Hoe je leven verandert als je twintigjarige vriendin kanker blijkt te hebben

Hannah brengt een nieuwe laag rode lippenstift aan terwijl ze overeind zit in een ziekenhuisbed. Ze gebruikt haar iPhone als spiegel. Een jaar geleden kreeg ze, na een weekendje weg om haar twintigste verjaardag te vieren, de diagnose van haar dokter: "Het is kanker."

Bij het woord "kanker" denken we vaak gelijk aan de dood. Met dit in zijn achterhoofd besloot Johnny Griffiths, een fotografiestudent die onlangs is afgestudeerd, toen hij erachter kwam dat zijn vriendin Hannah stadium vier Hodgkin-lymfoom had om te proberen om de manier waarop we tegen de ziekte aankijken te veranderen. "Ik wilde kanker op een andere manier laten zien," zegt hij. "Het wordt altijd vastgelegd met donkere en negatieve beelden, maar het is een ziekte, geen zekere dood."

Toen Hannah in april vorig jaar haar diagnose kreeg, zaten ze allebei in het tweede jaar van hun studie. Johnny trok in bij Hannah in haar ouderlijk huis, waar ze gedurende haar behandeling logeerde. De twee besloten om Hannahs ziekte vast te leggen toen ze realiseerden dat hoewel hun levens een aaneenschakeling van ziekenhuisbezoekjes en chemotherapie waren geworden, de buitenwereld gewoon doorging. "We realiseerden ons dat als we wilden slagen, Johnny de foto's moest maken," zegt Hannah. "We studeerden allebei nog toen ik chemotherapie kreeg, en op een gegeven moment zei een van de docenten van Johnny: 'Luister, ik weet wat je op dit moment doormaakt, maar als je wilt slagen moet je wel wat werk indienen.'"

Voor Hannah was een van de moeilijkste dingen aan kanker dat haar vrienden niet goed met haar ziekte konden omgaan. "Niemand praatte met me omdat ze niet wisten wat ze moesten zeggen," zegt ze, "en daarom wilde ik dat Johnny zijn eindproject zou gebruiken om kanker in een ander licht te laten zien." En zo begon het project It's Cancer.

Om ervoor te zorgen dat het fotoproject niet ten koste zou gaan van hun relatie, moest Johnny ergens een grens trekken. "Er waren heel veel momenten waarop ik mijn camera tevoorschijn had kunnen halen, die heel krachtige en emotionele foto's zouden opleveren, maar dat waren ook de momenten dat het gewoon niet goed voelde," zegt hij. "Ik wilde bepaalde momenten niet missen, zoals toen Hannah te horen kreeg dat de kanker verdwenen was – ik wilde daarbij echt aanwezig zijn en het moment zelf ervaren, in plaats van door een lens te turen."

Er waren goede dagen, zoals de zeldzame picknick die Hannah binnen wist te houden op de dag dat deze foto werd gemaakt. "Die dagen waren me heel dierbaar," zegt Hannah. "Ik noemde ze mijn euforische dagen, omdat het gewoon zo geweldig was om me een keertje goed te voelen."

Maar ze brachten natuurlijk het grootste deel van de tijd binnen door, in verschillende wachtkamers en ziekenhuisbedden. Tijdens een verblijf van een week in een isolatiekamer in het ziekenhuis, doodden ze de tijd door een Storage Hunters-marathon te kijken. Het was geen comfortabele week – er waren "geen ramen, geen ventilatie, en maar een stoel om op te zitten die niet lekker zat," zegt Johnny. Hij legde de schijnbaar eindeloze week vast met een foto van Hannah die rechtop in bed zit, met een stapel kussens in haar rug, en wegkijkt van de camera.

Hoewel ze optimistisch bleven tijdens haar behandeling, waren er wel duistere momenten. "Soms zag ik het allemaal niet meer zitten en begon ik te huilen, en dan rende Johnny weg om zijn camera te pakken," zegt Hannah. "Dan dacht ik weleens: moet dat nou? Maar als ik erop terugkijk nu ik zeven maanden in remissie ben, ben ik wel blij dat hij dat deed."

It's Cancer is nog tot maandag 27 juni te zien bij Exordium in de Old Truman Brewery in Londen. Bekijk hieronder meer foto's uit de serie.