Foto’s van het leven op een vuilnisbelt in Haïti

FYI.

This story is over 5 years old.

Fotos

Foto’s van het leven op een vuilnisbelt in Haïti

Giles Clarke fotografeerde de straatarme Haïtianen die hun kostje verdienen door in het vuilnis te zoeken naar bruikbare spullen.

Alle foto's door GilesClarke via Getty Images Reportage

In 2016 werd de eilandstaat Haïti door een aardbeving getroffen met een kracht van 7,0 die honderdduizenden mensen het leven kostte. Vanuit overal ter wereld kwam hulp, inclusief Hollywood – zo doneerdenBrad Pitten Angelina Jolie één miljoen dollar, en richtteSean Penn een hulporganisatie op. Maar al snel waren de ogen weer op andere zaken dan Haïti gericht, en eisten andere catastrofes en gruwelijkheden ons aandacht op.

Advertentie

Giles Clarke, een ervaren fotograaf, komt al sinds 2011 in Haïti, en heeft een fotografieworkshop opgezet voor studenten aan de Filmacademie Cine Institute –Haïti's enige filmacademie waar je geen collegegeld hoeft te betalen. In zijn laatste serie Waste in Time legde hij het leven van tweeduizend Haïtianen vast die op een vuilstortplaats net buiten Port-au-Prince werken, die in handen is van de overheid.

VICE: Kan je me meer vertellen over de vuilnisbelt die je tegenkwam in Haïti?Giles Clarke: Het is een voormalig reservoir dat gevuld is met puin van de aardbeving. Het reservoir diende als enige drinkwaterbron voor de ontzettend arme mensen uit de Cité Soleil-gemeenschap, die ook wel bekend staat als de gevaarlijkste sloppenwijk van het westelijk halfrond.

Hoe kwam je op de vuilstort terecht?
Ik leerde de wijk en de bewoners een beetje kennen, en toen hoorde ik via via over de vuilnisbelt. Maar je kunt de stortplaats al vanaf een afstand zien als je in Cité Soleil bent. Het is een enorme hoop met smeulende troep. Er zijn tweehonderd stapels met rokend puin.

Daarna regelde ik een fixer die me daarheen kon brengen, en zodra ik daar aankwam leek het alsof ik op een andere planeet was. Er dwaalden mensen rond met vodden aan en sjaals voor hun gezicht. Ik bedoel, het is een compleet geïsoleerd niemandsland waar mensen zoeken naar bruikbare spullen en het vuilnis doorspitten op zoek naar recyclebare dingen als aluminium, of metalen flessen.

Advertentie

Je hebt over de hele wereld gefotografeerd, en in de meeste arme landen heb je wel mensen die in hun onderhoud voorzien door vuilnis te doorzoeken. Waarom wilde je per se deze stortplaats vastleggen?
Wat anders was aan deze stortplaats is dat het als een drinkwaterbron diende. Dat is waarom het een beetje symbool staat voor de corruptie in Haïti. Ik geloof dat het ergens op nummer 163 van de slechtste landen staat als het op corruptie aankomt. Het ergste is natuurlijk dat de vrachtauto's die al dat puin dumpen allemaal zijn gefinancierd door de overheid en dat er geen regels zijn voor wat je allemaal mag storten. Niemand let op de gevolgen voor de volksgezondheid. Je kunt het op de foto's zien. Mensen werken in de meest erbarmelijke omstandigheden.

Hoe reageerden de mensen van Cité Soleil op jouw camera?
In het begin was ik er niet heel erg welkom. Ze waren erg vijandig. Maar toen ik er een paar keer terugging, begonnen ze me wat meer te accepteren en kon ik beginnen met fotograferen. Veel van deze mensen zijn onder de achttien, en sommigen zijn op de vlucht voor de autoriteiten. Er is extreem bendegeweld in de buurt en op de vuilnisbelt, en mensen gebruiken veel drugs. Het is de hel op aarde, maar tegelijkertijd ook een bron van inkomen en een thuisbasis voor 1500 mensen.

Ben je niet bang dat je deze mensen op een bepaalde manier uitbuit door ze te fotograferen?
De manier waarop ik het zie is dat dit verhaal verteld moest worden aan de buitenwereld. Ik vond het vooral interessant dat deze mensen symbool staan voor de corruptie in Haïti, allereerst omdat hun drinkwaterbron hen ontnomen is. En er zijn geen medische voorzieningen, geen regulering in wat wel en niet gestort mag worden, en er is verder geen werk voor deze mensen. Dus ik zag deze stortplaats in verschillende opzichten als een symbool voor een falende samenleving waarin alleen een klein percentage in welvaart leeft.

Advertentie