Image: via Flickr/CC
Foto via Flickr / CC.
Advertentie
Het is een stimulerend middel, als je het je afvroeg. Powers heeft een hele zak van het spul op zijn bureau staan, gewoon bezorgd met de post. Hij stuurde het op naar Andrew Westwell, een chemicus aan de universiteit van Cardiff, die het goedje heeft "geanalyseerd, de authenticiteit ervan bevestigd en de vermoedde effecten ervan gedocumenteerd," schrijft Powers.Dit is geen geïsoleerd geval - volgens de World Drug Report van de Verenigde Naties begint het aardig uit de hand te lopen. In de tijd die het Powers kostte om zijn stuk te schrijven waren er al 5 nieuwe soorten bijgekomen. Landen over de hele wereld proberen de toestroom bij te benen met wetten die de nieuwe drugs één voor één verbieden, maar in een veel kortere tijdspanne dan hoe lang het kost om een stof op de verbodenmiddenlijst te krijgen komen er allerlei soorten nieuwe analogen bij. Dit is de realiteit van het internettijdperk: de online drugsmarkt kan niet worden tegengehouden. Het kan aardige klappen worden toegediend, maar meer wetten lijken niet persé tot minder drugs te leiden.Het enige dat ik nodig had waren een een paar telefoontjes naar Shanghai, een gmail account, een bankoverschrift, een postbus onder een valse naam, een paar berichten over en weer op een forum, de naam van een vriendelijk laboratorium, en wat leeswerk. En klaar is Kees.
Advertentie