De beste oplossing voor piraterij is een goedkoop en beter alternatief bieden

De entertainmentindustrie voert al tientallen jaren een gewelddadige oorlog tegen digitale piraten, doorgaans door massale rechtszaken aan te spannen tegen deze gebruikers, of door ze in sommige gevallen volledig van het internet proberen af te schoppen. Al deze inspanningen zijn, historisch gezien, niet bepaald succesvol gebleken.

En al die tijd toont de data consistent aan dat piraten als criminelen behandelen, niet de slimste aanpak is. Ten eerste wijst onderzoek uit dat piraten vaak juist ook de gebruikers zijn die de meeste legale content aanschaffen, en dat wanneer je gebruikers een legitieme mogelijkheid geeft om content te consumeren, ze die doorgaans met beide handen aangrijpen.

Dat idee werd opnieuw onderstreept door een onderzoek dat deze week in Nieuw Zeeland werd uitgebracht, via TorrentFreak. Voor het onderzoek, dat bekostigd werd door het telecombedrijf Vocus Group, werden afgelopen december duizend Nieuw-Zeelanders ondervraagd. Hoewel ongeveer helft van hen aangaf wel eens iets gedownload te hebben, zijn die cijfers ook flink afgenomen met de opmars van legale streaming-alternatieven.

Uit het onderzoek bleek dat 11 procent van consumenten in Nieuw Zeeland nog steeds aan auteursrechtelijk beschermde inhoud komt via illegale streaming-websites, en dat 10 procent content downloadt via BitTorrent en vergelijkbare platformen. Maar uit het onderzoek bleek óók dat gebruikers steeds vaker diezelfde content nuttigen via antenne (75 procent) of legale diensten als Netflix (55 procent).

“Kort gezegd is de reden dat mensen minder aan piraterij doen, is dat het gewoonweg niet meer de moeite waard is,” aldus Taryn Hamilton, topman van Vocus Group NZ, in een verklaring.

Historisch gezien heeft de entertainmentindustrie alles geprobeerd om piraten te positioneren als freeloaders die uitsluitend geïnteresseerd zijn in alles gratis krijgen, maar in werkelijkheid kan je ze beter zien als gefrustreerde potentiële klanten, die met alle liefde zouden betalen voor content – als het makkelijker beschikbaar zou zijn, zegt Hamilton.

“Het onderzoek bevestigt iets wat veel internetexperts al lang instinctief voor waarheid aannamen: piraterij wordt niet gedreven door beroepscriminelen, maar door mensen die niet makkelijk of tegen een redelijke vergoeding aan de content kunnen komen die ze willen,” zegt ze.

Maar het is meer dan instinct alleen. Onderzoeken van over de hele wereld komen consistent tot dezelfde conclusie, aldus Annemarie Bridy, een justitieprofessor aan de Universiteit van Idaho, die gespecialiseerd is in auteursrecht.

Bridy wees op een aantal internationale, Amerikaanse en Europese onderzoeken die stuk voor stuk aantonen dat gebruikers snel naar legale opties overstappen wanneer die beschikbaar worden. Vooral gezien de potentiële privacy- en beveiligingsrisico’s die gepaard gaan met het downloaden van illegale content van dubieuze bronnen.

“Dat is vooral omdat sites voor piraterij inmiddels vaak bomvol malware en andere kwaadaardige content staan, wat het riskant maakt voor gebruikers,” aldus Bridy. “Het lijkt logisch dat wanneer je het makkelijker maakt voor mensen om op legale wijze aan hun content te komen, terwijl het steeds moeilijker wordt om dat op illegale wijze te doen, gebruikers sneller zullen kiezen voor de legale optie.”

Mike Masnick, expert op het gebied van auteursrecht en mede-oprichter van Techdirt, vertelde Motherboard al in 2015 dat hij in zijn eigen onderzoek ook tot dezelfde conclusie was gekomen: piraterij neemt vaak kort af na agressieve anti-piraterij-acties, zoals internetfilters, maar zodra deze gekraakt zijn neemt de mate van auteursrechtenschending weer snel toe.

“Toen Zweden strenge anti-piraterijwetgeving introduceerde, veranderde er weinig aan de mate waarin mensen dingen illegaal verkregen – en men ging zelfs iets meer series downloaden,” zegt hij. “Die cijfers gingen vorig jaar pas omlaag – toen Netflix de markt betrad.” Masnick zegt dat het moeilijk is om het idee nog te betwisten dat betere diensten dé oplossing zijn voor piraterij, en niet zwaardere of meer draconische beperkingen.

“Keer op keer hebben onderzoek en gezond verstand aangetoond dat piraterij het gevolg is van een falen van de markt om tegemoet te komen aan de behoeftes van de gebruikers, in termen van gemak, prijs en selectie,” merkt hij op.

En hoewel het schenden van auteursrecht vaak wordt afgeschilderd als een puur kwaadaardige daad, ligt de waarheid vaak complexer. Uit een ander recent onderzoek, gedaan door de Universiteit van Indiana, bleek dat piraterij soms ook dient als een vorm van concurrentie, waardoor contentmakers en kabelproviders gedwongen worden om betere en beter betaalbare diensten aan te bieden, als ze willen voorkomen dat ze gebruikers kwijtraken.

“Piraterij zorgt voor ’schaduwconcurrentie’ in een verder monopolistische markt, en de dreiging van piraterij kan een goede beweegreden zijn voor grote bedrijven om te innoveren en in zaken te investeren waar piraterij niet makkelijk een alternatief voor kan bieden,” aldus onderzoeker Antino Kim van de Universiteit van Indiana, in een e-mail aan Motherboard.

“Gebruiksgemak, snel en ononderbroken streamen, hoge kwaliteit beeld en geluid, ondersteuning voor meerdere talen … dat zijn maar een paar voorbeelden van hoe grote bedrijven voorlopen op piraten en hun producten kunnen onderscheiden van de te downloaden versies,” stelt hij.

Een overdaad aan nieuwe streamingdiensten heeft een ook een ironische keerzijde van deze vergelijking blootgelegd: wat vroege data suggereert dat nu steeds meer grote bedrijven met hun eigen, exclusieve streaming services komen (Netflix, Hulu, Amazon Prime, Disney+ … ) de daardoor veroorzaakte verwarring en hoge kosten gebruikers juist weer tot piraterij kunnen dwingen.

Dat gezegd hebbende blijft de les die te trekken valt uit talloze internationale onderzoeken hetzelfde: als de entertainmentindustrie echt illegaal downloaden wil tegengaan, dan kunnen ze het beste piraten als concurrentie zien – en een ijzersterk, betaalbaar alternatief aanbieden.