een ziekenhuisomgeving gebruiken. "Deze robots zullen RoboEarth gebruiken als een kenniscentrum, communicatiemedium en voor extra rekenkracht bij zware berekeningen," belooft het team.

Een ziekenhuis is een ideale testomgeving voor het project, omdat RoboEarth uiteindelijk heel erg handig kan worden bij het helpen van mensen bij huishoudelijke taken.

"Als robots op een succesvolle manier een helpende hand willen bieden, dan moeten ze flexibel om kunnen gaan met nieuwe situaties en omgevingen," staat op de site van de TU Eindhoven te lezen. "Je kan een robot bijvoorbeeld leren om je een kop koffie te brengen in de woonkamer, maar als er stoelen verplaatst zijn dan kan de robot je misschien niet meer vinden. Of hij raakt in de war omdat je nieuwe koffiekopjes hebt gekocht."

Maar met een gedeeld kenniscentrum kunnen de robots dit soort informatie van elkaar leren en constant op de hoogte zijn van veranderingen. De onderzoekers suggereren dat één robot bijvoorbeeld een kamer kan scannen en de kaart uploaden naar RoboEarth, waardoor een andere robot die die kennis deelt meteen een glas water kan identificeren, ook al komt 'ie voor het eerst in die kamer. Of een robot kan zijn kennis delen over het uitvoeren van een taak zoals het openen van een potje pilletjes, zodat niet elke robot daar individueel voor geprogrammeerd hoeft te worden. "Waarom zijn er duizenden systemen nodig die dezelfde essentiële problemen keer op keer opnieuw oplossen?" aldus de onderzoekers.

En het systeem hoeft niet beperkt te blijven tot robots in dezelfde fysieke ruimtes samenwerken. Het Wikipedia-achtige kenniscentrum is meer als een internet voor machines, die eenzame robots over de hele wereld verbind. De redelijk eigenaardige video hierboven laat zien hoe Robbie de ontbijtrobot, die zich "geïntimideerd voelde door alle verschillende ontbijtmenu's" kon leren om te gaan met nooit eerder geziene objecten dankzij de ervaringen die gedeeld zijn op RoboEarth - in plaats van er eerst  vijf uur lang mee te kloten.

Daarnaast kan RoboEarth ook gebruikt worden om meer rekenkracht te leveren, waardoor taken door een cloud engine worden uitgevoerd en robots dus minder rekenkracht mee hoeven te hebben. En dus ook minder batterijkracht nodig hebben, volgens projectleider René van de Molengraft. Dat betekent dat ze minder zwaar en minder duur hoeven te zijn zonder dat hun effectiviteit verloren gaat.

Het project, en de demo later deze week, zijn bedoeld als proof of concept - maar de onderzoekers hopen dat het zal leiden tot "normalisering, gemeenschappelijke protocollen en een modulair ontwerp van robotsystemen," zodat toekomstige robots allemaal aangesloten kunnen worden.