Jammer. We zullen nooit de zilte kater van walvisbier mogen ervaren

Gek toch, hoe sommige landen zelfs de meest normale producten kunnen veranderen in iets totaal bizars. Op IJsland heeft de Steðjar-brouwerij bedacht om dit jaar walvisbier te brouwen. Ik weet niet wat er mis is met gerst, mout en water, maar kennelijk ontbrak er nog wat aan het pils in het land van Ice-save en Björk. Maar, helaas liefhebbers, het walvisbier is nog voor het op de markt kwam verboden door de Voedsel- en Warenautoriteit van Vesturland – een provincie in het westen van IJsland. Walvisbier, zo stellen ze, is ongeschikt voor menselijke consumptie. En dat is super jammer, want walvisbier lijkt mij een welkome afwisseling op kriek, trappisten en pils.

Het Walvisbier zou speciaal worden gebrouwen voor het jaarlijkse Þorrablót-festival (spreek uit als Thorrablot, wat zoveel betekent als ‘Hoera’  of ‘Jippie’). Dit festival, ter ere van de Vikinggod Thor, kenmerkt zich door lekkernijen als gezuurd walvisvet, verbrand schapenhoofd en, vanzelfsprekend, in het zuur gelegde schapenballen. Smaaksensaties waar walvisbier ongetwijfeld uitstekend bij zou passen. Dus wie dacht dat er op IJsland alleen Björk-luisterende softies wonen die de hele dag in een warm geiserbadje liggen te chillen en genieten van een supergoed sociaal vangnet: absoluut niet. Op IJsland is iedere man een afstammeling van Erik de Viking.

Of toch niet. Het biertje, dat 5,2% alcohol bevat en volgens de brouwerij smaakt naar “gerookte karamel en gebarbecued walvisvlees, zowel in ondertoon als in nasmaak,” en bovendien veel eiwitten en weinig vet bevat, is verboden voor het goed en wel de biermarkt heeft veroverd. En dan niet omdat ook op IJsland de walvisjacht eindelijk wordt gezien als een reliek uit de tijd van Moby Dick. Welnee, IJslanders blijven dol op de walvisjacht. Zelfs zo dol dat ze genoeg walvisvlees verwerken om het aan walvisnatie Japan te exporteren.

Nee, de baas van de Voedsel- en Warenautoriteit, Helgi Helgason, vindt dat walvisbier ongeschikt is voor menselijke consumptie. “De conclusie is dat alle ingrediënten die gebruikt worden voor consumptie door mensen moeten voldoen aan bestaande reguleringen en geproduceerd moeten zijn door erkende producenten,” aldus Helgason. “Hvalur Inc. heeft geen licentie om walvisvlees voor menselijke consumptie te produceren, en daarom moeten we dit verbieden.” Kennelijk zijn IJslanders niet alleen dol op walvissen, maar ook op bureaucratie.

Hvalur Inc. is een bedrijf dat zich al decennia specialiseert in het zo effectief mogelijk opjagen van walvissen. Ze zijn zo goed, en dus berucht onder walvisvrienden, dat er een hele YouTube pagina vol staat met  filmpjes van de fabriek. Overigens liggen de walvisvaarders Hvalur 8 en Hvalur 9 op dit moment gewoon niets te doen in de haven van Reykjavik, dus Sea Sheppard Iceland kan ook even vakantie vieren.

Maar goed, ik zal de zoete sensatie van koud walvisbier met gezuurde schapenballen dus nooit mogen ervaren. En dat is zonde. En dat bierbrouwers die zulk stoer bier brouwen, voor een festival ter meerdere eer en glorie van de bruutste god uit de Noorse mythologie, zich zo gemakkelijk aan de kant laten zetten door de Voedsel- en Warenautoriteit van IJsland, dat wringt ook. “Als dit de conclusie is, dan houden wij ons daar natuurlijk aan,” aldus Dabjartur Arilíusson van de brouwerij. Doei stoere mannen, doei walvisbier.